ฉู่หลินเฉินไม่ได้มองไปที่หวงลี่จวนอีก
วันนี้เขามาดูงานที่มหาวิทยาลัยและลงนามลงทุนในโครงการ เมื่อตอนที่เดินผ่าน เขาได้ยินชื่อฉินซู เขาก็เดินเข้ามาทันที
ในตอนนี้นี้เขามองไปที่ฉินซู นั่นคือเธอจริง ๆ
แต่เมื่อเห็นจางอี้เฟยยืนอยู่ข้าง ๆ เธอ เขาก็อดขมวดคิ้วไม่ได้
ทำไมถึงเป็นเขาอีกแล้ว?
จู่ ๆ ในใจของเขาก็รู้สึกไม่มีความสุข แต่ความรู้สึกนั้นไม่ปรากฎบนใบหน้า ได้แต่พูดขึ้นอย่างเรียบ ๆ "อธิการบดีเจิ้ง มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นในมหาวิทยาลัย ควรจะจัดการอย่างจริงจังนะครับ"
"ที่คุณชายฉู่พูดก็คือดูแลเรื่องระเบียบวินัยและจริยธรรมในมหาวิทยาลัย พวกเราจะจัดการให้ครับ"
ฉู่หลินเฉินพยักหน้าและหันหลังเดินจากไป
"เดี๋ยวก่อน!"
ฉินซูตะโกนเรียกเขา
เธอเดินเข้าไปหาเขา เงยหน้าขึ้นมองอย่างติดตลก "ฉู่หลินเฉิน การใช้อำนาจกลั่นแกล้งคนอื่นคือวิธีของคุณเหรอ?"
เสียงฮือฮาดังขึ้นรอบข้าง
ผู้หญิงคนนี้กล้าเรียกชื่อจริงของคุณชายฉู่!
เธอทำเรื่องที่ควรจะรู้สึกผิดต่อตระกูลฉู่ แต่ยังจะกล้าพูดออกมาอย่างมั่นใจแบบนี้?
ทุกคนต่างก็เดาไปโดยอัตโนมัติ ว่าต่อจากนี้คุณชายฉู่จะต้องโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
แต่ฉู่หลินเฉินเพียงแต่เลิกคิ้วขึ้นด้วยสีหน้าไม่แยแส "ฉันใช้อำนาจรังแกคนอื่นเหรอ? รอยตบบนใบหน้าของเธอ หรือว่าเธอเป็นคนตบตัวเอง?"
"พวกเราเป็นคนลงมือ แต่เธอเป็นคนยั่วยุก่อน คุณไม่ต้องถามถึงเหตุผลหรอก แค่เธอพูดมาประโยคเดียวคุณก็โทษฉันแล้ว"
ฉินซูหยุด เธอพูดออกมาแค่สองคำ "เฮ้อ ดีจริง ๆ !"
ฉู่หลินเฉินขมวดคิ้ว "ทางมหาวิทยาลัยจะตรวจสอบ"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วุ่นรักวิวาห์ลวง
ติดตามอ่านมาตลอด จะกรุณาอัพโหลดบทให้จบเรื่องได้มั้ยคะ...