วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 340

"หม้อไฟเหรอคะ? เยี่ยมไปเลย!" เมื่อเวินหลีได้ยินคำว่าหม้อไฟ เธอก็ตอบรับด้วยความตื่นเต้น

ฉินซูหัวเราะ เธอรู้ว่าเวินหลีชอบกินสิ่งนี้

"เธอมีอะไรที่อยากกินเป็นพิเศษไหม ฉันจะจดไว้..."

ฉินซูเหลือบมองไฟจราจรที่อยู่ตรงข้ามทางแยก และเดินไปยังทางเท้า

ตอนบ่ายนั้นบนถนนไม่มีคน คนที่ข้ามทางม้าลายก็มีแค่คนสองคน

ฉินซูเดินไปคุยโทรศัพท์กับเวินหลีไป จู่ ๆ ก็มีรถจักรยานยนต์ขับฝ่าไฟแดงเข้ามา

ฉินซูอุทาน และตอบสนองด้วยการหลบไปข้าง ๆ โทรศัพท์ของเธอหล่นลงพื้น

เธอมองดูรถจักรยานยนต์ที่วิ่งผ่านตรงหน้าเธอ หลังจากที่รถผ่านไป เธอหันหน้าแล้วมองย้อนกลับไป ภายใต้หมวกกันน๊อค ใบหน้าชายแปลกหน้ายิ้มให้ฉินซู

รอยยิ้มนั้นมีความเยาะเย้ยอยู่

ฉินซูรู้สึกหน้าเธอเย็นจนชา เธอระงับความแปลกใจและเก็บโทรศัพท์ขึ้นมา

"พี่เสี่ยวซูเกิดอะไรขึ้นคะ? ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?" เวินหลีที่อยู่ปลายสายถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง เธอได้ยินเสียงอุทานของฉินซูเมื่อครู่นี้

ฉินซูทำใจให้เย็นลง เธอรีบเดินข้ามมาทางม้าลายอีกฝั่ง และพูดขึ้น "ไม่เป็นไร เมื่อกี้เกือบโดนรถจักรยานยนต์ขับฝ่าไฟแดงชนน่ะ"

"ห้ะ? แล้วพี่ไม่ได้เจ็บตรงไหนใช่ไหมคะ?"

"ไม่มี"

"ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้ว พี่เสี่ยวซูกำลังท้องอยู่ เดินไปไหนต้องระวังนะคะ ฉันไม่คุยโทรศัพท์กับพี่แล้ว เรื่องซื้อกับข้าวฉันจัดการเอง พี่กลับบ้านไปพักผ่อนเถอะ" พูดจบเวินหลีก็วางสาย เธอกลัวฉินซูจะเกิดอุบัติเหตุเพราะคุยโทรศัพท์

ฉินซูยิ้มอย่างอดไม่ได้และเก็บโทรศัพท์ไป

เธอหันไปมองถนนที่มีรถวิ่งไปมา เมื่อคิดว่าชายบนรถจักรยานยนต์เมื่อกี้หันกลับมาและยิ้มให้เธอ ความแปลกประหลาดที่อธิบายไม่ได้ก็ผุดขึ้นมาในใจ