ฉินซูส่ายหัว "น่าจะเป็นเพราะอาหารที่กินตอนกลางวัน ทำให้อาหารเป็นพิษ"
"ถ้าไม่รู้คงคิดว่าเธอท้องซะอีก" ฉู่หลินเฉินพูดโดยไม่ใส่ใจ
ฉินซูรู้สึกบีบที่หัวใจ เธอปิดปากไม่พูดอะไร
เขากลับมาที่รถและหยิบน้ำขวดหนึ่ง คลายเกลียวที่ฝาแล้วส่งให้เธอ "เปิดขวดใหม่ เธอเอาไปสิ"
"อืม" เธอตอบอย่างไม่ได้ดีใจนัก ฉินซูนำน้ำมาบ้วนปาก ล้างกลิ่นเปรี้ยวนั้นออกไป
หลังจากที่ไม่รู้สึกทรมานแล้ว เธอก็ไม่กล้านั่งรถของฉู่หลินเฉินอีก
ถ้าเขารู้เข้าว่าเธอท้อง ไม่รู้ว่าเขาจะสืบที่มาของเด็กได้หรือเปล่า
เธอพูดขึ้น "ฉันคงจะไม่เหมาะที่จะนั่งรถของคุณ ฉันจะขึ้นรถไฟใต้ดิน"
หลังจากนั้นเธอก็เดินออกไปอย่างรวดเร็ว โดยไม่ให้โอกาสฉู่หลินเฉินขวางทางได้
ฉู่หลินเฉินทำได้เพียงเตะประตูรถอย่างไม่พอใจ
ฉินซูเดินไปที่สถานีรถไฟใต้ดิน
ฝีเท้าเดินเข้ามาข้างหลังเธอและฝ่ามือตบไหล่ของเธอ
เธอคิดว่าเป็นฉู่หลินเฉินที่กำลังไล่ตามเธอโดยไม่รู้ตัว และหันกลับไปมองอย่างระมัดระวัง
"จางอี้เฟย?"
ฉินซูถอนหายใจด้วยความโล่งอก หลังจากเห็นใบหน้าของอีกฝ่ายอย่างชัดเจน
"ทำไมดูตื่นเต้นขนาดนี้ล่ะ?" จางอี้เฟยพูดติดตลก และชี้ไปด้านข้าง “รถของฉันจอดอยู่ตรงนั้น ฉันลงมาเรียกคุณ ไปขึ้นรถกันเถอะ”
ขณะนั่งในรถของเขา ฉินซูก็อดสงสัยไม่ได้ "ทำไมคุณถึงได้..."
"ตอนที่ฉันโทรหาคุณ ฉันเกือบจะถึงร้านน้ำชาแล้วล่ะ แต่เป็นเพราะคุณปฏิเสธเร็วมาก ทำให้ผมไม่มีโอกาสได้พูดจนจบ" จางอี้เฟยพูดอย่างช่วยไม่ได้
“ขอโทษ” ฉินซูยิ้มขอโทษ
จางอี้เฟยส่ายหัวและขับรถต่อ
เขาจ้องมองไปข้างหน้า มือข้างหนึ่งวางบนพวงมาลัย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วุ่นรักวิวาห์ลวง
ติดตามอ่านมาตลอด จะกรุณาอัพโหลดบทให้จบเรื่องได้มั้ยคะ...