วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 341

เวินหลียิ้ม "นี่คือเสื้อผ้าที่ฉันออกแบบให้ลูกของพี่ ช่วงนี้ฉันตั้งใจเรียนรู้การออกแบบเสื้อผ้าเด็กมากมายเลยนะคะ"

เธอพลิกเปิดตั้งแต่หน้าแรก และชี้ให้ฉินซูดู "นี่เลย พวกนี้เอาไว้ใส่ก่อนหนึ่งขวบ จากนั้นก็สองถึงสามขวบ..."

ตั้งแต่อายุหนึ่งขวบถึงแปดขวบ เวินหลีได้ออกแบบไว้หลายสิบชุด

"ข้างหลังยังมีอีกนะ ฉันอยากออกแบบชุดของน้องจนก่อนถึงอายุสิบแปดเลยค่ะ" เวินหลีมองอย่างคาดหวังและดวงตาของเธอเป็นประกาย

"ได้ ให้เธอออกแบบให้หมดเลย" ฉินซูยิ้มพลางพูดขึ้น

เวินหลีพยักหน้าอย่างพอใจ "ดีที่สุดเลย พี่เสี่ยวซู ฉันอยากเป็นแม่ทูนหัวให้ลูกของพี่ด้วยค่ะ ได้ไหมคะ?"

"ได้แน่นอนอยู่แล้ว"

ฉินซูก้มหน้าลงและลูบท้องของเธอและพูดเบา ๆ ว่า "ลูกรัก ตอนนี้ลูกโชคดีมากเลยนะ มีทั้งพ่อพ่อทูนหัว ทั้งแม่ทูนหัว"

"พ่อทูนหัว?" เวินหลีตกใจ

"ใช่ อี้เฟยนี่แหละ"

คำพูดของฉินซูจบลง จางอี้เฟยเก็บของเสร็จและออกมาจากห้องครัวพอดี

เขาเช็ดมือพลางพูดขึ้น "พวกเราคุยกันแล้วนะ ว่าให้ผมเป็นพ่อทูนหัวน่ะ"

ฉินซูอธิบายอย่างยิ้ม ๆ “ไม่ได้พูดถึงคุณ ฉันกับเวินหลีแค่กำลังพูดถึง เรื่องที่จะให้เธอเป็นแม่ทูนหัวน่ะ”

พูดจบเธอก็มองไปที่เวินหลีโดยอัตโนมัติ แต่เห็นหน้าเธอแดงก่ำในทันที เธอไม่กล้ามองไปที่จางอี้เฟยอีก

ฉินซูรู้สึกหัวใจเต้นเล็กน้อย

เมื่อส่งพวกเขากลับที่ชั้นล่าง เธอถือโอกาสตอนที่จางอี้เฟยไปเอารถ ดึงมือของเวินหลีและพูดเบา ๆ ว่า "เธอเคยพูดกับจางอี้เฟยว่าเธอชอบเขาไหม?"

"พี่เสี่ยวซู?!" เวินหลีทำตาโตเหมือนแมวอยู่ครู่หนึ่ง เธอมองฉินซูด้วยความตกใจ ใบหน้าของเธอแดงก่ำอย่างสงสัย

ฉินซูตีเบา ๆ ที่หลังมือของเธอ "คำพูดบางคำ พูดออกมาดีกว่าเก็บไว้ในใจนะ"

เวินหลีกัดริมฝีปากของเธอและลังเล "ฉันเข้าใจแล้วค่ะ พี่เสี่ยวซู ฉันจะลองดู..."

"สู้ ๆ นะ" ฉินซูให้กำลังใจเธอ

จางอี้เฟยขับรถมาพอดี ขัดจังหวะบทสนทนาของทั้งสองคน

"พี่เสี่ยวซู ถ้าอย่างนั้นฉันไปก่อนนะคะ" เวินหลีพูดจบก็ขึ้นรถไป