ทุกคนบริเวณโดยรอบต่างก็ตื่นตระหนกกับการล้มของสวี่ยุ่นเหยียน
คุณนายหัวเป็นคนแรกที่พุ่งเข้ามาดูลูกสะใภ้ที่ล้มลง และมองดูผลงานการเย็บปักถักร้อยที่ร่วงอยู่บนพื้นอีกครั้ง สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปทั้งหน้า
เธอรีบออกคำสั่งกับพนักงานรักษาความปลอดภัยที่อยู่ด้านข้าง “ยืนนิ่งกันอยู่ทำไม ยังไม่รีบมาพยุงเธอขึ้นอีก!
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพยุงสวี่ยุ่นเหยียนที่ใบหน้าตื่นตระหนกขึ้นมา ดูเหมือนว่าความรู้สึกเธอจะว่างเปล่า เธอเพียงจับหน้าท้องด้วยริมฝีปากที่สั่นระริกไม่หยุด
คุณนายหัวพยุงเธออีกด้านอย่างกังวล ถามซ้ำ ๆ ว่า “ยุ่นเหยียนเธอเป็นยังไงบ้าง? ล้มลงอีท่าไหน? กระทบถึงท้องหรือเปล่า?”
สีหน้าของสวี่ยุ่นเหยียนเจ็บปวด เธอโค้งตัว “เจ็บท้อง เจ็บ…”
คุณนายหัวลุกลี้ลุกลนขึ้นมาทันที “งั้นต้องทำไง? ต้องเรียกหมอมาดู!”
ในเวลานี้ ฉินซูกับเวินหลีค่อย ๆ ลุกขึ้นจากพื้นช้า ๆ
ทั้งสองล้มลงบนกระจกที่แตก แขนและเข่าถลอก เป็นแผลในระดับที่แตกต่างกัน
ฉินซูไม่มีเวลาสนใจอาการบาดเจ็บบนร่างกาย และการล้มลงอย่างกะทันหันเมื่อสักครู่
ในเวลานี้ความสนใจทั้งหมดของเธอ ถูกดึงไปยังหญิงตั้งครรภ์ที่ร้องไห้ไม่ขาดระยะด้วยความเจ็บปวด
มองเห็นใบหน้านั้นที่คุ้นหน้าคุ้นตาเล็กน้อย ไม่คิดว่าจะเป็นเธอ หญิงตั้งครรภ์คนนั้นที่ล้มลงในรถไฟใต้ดิน
ฉินซูเหลือบมองกระโปรงของเธอทันที ไม่มีเลือดออก
มีเพียงฝ่ามือและเข่าเท่านั้นที่มีบาดแผลเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ติดจากเศษกระจกออกมา
น่าจะไม่ได้เป็นอะไรมาก
แต่อีกฝ่ายเคร่งเครียดมากเกินไป ถ้าหากไม่ปลอบขวัญให้สงบสติอารมณ์ลงมา เกรงว่าจะเป็นอันตรายต่อทารกในครรภ์
เมื่อคิดถึงจุดนี้ ฉินซูก็เดินเข้าไป
“คุณนายคะ ขอฉันดูหน่อย” น้ำเสียงที่สุขุมของเธอดังขึ้น
ซ่งจิ่นหรงก็เพิ่งจะเดินเข้ามาพอดีและเห็นเธอเข้า จึงร้องทักขึ้นมาทันที “ฉินซู? เด็กน้อย เธอก็อยู่ที่นี่!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วุ่นรักวิวาห์ลวง
ติดตามอ่านมาตลอด จะกรุณาอัพโหลดบทให้จบเรื่องได้มั้ยคะ...