วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 334

หลังจากจัดการอาการบาดเจ็บให้หยูหร่านเสร็จเรียบร้อย ท้องฟ้าและบริเวณโดยรอบก็มืดสนิท

“ที่นี่มองอะไรไม่เห็นเลย เรายังต้องปีนลงไปอีกไหมคะ?” เวินหลีพูดพร้อมกับมองไปรอบ ๆ

“หือ?” หยูหร่านรู้สึกหดหู่เล็กน้อยเมื่อได้ยิน สภาพเธอตอนนี้มันน่าอายจริง ๆ ที่จะให้คนแบกเธอลงเขาไปอีกครั้ง

“วันนี้เป็นวันเกิดของเธอ กิจกรรมของเราเพิ่งจะเริ่ม” ฉินซูพูดและดึงข้อมือของเวินหลี “เธอดูสิ นั่นคืออะไร?”

เวินหลีแหงนศีรษะขึ้นไปมองตามที่ฉินซูชี้

ปิ้ว!

ลำแสงหนึ่งพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าในยามค่ำคืน และเกิดการระเบิดออก

หลังจากนั้นก็มีลำแสงมากขึ้นเรื่อย ๆ พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าครั้งแล้วครั้งเล่าไม่หยุด เกิดเสียงระเบิดท่ามกลางท้องฟ้าในยามค่ำคืนอย่างหนาแน่น เบ่งบานสะพรั่งกลายเป็นดอกไม้ไฟที่เปล่งประกาย

เวินหลีกลั้นหายใจทันที เธอถูกความยิ่งใหญ่ของดอกไม้ไฟที่โผล่ขึ้นมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยดึงดูดเข้าอย่างจัง

เมื่อสติของเธอกลับมา เบ้าตาของเธอก็รื้นไปด้วยน้ำตา “พี่เสี่ยวซู พวกพี่…”

เธอหันศีรษะไปเห็นว่าฉินซูและจางอี้เฟยกำลังเข็นรถเข็นขนาดเล็กเข้ามาหาเธอ บนรถเล็ก ๆ คันนั้นมีเค้กและเทียนที่จุดแล้ววางอยู่

“เสี่ยวหลี สุขสันต์วันเกิด!” ฉินซูเข็นเค้กมาหยุดตรงหน้าเธอ เธอพูดพร้อมกับยิ้มเล็กน้อย

“เวินหลี สุขสันสันต์วันเกิด” จางอี้เฟยก็พูดเช่นกัน

หยูหร่านเดินกะเผลกด้วยขาข้างหนึ่ง ในมือถือดอกไม้ไฟเล็ก ๆ สองอันเดินตรงมาด้านหน้าเธอ “คุณเวิน สุขสันต์วันเกิดนะคะ!”

เมื่อเห็นภาพเหล่านี้ เวินหลีก็ไม่สามารถกลั้นน้ำตาได้อีกต่อไป ทำให้น้ำตาเธอไหลออกมา

“พี่เสี่ยวซู พี่อี้เฟย คุณหยู ขอบคุณ ขอบคุณนะคะ!” เธอพูดพร้อมกับสะอึกอะอื้น

เป็นครั้งแรกในรอบสิบแปดปี ที่มีคนมาฉลองวันเกิดกับเธอแบบนี้ มีการเตรียมเค้กและดอกไม้ไฟให้เธอ

เธอมีความสุขมากจริง ๆ!

“ถ้าร้องไห้ต่อไปอีก เทียนก็จะดับหมดแล้วนะ รีบอธิษฐานขอพรวันเกิดเถอะ!” ฉินซูยิ้มและเอ่ยขึ้น

เวินหลีจึงเช็ดดวงตาของเธอ “อื้ม” จากนั้นรีบหลับตาและประสานมือเข้าด้วยกัน เป็นการอธิษฐานอย่างตั้งใจจริง