หลังจากรับสายและได้รับข่าวจากอีกฝ่าย เธอก็ไม่ใจเย็นแล้ว เธอลุกขึ้นจากโซฟาอย่างรวดเร็วและรุนแรง
“อะไรนะ ปล่อยไปแล้ว? ฉันบอกแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าให้เธอลิ้มรสความทุกข์เยอะ ๆ หน่อย? ปล่อยเธอตอนนี้ได้ไง?”
หลังจากวางสาย ใบหน้าของหวังอี้หลินก็ยู่ยี่
เธอปลอยเวินหลีไว้ที่สถานีตำรวจ ไม่เพียงแต่จะให้เธอได้รับความลำบาก แต่คิดจะรอให้คุณนายจางมาถึงที่ด้วยตัวเอง
ถึงอย่างไร ตามที่เธอทราบ คุณนายจางได้ไปหาคุณท่านตระกูลฉู่แล้ว ขั้นต่อไปก็ต้องมาขอร้องเธอที่นี่อย่างแน่นอน
ถึงตอนนั้นที่มีเวินหลีเป็นแต้มต่อ เธอได้จังหวะที่จะกดเจตนารมณ์ของอาจารย์ TM ให้ต่ำลง แล้วให้เธอช่วยตนเองออกแบบชุดอย่างตรงไปตรงมา
แต่คาดไม่ถึงเลยว่าเวินหลีจะถูกปล่อยตัวออกมาล่วงหน้าแล้ว? ถ้าอย่างนั้นแผนของเธอก็คว้าน้ำเหลวใช่ไหม?
ได้ยินว่าเหลียงจวี๋ขอให้ปล่อยตัวด้วยตนเอง ฐานะเช่นนั้นของเขา จะเข้าไปเกี่ยวข้องกับคดีเล็ก ๆ แบบนี้ได้ยังไง?
หวังอี้หลินไม่เข้าใจในเรื่องนี้และขี้เกียจที่จะคิด สิ่งสำคัญในตอนนี้ คือจะหาทางออกเรื่องชุดหมั้นของเธออย่างไร
วันเสาร์หน้าก็จะเป็นวันงานหมั้นของเธอกับคุณชายฉู่แล้ว!
หวังเจิ้นฮวาและจางเหวินต่างก็เต็มไปด้วยความไม่เข้าใจกับปฏิกิริยา ที่กะทันหันของเธอเมื่อสักครู่ ทั้งสองมองเธออย่างสงสัย
“ลูก เป็นอะไรไป?” จางเหวินเอ่ยถาม
“เปล่าค่ะ หนูจะออกไปทำธุระสักหน่อย” หวังอี้หลินตอบตามอำเภอใจ หยิบกระเป๋าและโทรศัพท์มือถือออกจากบ้านไป
เธอเดินไปยังรถที่จอดอยู่ตรงประตูทางเข้า พร้อมโทรศัพท์หาฉู่หลินเฉินไปด้วย
คิดไม่ถึงว่าโทรศัพท์เพิ่งจะดังแค่สองครั้งก็ถูกวางสาย
หรือว่ากำลังยุ่ง?
หวังอี้หลินขมวดคิ้วไม่พอใจ แต่ทว่าก็ไม่ได้โทรไปอีก เธอเก็บโทรศัพท์มือถือ
ขณะเปิดประตูรถเตรียมจะขึ้นรถ
ร่างหนึ่งก็เดินออกมาจากเงาต้นไม้ที่มืดสลัว
หวังอี้หลินหยุดการกระทำและมองไปยังคนนั้น แปลกใจเล็กน้อย “ฉินซูทำไมเธอ…”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วุ่นรักวิวาห์ลวง
ติดตามอ่านมาตลอด จะกรุณาอัพโหลดบทให้จบเรื่องได้มั้ยคะ...