วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 30

“แล้วยังไง?”

“ด้วยวิธีนี้ถึงจะสามารถเข้าร่วมการแข่งขันการแพทย์เยาวชนอังกฤษ ในปีนี้ได้ และถ้าฉันโชคดีได้รับรางวัล ฉันก็จะมีเงินคืนให้คุณ”

ฉู่หลินเฉินเย้ยหยันเบา ๆ และพูดขึ้นอย่างเย็นชา “ฉันหวังว่าเธอจะโชคดี!”

พูดจบก็หันหลังเดินออกไป

ฉินซูเหลือบมองเขาอย่างสงสัย ทำไมถึงได้รู้สึกว่าน้ำเสียงเขามันเย็นชามาก!

แปลกจริง ๆ!

เธอไม่ได้สนใจเขาและยังคงทำสิ่งที่เธอทำอยู่ต่อไป

ฉู่หลินเฉินที่เพิ่งเดินออกจากบ้านพักจู่ ๆ ก็นึกถึงการแข่งขันการแพทย์เยาวชนอังกฤษ ว่าเป็นเรื่องเดียวกันกับที่หานมั่วหยางพูดถึง

แต่เขาไม่ได้สนใจการแข่งขันนี้ กลับนึกถึงประโยคที่ฉินซูเพิ่งพูด รู้สึกว่ามันน่าขำไปหน่อย

ผู้หญิงคนนี้ เมื่ออยู่ต่อหน้าเขาก็เสแสร้งทำเป็นยากจนและพยายามทำงานหนัก แต่ลับหลังกลับกำลังทำตัวคุกคามรีดไถคนอื่น

ทำให้เขาเปลี่ยนมุมมองใหม่จริง ๆ!

ช่วงบ่ายผ่านไปอย่างรวดเร็ว มองดูพระอาทิตย์ตกสีส้มผ่านหน้าต่างสูงจรดพื้นไม้

ในที่สุดฉินซูก็อ่านข้อมูลกองหนา ๆ จบ จากนั้นขยับคอที่เคล็ดของเธอ

เธอนึกถึงสิ่งที่ฉู่หลินเฉินพูดกับเธอก่อนที่จะออกไป คืนนี้ต้องไปเจอเพื่อนของเขา

จึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กะว่าจะดูเวลาแล้วโทรศัพท์หาเขาเพื่อถามสถานที่ให้ชัดเจน

เป็นผลให้เห็นบันทึกเงินเข้าบัญชีและข้อความที่ส่งมาโดยหวังอี้หลิน

ฉินซูขมวดคิ้วจากนั้นโทรศัพท์หาหวังอี้หลินโดยไม่ลังเล

“หวังอี้หลิน เธอโอนเงินให้ฉัน 800,000 หยวน หมายความว่ายังไง?”

“หมายความว่ายังไงวันนั้นฉันก็พูดไปชัดเจนแล้วไม่ใช่เหรอ? เธอต้องการเงินฉันก็ให้เงินเธอ เลิกยุ่งกับผู้ชายของฉันสักที!”

หวังอี้หลินหัวเราะแล้วพูดต่อ “ฉินซู เธอเอาเงินนี้ไปเถอะ ถึงยังไงเธอก็ขาดแคลนเงิน ถือซะว่าฉันใจดีช่วยคนจน!”

ฉินซูฟังน้ำเสียงที่เยาะเย้ยของเธอ อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว “หวังอี้หลิน พวกเรายังเป็นเพื่อนกันอยู่ไหม? ทำไมเธอไม่เชื่อที่ฉันพูด? ฉันจะเลิกกับฉู่หลินเฉินอย่างแน่นอน เพียงแต่ว่าตอนนี้มันยังไม่ถึงเวลา”