วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 260

"ไปเถอะ" ซ่งจิ่นหรงต้องการคุยกับหญิงสาวเป็นการส่วนตัว อยากถามถึงสารทุกข์สุขดิบของเธอ

คุณนายหัวกวักมือเรียก จากนั้นก็มีหญิงสาวท้องป่องคนหนึ่งเดินเข้ามา

"แม่ เรียกฉันหรือคะ"

"ยุ่นเหยียน พาหยุนซีไปเดินดูรอบ ๆ นะ เธอสนใจเรื่องงานปักมาก ถ้ามีอะไรไม่เข้าใจ ก็ให้เธอถามลูกได้"

"ได้ค่ะ" สวี่ยุ่นเหยียนพยักหน้า พาฉู่หยุนซีเดินไปอีกทางหนึ่ง

หลังจากที่ซ่งจิ่นหรงนั่งลง สายตาของเธอก็มองออกไปไกล ๆ และบังเอิญไปหยุดอยู่ที่ลายปักที่เพิ่งวางใหม่ตรงกลางของลานแสดง

"รอบนี้ภรรยาตระกูลซินก็มาไม่ได้เหรอ?" ถึงแม้ว่าเธอกำลังถาม แต่เธอก็เหมือนจะรู้คำตอบอยู่แล้ว รู้สึกถึงความเสียดายได้จากน้ำเสียงของเธอ

คุณนายหัวถอนหายใจเบา ๆ มองดูงานปักตรงกลางที่ทำให้งานอื่น ๆ ดูจืดไปได้ เธอพูดด้วยความงุนงง "ใช่ ร่างกายเธอไม่สะดวก ครอบครัวสามีก็ดูแลเธออย่างใกล้ชิด ตั้งแต่ที่ส่งต่องานสมาคมให้กับฉัน ก็ไม่ได้กลับมาที่ไห่เฉิงแล้ว"

ผู้หญิงธรรมดาคนนั้น มีทักษะการเย็บปักถักร้อยที่ยอดเยี่ยม ก่อตั้งสมาคมเย็บปักถักร้อยตั้งแต่อายุยังน้อย แต่ในที่สุดมันก็ถูกส่งมอบให้กับเธอ

คำพูดของคุณนายหัวทำให้ซ่งจิ่นหรงมีใบหน้าเศร้า

เธอยังต้องการให้คน ๆ นั้นสอนเทคนิคการปักให้เธอมากขึ้น

จากนั้นทั้งสองได้พูดคุยกันในประเด็นอื่น

“ฉันได้ยินมาว่าคราวนี้ลูกสะใภ้ของเธอท้องลูกแฝด ยินดีด้วยนะ เธอจะได้เป็นคุณย่าแล้ว!” ซ่งจิ่นหรงพูดขึ้น

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ดวงตาของคุณนายหัวก็มีความสุขขึ้นมา แต่กลับมีความกังวลที่ดูคลุมเครือเล็กน้อย

"มีลูกแฝดถึงจะดี แต่ก็เสียงมาก ยุ่นเหยียนท้องตอนอายุเท่านี้ก็เสี่ยงมากแล้ว แถมก่อนหน้านี้ก็ยัง...เฮ้อ เมื่อสองวันก่อนเธอออกจากบ้านก็ลื่นล้มจนเลือดออก ทำให้พวกเราตกใจซะจนไม่กล้าให้เธอออกไปไหนมาไหนตามใจ"