วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 322

เมื่อคิดว่าเวินหลีจะต้องใช้เวลาผ่านคืนที่ยากลำบากในห้องขังอีกคืนหนึ่ง ฉินซูก็ทำได้เพียงจัดการความรู้สึก และซื้อของกินของใช้จำนวนหนึ่งไปให้เวินหลี

เมื่อเธอมาถึงสถานีตำรวจ เวินหลีก็ออกมาจากด้านในพอดี ทั้งสองคนบังเอิญเจอกันตรงประตูใหญ่

เธอผงะ เมื่อได้สติก็รีบก้าวไปข้างหน้าด้วยความดีใจและแปลกใจทันที “เสี่ยวหลี พวกเขาปล่อยเธอออกมาเหรอ?”

เวินหลีพยักหน้า “ค่ะ”

ฉินซูอ้าปากค้าง จิตใต้สำนึกของเธอต้องการถามสถานการณ์ให้ชัดเจน แต่เมื่อเห็นสภาพของเวินหลีแล้ว น้ำเสียงของเธอก็เปลี่ยนไป เธอพูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น “ฉันไปส่งเธอกลับก่อน เราเดินไปด้วยคุยไปด้วยแล้วกัน”

“ค่ะ” เวินหลีตอบรับ เธอก็อยากจะออกไปจากที่นี่เร็ว ๆ เช่นกัน

ถูกขังมาหนึ่งวันหนึ่งคืน อาจารย์ต้องเป็นห่วงแทบแย่แน่ ๆ

ระหว่างทาง ฉินซูถามเธอว่าทำไมจู่ ๆ ก็ถูกปล่อยออกมา

เวินหลีคิดอยู่ครู่หนึ่ง “อืม ดูเหมือนว่าหัวหน้าของพวกเขากลับมา หลังจากถามคดีของฉันแล้ว ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ตำหนิคนนั้นที่ขังฉัน ว่าไม่ดำเนินการตามกฎ ของไม่ได้หายก็ไม่ควรขังฉันแบบนี้ จากนั้นก็ให้ฉันดำเนินการตามขั้นตอนแล้วก็ออกมา”

“หัวหน้าคนนั้นที่เธอพูดคือเหลียงจวี๋?” ฉินซูถาม

“รู้สึกว่าพวกเขาจะเรียกเขาแบบนี้ พี่เสี่ยวซูรู้จักด้วยเหรอ?” เวินหลีกะพริบตามองฉินซู “พี่ไปหาเขามาใช่ไหม?”

“ก็ไปหามา แต่ว่า…” ในใจของฉินซูก็เต็มไปด้วยความสับสนเช่นเดียวกัน

เดิมทีเธอกับเหลียงจวี๋ยังไม่ได้คุยกันเรียบร้อย และเขาก็ไม่ได้แสดงท่าทีที่จะปล่อยเวินหลีเลย

แต่... ภายในระยะเวลาสั้น ๆ ไม่ถึงสองชั่วโมง เวินหลีก็ถูกปล่อยตัวออกมา

ทันใดนั้นฉินซูก็ชะงัก จากนั้นมุมปากของเธอก็ขดขึ้นจนโค้ง

ดูเหมือนว่าความคิดของเธอก่อนหน้านี้ตื้นเขินเกินไป ไม่ใช่ทุกคนบนโลกนี้ ที่จะยอมก้มหัวให้กับอำนาจ ยังมีบางคนที่ยึดมั่นในความยุติธรรมและศีลธรรมอยู่เสมอ

เห็นได้ชัดว่าเหลียงจวี๋เป็นคนเช่นนี้ คนที่น่ายำเกรง รู้ผิดรู้ชอบ

ทันใดนั้นเธอก็ไม่ได้รู้สึกแย่ขนาดนั้นแล้ว

เวินหลีกลับมาถึงบ้านของตระกูลจาง พร้อมกันฉินซูที่กลับมาเป็นเพื่อน