วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 342

ต้องพูดออกมาไหม?

หัวใจของเธอเหมือนติดยู่ในบ่อโคลน และกำลังต่อสู้ดิ้นรนอยู่

หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ และพูดด้วยน้ำเสียงที่จุกอยู่ในลำคอ "แต่ว่า...ฉันใส่ใจไปแล้ว"

คราวนี้กลายเป็นจางอี้เฟยที่ตกใจ "อะไรนะ?"

เวินหลีก้มหน้าลงอย่างรวดเร็ว เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายได้เห็นใบหน้าที่แดงอย่างไม่สู้ดีของเธอ เธอค่อย ๆ พูดประโยคที่อยู่ในใจของเธออย่างช้า ๆ เป็นสิ่งที่เธอไม่กล้าที่จะเปิดเผยมาตลอด

"ฉัน ชอบพี่อี้เฟย"

หลังจากที่เธอพูดแบบนี้ออกไป ภายในรถก็เงียบสงัดยิ่งกว่าเดิม

เวินหลีไม่กล้าคิดว่าพี่อี้เฟยจะมีปฏิกิริยาอย่างไรเมื่อเธอพูดคำเหล่านี้ แต่เธอก็ยังอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างเงียบ ๆ

หลังจากที่จางอี้เฟยรู้สึกประหลาดใจแล้ว สีหน้าของเขาก็ค่อย ๆ กลายเป็นจริงจัง

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็เอ่ยคำ ๆ นึงออกมา "ขอโทษนะ"

ดวงตาของเวินหลีสั่นไหว และหยดน้ำตาดั่งคริสตัลหยดลงบนหลังมือของเธอ

เธอรีบเช็ดมัน พยายามสงบสติอารมณ์

ผ่านไปครู่หนึ่ง เธอก็ตอบด้วยเสียงสั่น ๆ ว่า "ไม่เป็นไรค่ะ"

ผลลัพธ์แบบนี้ ก็เป็นสิ่งที่เธอคาดการณ์เอาไว้แล้ว

…

ทางด้านฉินซู เมื่เห็นเวินหลีและจางอี้เฟยออกไปแล้ว เธอก็หันหลังและเดินไปที่ลิฟต์

จู่ ๆ รถที่จอดอยู่ข้าง ๆ ก็เปิดไฟขึ้น และแสงจ้าก็ทำให้เธอหรี่ตาลงโดยไม่รู้ตัว แต่เธอไม่สนใจและเดินหน้าต่อไป

จากนั้นรถคันนั้นก็บีบแตร

ฉินซูขมวดคิ้ว และในที่สุดเธอก็หันไปมอง

เมื่อมองไป เธอก็ตกตะลึง

เธอเห็นกระจกรถมายบัคสีเทาเงินลดลง ฉู่หลินเฉินก็วางมือข้างหนึ่งบนกระจกรถ แล้วกวักมือเรียกเธอ