ถางเสี่ยวหรูที่ฟังบันทึกเสียงจบก็เหมือนแม่ไก่ขนไหม้
“ได้ หลินเมิ่งฟาน นายเก่งมาก! เกาะฉันจนปีนมาถึงตำแหน่งหัวหน้า เล่นสนุกข้ามแม่น้ำเสร็จก็รื้อสะพาน พอได้ผลประโยชน์ก็ถีบหัวส่ง! แล้วยังมีคนสารเลวนั่นอีก คิดว่าตัวเองคือคุณนายฉู่ก็สุดยอดแล้ว นึกไม่ถึงเลยว่าจะมายุยงให้คนแซ่หลินเลิกกับฉัน!”
พูดจบเธอก็มุ่งหน้าไปยังห้องทำงานของหลินเมิ่งฟานด้วยท่าทางดุดัน
ฉินซูไม่ได้ตามไป เธอกระตุกมุมปากและหมุนตัวเดินออกไปด้านนอก
หวังอี้หลินน่าจะยังคงอยู่ในห้องทำงานของหลินเมิ่งฟาน ถ้าถางเสี่ยวหรูเคลื่อนไหวเร็วพอ ก็น่าจะสามารถจับได้
ฉินซูรออยู่ด้านนอกประตูโรงพยาบาล
ผ่านไปนานพอสมควร ไม่ได้รอให้หวังอี้หลินออกมา แต่กลับรอให้ฉู่หลินเฉินมาแทน
ฉู่หลินเฉินรีบมาเมื่อได้รับโทรศัพท์ขอความช่วยเหลือของหวังอี้หลิน
เมื่อเขาปรากฏตัวก็ดึงดูดสายตาโดยรอบในทันที
เขาโดดเด่นมากจริง ๆ ไม่ว่าจะปรากฏตัวที่ไหนก็เป็นจุดสนใจของฝูงชนเสมอ
ฉินซูก็เห็นเขาเช่นกัน
เห็นเพียงเขารีบเดินเข้ามาทางนี้ พร้อมกับพูดอย่างเย็นชากับเว่ยเหอที่อยู่ข้าง ๆ “หลานสาวของผู้อำนวยการกล้ากำเริบสืบสาน ลงมือทำร้ายคนในโรงพยาบาล เรื่องนี้ยอมไม่ได้ เรียกผู้อำนวยการคนนั้นมา”
“ครับ คุณชายฉู่ เราไปดูอาการบาดเจ็บของคุณอี้หลินกันก่อนนะครับ…”
ฉู่หลินเฉินส่งเสียง “อืม” เบา ๆ ทันทีที่เงยหน้าขึ้นก็เห็นฉินซูโดยไม่ได้คาดคิด
เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่พูดอะไรสักคำ เพียงทำเป็นมองไม่เห็นเธอ และเดินผ่านเธอไปด้วยใบหน้าเย็นชา
เว่ยเหอหันกลับไปเหลือบมองเธอ แปลกใจเล็กน้อยที่เห็นเธออยู่ที่นี่
ภายในห้องทำงานของหลินเมิ่งฟาน เกิดเหตุการณ์วุ่นวายที่ผู้คนกระเจิงอยู่ก่อนตั้งนานแล้ว
กลุ่มคนที่อยากรู้อยากเห็น ที่อัดแน่นอยู่ตรงประตูทางเข้า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วุ่นรักวิวาห์ลวง
ติดตามอ่านมาตลอด จะกรุณาอัพโหลดบทให้จบเรื่องได้มั้ยคะ...