หานเหมิงไม่ได้ปฏิเสธเรื่องที่เธอส่งคนสะกดรอยตามฉินซู
“คนของฉันทำให้เธอตกใจ ฉันต้องขอโทษด้วยจริง ๆ แต่ก็เหมือนที่เขาพูด ฉันไม่ได้มีเจตนาร้ายกับเธอจริง ๆ เพียงแค่อยากจะร่วมมือกับเธอ”
คำพูดนี้เชื่อได้ไหม?
อย่างไรก็ตาม ฉินซูไม่ค่อยเชื่ออยู่ดี
“ได้ยินมาว่าคุณกับหานเซี่ยวพี่สาวของคุณมีความสัมพันธ์ที่คุ้นเคยกัน ฉันว่าคุณไม่ได้ปล่อยวางกับการตายของคุณ แล้วจะให้ฉันเชื่อได้ยังไงกัน ว่าคุณบริสุทธิ์ใจที่จะร่วมมือกับฉัน?” ฉินซูมองตรงไปที่เธอและถามอย่างไม่หวาดหวั่น
มุมปากของหานเหมิงโค้งงอ เสียงหัวเราะใสกังวาลราวกับกระดิ่ง “คุณฉินเคยพูดไม่ใช่เหรอ ว่าการตายของพี่สาวฉันไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ ฉันเชื่อว่าคุณฉินไม่ได้โกหกฉัน แล้วทำไมคุณฉินไม่เชื่อฉันบ้างล่ะ?”
“เรามาจัดการตระกูลฉู่ด้วยกัน จัดการตัวถ่วงอย่างฉู่หลินเฉิน ฉันสามารถรับรองกับวงศ์ตระกูลเพื่อให้เธอเข้ามาในหานซื่อของเราได้ ถึงตอนนั้นอำนาจและเงินทองก็จะได้มาอย่างง่ายดาย!” หานเหมิงใช้สายตาจับจ้องมองฉินซูและพูดโน้มน้าว
ฉินซูฟังจบก็ส่ายศีรษะ “น่าเสียดายที่ฉันไม่สนใจในสิ่งที่คุณพูด”
เรื่องที่ต้องรู้คือ สิ่งที่จ่ายไปกับสิ่งที่ได้กลับมาต้องเท่ากัน อยากได้อะไรก็ต้องจ่ายออกไปเท่านั้น
แน่นอนว่าฉินซูจะไม่ละทิ้งชีวิตที่ปลอดภัย เพื่อไปแสวงหาสิ่งที่ไม่มีความหมายอะไรสำหรับเธอเลย
ตระกูลหานซื่อ อำนาจ ล้วนเป็นสิ่งที่เธอไม่ยินดีที่จะไปข้องเกี่ยว
“นี่คุณฉินปฏิเสธฉันอยู่หรือเปล่า?” ใบหน้าของหานเหมิงราวกับผิดหวังเล็กน้อย เสียงจิ๊ปากราวกับเสียดายดังขึ้น “งั้นก็น่าเสียดายจริง ๆ เลย ฉันคิดว่าเราจะกลายเป็นเพื่อนร่วมงานที่ดีต่อกัน”
“ฉันกับตระกูลฉู่ได้เคลียร์ความสัมพันธ์กันไปตั้งนานแล้ว ที่คุณหานมาหาฉัน เพื่อให้เป็นเพื่อนร่วมงานนี้ เกรงว่าจะหาผิดคนแล้ว”
ฉินซูพูดจบ ประตูลิฟต์ก็เปิดออกพอดี เธอเดินออกไปโดยไม่หันกลับมามอง
ด้านหลัง ประตูลิฟต์ค่อย ๆ ปิดลงอย่างช้า ๆ
ดวงตากลมโตของหานเหมิงเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม แต่ทว่าค่อย ๆ เยือกเย็นลง คละคลุ้งไปด้วยความเย็นยะเยือกที่น่าสะพรึงกลัว
“มองข้ามความหวังดีของคนอื่น” น้ำเสียงเย็นเฉียบแผ่วเบาดังเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากของเธอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วุ่นรักวิวาห์ลวง
ติดตามอ่านมาตลอด จะกรุณาอัพโหลดบทให้จบเรื่องได้มั้ยคะ...