วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 300

เธอไม่ได้คิดว่าถางเสี่ยวหรูจะดุร้ายและป่าเถื่อนขนาดนี้ เมื่ออาละวาดขึ้นมาแล้ว เธอรับมือไม่ได้เลย

ยิ่งไปกว่านั้นคือในตอนนี้เธอค่อนข้างเป็นที่รู้จัก เมื่อมาเจอหลินเมิ่งฟาน ก็ได้ปกปิดใบหน้าอย่างมิดชิดแล้ว ยิ่งไม่สามารถให้ฉางเสี่ยวหรูมาฉีกหน้าในที่สาธารณะได้

เธอทำได้เพียงหลบหลีกอย่างสุดความสามารถเท่านั้น เธอถูกถางเสี่ยวหรูวิ่งไล่ตามไปทั่วห้อง รองเท้าส้นสูงหลุดออกไปแล้ว หน้ากากและหมวกก็ถูกดึงลงมา ผมสยายกระจัดกระจาย ยิ่งหนีมากเท่าไหร่ก็ยิ่งจนตรอกมากเท่านั้น

โชคดีที่ฉู่หลินเฉินมาทันเวลา

“หยุด!”

เขาตะโกนด้วยเสียงที่เยือกเย็น ออร่าที่ทรงอำนาจหยุดคนทั้งหมดในพื้นที่นั้นทันที

แม้ว่าถางเสี่ยวหรูจะสามารถสร้างเรื่องได้อีก แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าฉู่หลินเฉินก็ต้องสงบลง

หวังอี้หลินโผเข้าไปตรงหน้าฉู่หลินเฉิน เธอแหงนใบหน้าเปื้อนน้ำตาที่ยังคงความงาม แล้วพูดด้วยความรู้สึกไม่ได้รับความเป็นธรรม “หลินเฉิน ช่วยฉันด้วย”

ฉู่หลินเฉินพิจารณาสภาพของเธออย่างรวดเร็ว และส่งเธอให้เว่ยเหอดูแล

สายตาที่เฉียบคมของเขา มองไปยังถางเสี่ยวหรู น้ำเสียงเยือกเย็นเอ่ยขึ้น “ถางซานคือลูกพี่ลูกน้องของเธอใช่ไหม? ผู้อำนวยการถางไม่ได้บอกเรื่องของเธอกับเธอเหรอ?”

ถางเสี่ยวหรูราวกับโดนฟ้าผ่าไปทั้งตัว เมื่อนึกถึงถางซานคนนั้น ที่ถูกส่งตัวไปโรงพยาบาลจิตเวช เมื่อเธอมองชายหนุ่มตรงหน้าอีกครั้ง เธอก็รับรู้สึกถึงความหวาดกลัวที่มาจากส่วนลึกของจิตวิญญาณ

ฉู่หลินเฉินเหลือบมองไปที่ผู้หญิงคนนี้อย่างเบื่อหน่าย เขาถอนสายตาและพูดอย่างเฉยเมย “เว่ยเหอ นายจัดการเรื่องที่นี่ด้วย”

หลังจากนั้นเขาก็พูดกับหวังอี้หลิน “เราไปกันเถอะ”

หวังอี้หลินหยิบหน้ากากขึ้นมาสวม ปกปิดท่าทางที่จนตรอกของตนเองในตอนนี้ เหลือบมองถางเสี่ยวหรูอย่างซ่อนความแค้นเคืองก่อนจากไป จากนั้นก็ตามฉู่หลินเฉินไป

“บาดเจ็บไหม?” น้ำเสียงสอบถามที่เย็นชาดังมาจากชายหนุ่มข้าง ๆ

หวังอี้หลินกัดริมฝีปากและแสร้งทำเป็นพูดอย่างเข้มแข็ง “ไม่ ฉันแค่ตกใจมาก เมื่อกี้กระวนกระวายเลยโทรหาคุณ ไม่ได้รบกวนเวลางานของคุณใช่ไหม?”

“ไม่” สายตาที่นิ่งลึกของฉู่หลินเฉินมองตรงไปด้านหน้า น้ำเสียงทุ่มต่ำเอ่ยขึ้น “ฉันจะไปส่งเธอ”

“อืม” หวังอี้หลินตอบเบา ๆ