วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 29

ความหิวในท้องเตือนเธอว่า ถ้าเธอยังไม่กินข้าวเธอก็จะหิวตายแน่

“คุณชายฉู่ คุณกินข้าวหรือยัง?”

ฉู่หลินเฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ตอนเที่ยงเขาวุ่นอยู่กับการจัดการเอกสาร และยังไม่มีเวลาได้กินข้าว

เห็นเช่นนั้น ฉินซูก็เข้าใจแจ่มแจ้ง เธอพูดอย่างใจกว้าง “งั้นฉันไปทำอาหารนะ”

ฉู่หลินเฉินไม่ได้พูดอะไร ฉินซูตัดสินใจแทนเขาแล้วเดินเข้าห้องครัวไป

มองดูร่างของเธอที่วุ่นอยู่กับการทำอาหารในห้องครัว มุมปากของฉู่หลินเฉินกระตุก คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงที่กำลังทำอาหารอยู่ตอนนี้ช่างเหมือนกับผู้หญิงที่ช่วยเขาวันนั้น ทั้งคล่องแคล่วและชำนาญ

ในเวลานี้ โทรศัพท์มือถือที่เธอวางไว้บนโต๊ะดังขึ้น

ฉู่หลินเฉินเหลือบมอง เห็นเพียงข้อความ: “บัญชี ICBC ที่ลงท้ายด้วยหมายเลข 0506 วันที่ 20 เดือนกรกฎาคม เวลา 13.46 น. โอนเงินเข้า 800,000 หยวน”

จากนั้นก็มีข้อความสั้น ๆ อีกหนึ่งข้อความปรากฏขึ้น

“ฉันโอนเงินให้เธอแล้ว เธอไม่ต้องมาบังคับฉันอีก!”

สายตาของฉู่หลินเฉินมองลงไปที่ชื่อผู้ส่ง สีหน้าของเขาหมองลง

หลังจากนั้นไม่นาน เขาจ้องไปที่ร่างที่อยู่ในครัวด้วยสายตามืดมน

ใช้เวลาไม่นานฉินซูก็ทำอาหารเสร็จสองจาน และซุปอีกหนึ่งถ้วย

เธอนำมันไปที่โต๊ะอาหารและพูดกับฉู่หลินเฉิน “กินข้าวได้แล้ว”

โดยไม่คาดคิด อีกฝ่ายส่ายหน้าและหันตัวเดินขึ้นไปชั้นบน

“ไม่กินแล้วเหรอ...” ฉินซูถามอย่างสงสัย

ฉู่หลินเฉินไม่ได้สนใจเธอ

เธอรู้ว่าอารมณ์ของผู้ชายคนนี้ไม่แน่นอน ฉินซูก็ขี้เกียจที่จะถามเยอะ เธอดึงมุมปากแล้วนั่งลงกินข้าวคนเดียวโดยลำพัง

ร้านอาหารเมื่อวานที่ฉู่หลินเฉินแนะนำ เธอกินไปสองจาน ราคาอาหารก็เกือบจะหนึ่งพัน ทำเอากินไม่ลงเลยจริง ๆ

แม้ว่าจะจ่ายในบัญชีของฉู่หลินเฉิน แต่ฉินซูก็กังวลว่าเขาจะมาคิดบัญชีกับเธอทีหลัง

เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงปัญหาค่าอาหารในภายหลัง ฉินซูตัดสินใจที่จะหาโอกาสปรึกษากับเขา ว่าหลังจากนี้เธอจะหุงข้าวกินเองที่ห้องครัว

เมื่อมองไปที่ข้อมูลในมือ ฉินซูก็รู้สึกทึ่ง

จนกระทั่งเงาสีดำสูงปกคลุมศีรษะของเธอ ความหนาวเหน็บแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย “คืนนี้ออกไปกับฉัน”

ฉินซูเงยหน้าขึ้นและถามออกไป “ไปไหน?”

“เพื่อนบางคนต้องการพบเธอ”

สิ่งนี้ทำให้ฉินซูไม่ค่อยเข้าใจ “นายบอกว่าให้เราอยู่แบบเงียบ ๆ ไม่ใช่เหรอ ถ้านายพาฉันไปงานสังสรรค์ของเพื่อนนาย...”

ฉู่หลินเฉินกดเสียงต่ำ “เธอไม่ยอม?”

“ไม่ใช่ ฉันจะทำตามที่นายบอก” ฉินซูพูดอย่างไร้กังวลและยังคงอ่านข้อมูลต่อไป

ฉู่หลินเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย จ้องมองไปที่ผู้หญิงคนนี้ ภายในใจถอนหายใจ: เส้แสร้ง

เขาถามอย่างไม่ใส่ใจ “อ่านอะไร?”

ฉินซูไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง “ฉันอ่านข้อมูลที่อาจารย์ที่มหาลัยให้มา ฉันจำเป็นต้องเข้าใจมันให้เพียงพอ จากนั้นก็เขียนใบสมัครถึงจะสามารถเข้าร่วมทีมได้”