วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 274

ฉินซูดึงมุมปาก หัวเราะเยาะในใจ

คนเลว พาเธอมาตรวจถึงที่นี่ แทนที่จะไปส่งเธอหรือไปส่งที่สถานีรถไฟใต้ดินใกล้ ๆ ก็ไม่ได้!

ฉู่หลินฉินขับรถด้วยความเร็วปานลมกรดบนถนน

เขาออกแรงใช้เท้าเหยีบคันเร่งด้วยความรู้สึกในทรวงอกที่ราวกับจะระเบิดออกมา

มันแน่นอนแล้วว่าช่วงเวลาที่ฉินซูตั้งครรภ์คือประมาณสองเดือนก่อน ในตอนนั้นเธอกับหลินเมิ่งฟานยังไม่ได้เลิกกัน นี่ก็เท่ากับยืนยันได้ว่า เด็กคนนี้เป็นลูกของหลินเมิ่งฟาน

เรื่องนี้ไม่น่าจะเกี่ยวกับเขาเลย แต่ทำไมเขาถึงสนใจขนาดนี้?

...

“ฉันทำตามที่เธอพูดแล้ว แต่เธอมั่นใจเหรอว่าฉู่หลินเฉินจะเชื่อ?” หลินเมิ่งฟานนั่งคุยโทรศัพท์อยู่ในรถ

“ดูท่าทางเขาจะเชื่อ หลังจากนี้ไม่ว่าใครถาม นายต้องพูดอย่างหนักแน่น ว่าเด็กในท้องของฉินซูเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของนายแค่นี้ก็พอแล้ว” หวังอี้หลินเดินออกมาจากในห้องน้ำของร้านอาหาร เธอถอดแว่นกันแดดแล้ว และเติมหน้าอย่างประณีตงดงาม กวาดความห่อเหี่ยวที่อยู่ต่อหน้าฉู่หลินเฉินก่อนหน้าออกไป

หลินเมิ่งฟานใจกล้าพูดคาดคะเนออกมา “ไม่ใช่ลูกของฉู่หลินเฉินจริง ๆ ใช่ไหม?”

“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับนาย นายไม่ต้องก้าวก่าย ฉันโอนเงินเข้าบัญชีนายเรียบร้อยแล้ว หลังจากนี้หากมีอะไรจำเป็นฉันจะติดต่อนายเอง”

พูดจบหวังอี้หลินก็วางสาย

ขณะกำลังเดินออกไป พนักงานอ้วนคนหนึ่งขวางกั้นอยู่ตรงหน้าเธอ

หวังอี้หลินคิดจะเดินอ้อมไป ปรากฏว่าอีกฝ่ายก็จงใจขวางอีก เธอพูดอย่างไม่พอใจทันที “ไม่มีตาดูหรือไง? ยังไม่หลีกไปอีก!”

“เฮ้ สาวน้อยจำพี่ชายไม่ได้แล้วเหรอ?”

หวังอี้หลินมองใบหน้ามันเยิ้มของอีกฝ่ายที่เงยขึ้นมา แสยะปากให้เห็นรอยยิ้มเยาะ

สีหน้าท่าทางของหวังอี้หลินหยุดนิ่งไม่ไหวติงทันที และสีหน้าของเธอก็ค่อย ๆ หวาดกลัวขึ้นมา

“คิดจะหนี?” พนักงานอ้วนเห็นหวังอี้หลินก้าวขาคิดจะเดินไป จึงจับมือของเธอแล้วดึงเข้าไปในห้องน้ำ

หวังอี้หลินดิ้นรนคิดจะตะโกนขอความช่วยเหลือ