วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 262

ฉินซูหันศีรษะและเหลือบมองฉู่หยุนซี เห็นเพียงเธอขยับมุมปากเบา ๆ ซ่อนรอยยิ้มไว้

ซ่งจิ่นหรงก็ไม่คิดว่าจะเจอฉินซูในโอกาสแบบนี้

นับตั้งแต่ฉินซูกับตระกูลฉู่ตัดสัมพันธ์กัน เธอมีความคิดอยากที่จะพบเจอกับฉินซูอีก แต่ก็ไม่รู้ว่าควรใช้เหตุผลใดเพื่อที่จะเจอกับเธอ

ยิ่งไปกว่านั้น ดูเหมือนว่าเด็กสาวคนนี้ก็ไม่สมัครใจที่จะเจอคนในตระกูลฉู่

เช่นเดียวกับตอนนี้ เธอเห็นได้ชัดว่าฉินซูกับคุณนายจางเดินมาทางนี้ แต่ทว่าหลังจากเห็นตนเอง เธอก็หันหลังกลับเดินไปอีกทาง

นี่ไม่ใช่การหลบเธอเหรอ?

แต่ซ่งจิ่นหรงก็เข้าใจความคิดของฉินซูเช่นกัน

ที่คุณย่าของเธอจากไปก็มีส่วนเกี่ยวกับตระกูลฉู่ เธอไม่ได้คิดแค้นกับตระกูลฉู่ มันก็ดีแล้ว เป็นธรรมดาที่เธอไม่ปรารถนาที่จะติดต่อสัมพันธ์กับคนในตระกูลฉู่อีก

ใบหน้าของซ่งจิ่นหรงเศร้าหมองเล็กน้อย ถอนหายใจเบา ๆ

ฉินซูอยู่ในห้องโถงใหญ่ มองไปยังการเย็บปักถักร้อยที่ตั้งแสดงอยู่

จริง ๆ เมื่อสักครู่เธอเห็นคุณท่านตระกูลฉู่ แต่เธอหลีกเลี่ยงโดยสัญชาตญาณ

เหตุผลเหรอ ก็คล้าย ๆ กับที่ซ่งจิ่นหรงคาดเดา

เธอไม่อยากคบค้าสมาคมกับคนในตระกูลฉู่อีก

ฉินซูเดินไป ๆ มา ๆ ท่ามกลางกองผลงานการเย็บปักถักร้อยอย่างเลื่อนลอย ในที่สุดก็หยุดเดินอย่างกระทันหันอยู่ตรงเบื้องหน้าของผลงานการเย็บปักถักร้อยอันนั้น ที่อยู่ตรงกลาง

พูดได้เลยว่าเธอไม่มีความรู้อะไรเลยแม้แต่นิดกับการเย็บปักถักร้อย สำหรับผลงานการเย็บปักถักร้อยเหล่านี้ ที่จัดแสดงให้เห็นที่นี่ ทั้งหมดมันสวยงามในสายตาเธอ

แต่ว่าผืนนี้ที่อยู่ตรงหน้าเธอ มันให้ความรู้สึกที่แตกต่างเหลือเกิน

ภาพนี้เป็นงานปักทัศนียภาพภูเขาและสายน้ำที่มีความสูงเกือบเท่าคน ภาพจัดแสดงติดอยู่ในกรอบกระจกยึดติดกับชั้นวาง ราวกับตำแหน่งของฉากที่อยู่ตรงกลาง ทำให้ผู้คนชื่นชมได้สะดวก

หมึกสีฟ้าอมเขียวสำหรับภูเขา ความกว้างไกลทับซ้อนกัน เมฆและหมอกลอยเป็นเกลียวขึ้นไป กระแสน้ำไหลของลำธารที่เชิงเขา สะพานเล็ก ๆ และบ้านคน