วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 301

หวังอี้หลินเห็นว่าหลังจากฉู่หลินเฉินฟังที่เธอพูดจบแล้ว ก็มีสีหน้าก็เยือกเย็น ทำให้อ่านความคิดของเขาไม่ออก

เธอไม่กล้าคาดเดาเอาเองตามอำเภอใจ จึงเปลี่ยนหัวข้อเสียเลยแล้วเอ่ยขึ้น “หลินเฉิน ช่วงนี้พ่อแม่ของฉันเอาแต่ถามเรื่องงานแต่งงานของเราอยู่ตลอด ที่คุณเคยบอกก่อนหน้านี้ว่า หลังจากรับช่วงต่อฉู่ซื่อแล้ว และจัดการภาระงานเข้าที่เรียบร้อย เราก็จะจัดงานแต่ง…”

ฉู่หลินเฉินชะงักเล็กน้อย เขาละทิ้งความคิดเกี่ยวกับฉินซูที่อยู่ในหัวของเขา

“ใช่ ฉันเคยพูดอย่างนั้น” เขายอมรับอย่างไม่หวาดหวั่น เพียงแค่มีความลังเลเล็กน้อย เขาพูด “ช่วงนี้ฉันมีเรื่องให้ต้องจัดการค่อนข้างเยอะ เรื่องงานแต่งจะจัดขึ้นในชั่วครู่ชั่วยามไม่ได้”

ความหดหู่แวบขึ้นมาบนใบหน้าของหวังอี้หลิน เธอยิ่งรู้สึกเคียดแค้นในใจ

ฉู่หลินเฉินชักช้าไม่ยอมแต่งงานกับเธอ เขาเปลี่ยนใจแล้วหรือเปล่า?

เธอเกิดความรู้สึกกังวลใจอย่างไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้

แต่เธอก็ไม่ได้แสดงท่าทางรีบร้อนออกมาแม้แต่นิด แต่ทว่าภายในแววตากลับมีความเงียบหงอย ที่ทำให้คนรู้สึกสงสาร เธอพูดด้วยรอยยิ้มที่เข้าอกเข้าใจ “ฉันเข้าใจ งานสำคัญที่สุด ฉันจะรอคุณ”

ฉู่หลินเฉินมองเธอ เขาครุ่นคิดเล็กน้อยและรู้สึกละอายใจ

เรื่องที่ตนเองรับปากไปแล้วผัดวันประกันพรุ่ง จริง ๆ แล้วมันไม่มีเหตุผลเลย

เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดเสนอว่า “จัดงานหมั้นก่อนดีไหม?”

ทันทีที่หวังอี้หลินได้ยินเธอก็ดีใจมาก

งานหมั้นก็ดี อย่างน้อยหลังจากนี้ เธอก็เป็นคู่หมั้นหญิงของคุณชายฉู่ อย่างถูกหลักทำนองคลองธรรม!

เธอควบคุมความตื่นเต้นในใจและตอบรับเห็นด้วยพร้อมรอยยิ้ม “ได้สิ”

“งั้นก็ดี ไว้ค่อยไปคุยกับพ่อแม่ของเธอแล้วนัดวัน”

“ค่ะ”

หลังจากส่งหวังอี้หลินกลับไปแล้ว ฉู่หลินเฉินก็รับสายของเว่ยเหอที่โทรมารายงาน