“เธอ เธอจะทำอะไร? จะหาเรื่องเหรอ?”
หวงลี่จวานมองดูฉินซูที่เดินตรงมาหาตนเอง ไม่รู้ว่าเธอคิดจะทำอะไร จึงร้องเรียกออกมาโดยไม่รู้ตัว
“สุนัขที่ดีจะไม่ขวางทาง เธอกำลังขวางทางฉัน” เสียงของฉินซูเยือกเย็น
ใบหน้าของจางอี้เฟยก็เฉยเมยเช่นกัน เขาพูดออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ “หลีก!”
ด้วยจิตสำนึกหวงลี่จวานคิดจะถอยออกไป แต่เมื่อคิดว่ามีคนมากมายกำลังมุงดูอยู่ ถ้าเธอเกรงกลัวจริง ๆ เช่นนั้นคนที่เสียหน้าก็จะเป็นเธอ?
ถึงอย่างไรตอนนี้ฉินซูก็คือสุนัขที่ตกน้ำ ยังต้องกลัวอีกเหรอ?
“ถ้าฉันไม่หลีกล่ะ? อย่าลืมสิ นี่คือมหาวิทยาลัยของเรา ฉินซู เธอคงจะไม่อาศัยว่ามีคนนอกหนุนหลังเธอ แล้วจะก่อเรื่องใช่ไหม?” หวงลี่จวานเท้าสะเอวด้วยมือทั้งสองข้างด้วยท่าทางที่ยั่วยุเต็มที่
“คิดจะใช้กฎของมหาวิทยาลัยกดฉันเหรอ?” ฉินซูพ่นลมหายใจออกทางจมูกอย่างเยือกเย็น เดิมทีอารมณ์ของเธอในเวลานี้ก็ไม่ดีมากอยู่แล้ว หวงลี่จวานจงใจหาเรื่องอีก ยิ่งทำให้เธอไม่สบายใจ
ตนเองถูกไล่ออกจากสถานะการเป็นนักศึกษาแล้ว ยังมีอะไรต้องกังวลอีก?
ฉินซูดึงแขนเสื้อและพูดอย่างแผ่วเบา “หวงลี่จวาน ถึงแม้ตอนนี้ฉันจะตบเธอสองครั้ง มหาวิทยาลัยก็ไม่สามารถทำอะไรฉันได้ เธอเชื่อไหม?”
หวงลี่จวานขมวดคิ้ว ความเยือกเย็นที่ทะลุออกมาจากนัยน์ตาของฉินซูโดยไม่ได้ตั้งใจ ทำให้ในใจเธอสั่นสะท้านอย่างอธิบายไม่ได้
แต่เธอไม่เชื่อว่าว่าฉินซูกล้าลงมือ เธอยื่นหน้าไปใกล้ ๆ อย่างยั่วยุ “เอาสิ เธอตบสิ! ฉันจะดูว่าเธอกล้าไม่กล้า!”
ฉินซูหรี่ตาและกำลังจะยกมือขึ้น
เพียะ!
เสียงตบหน้าดังกังวาลลงบนใบหน้าของหวงลี่จวาน
หวงลี่จวานที่ถูกตบก็มึนงง เมื่อเห็นจางอี้เฟยที่จู่ ๆ ก็ลงมือกระทำ เธอปิดใบหน้าทันทีอย่างรู้สึกไม่ได้รับความเป็นทำ “คุณ คุณเป็นผู้ชาย กล้าตบผู้หญิงได้ยังไง?”
“ใครตั้งกฎว่าผู้ชายตบผู้หญิงไม่ได้? ถ้าพบคนที่กวนประสาทก็ควรตบสั่งสอน!” จางอี้เฟยพูดยั่วเย้าและเหน็บแนม
พูดจบก็หันไปหาฉินซู เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางที่ตกตะลึงของเธอ เขาก็ยิ้มและพูดว่า “เรื่องตบคนนี่ คุณเก็บแรงไว้เถอะ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ฉันเอง”
ฉินซูหัวเราะออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ และดึงแขนเสื้อลง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วุ่นรักวิวาห์ลวง
ติดตามอ่านมาตลอด จะกรุณาอัพโหลดบทให้จบเรื่องได้มั้ยคะ...