ตกกลางคืน
หวังอี้หลินห่อตัวมิดชิดเดินเข้าไปในห้องของโรงแรม
ชายอ้วนลุกขึ้นจากเตียงอย่างกระตือรือร้น เดินไปตรงหน้าของเธอ และยื่นมือไปโอบเธออย่างไม่สามารถรอได้อีกต่อไป “สาวน้อยมาสักที พี่ชายรอไม่ไหวแล้ว”
หวังอี้หลินก้าวถอยหลังและหยิบบัตรใบหนึ่งออกมา “ในนี้มีห้าแสนหยวน รับเงินแล้วออกไปจากไห่เฉิง”
เมื่อได้ยินว่าเงิน ดวงตาที่เล็กเหมือนหนูคู่นั้นของชายหนุ่มก็เบิกกว้างขึ้นมาเป็นเท่าตัว รีบหยิบบัตรมาและพูดเพื่อความแน่ใจ “นี่คือห้าแสนหยวนจริง ๆ เหรอ?”
ห้าแสนหยวนเป็นเงินที่คนบ้านนอกอย่างเขาต่อสู้ดิ้นรนทั้งชีวิตก็เก็บไม่ได้!
หวังอี้หลินมองความโลภบนใบหน้าของเขา ภายในใจก็หัวเราะเยาะไม่สิ้นสุด เธอพูด “ใช่ ถ้านายไม่เชื่อสามารถไปยืนยันที่ ATM ชั้นล่างได้ รหัสคือ 123456”
“ได้!” ชายที่ได้รับเงินเหยียบรองเท้าแตะและออกไปทันที
ผ่านไปไม่นานก็กลับมาพร้อมกับความร่าเริง เต็มไปด้วยรอยยิ้ม “มีห้าแสนหยวนจริง ๆ ด้วย! คนมีเงินนี่ไม่เหมือนกันจริง ๆ สามารถหยิบออกมาใช้จ่ายใหญ่โตได้”
หวังอี้หลินหรี่ตาและพูดเตือน “รับเงินไปแล้วหลังจากนี้ก็ห้ามมาหาฉันอีก ยิ่งไปกว่านั้นคืออย่าพูดว่านายรู้จักฉัน วันนี้ก็คิดว่าเราไม่เคยพบกัน!”
พูดจบเธอก็เดินออกไปด้านนอก
ทันใดนั้นชายอ้วนก็โผกอดเธอจากด้านหลัง “อย่าเพิ่งสิสาวน้อย ฉันคิดถึงเธอมาสองเดือนแล้วนะ ไม่อยู่เป็นเพื่อนฉันสักคืนเหรอ?”
หวังอี้หลินกระทืบเท้าของเขาด้วยความรังเกียจ ชายอ้วนจึงปล่อยมือด้วยความเจ็บปวด
เธอพูดด้วยเสียงเย็นชา “ฉันให้เงินนายไปแล้ว ถ้านายอยากได้ผู้หญิงก็เรียกเอาเอง อย่ามายุ่งกับฉัน! ไม่งั้นก็รอดูว่าฉันจะจัดการนายยังไง!”
ช่วงเวลาชั่วพริบตาเดียวนี้ ความชั่วร้ายวาบขึ้นมาในสายตาเธอ คาดไม่ถึงว่าจะทำให้ชายอ้วนช็อกไปจริง ๆ
เมื่อเห็นว่าเขาสงบเสงี่ยมขึ้นมากแล้ว หวังอี้หลินจึงพูดเตือน “ฉันให้เวลานายสามวัน ออกไปจากไห่เฉิง หากนายรั้นจะอยู่ที่นี่ไม่ยอมไป ฉันก็ไม่กล้ารับประกัน ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับนาย”
เมื่อพูดสิ่งที่ควรพูดออกไปหมดแล้ว เธอถึงจะวางใจและจากไป
หลังจากเธอไปแล้ว ชายอ้วนก็ถือการ์ดนั่งลงข้างเตียงอย่างขัดเคือง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วุ่นรักวิวาห์ลวง
ติดตามอ่านมาตลอด จะกรุณาอัพโหลดบทให้จบเรื่องได้มั้ยคะ...