วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 354

“ดังนั้นไม่ว่าจะด้วยใช้วิธีไหน ฉันจะพยายามอย่างสุดความสามารถ เพื่อให้คุณได้เป็นผู้สืบทอดของหานซื่อ” ทันทีที่น้ำเสียงหยุดลง เธอก็เงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างจริงจัง

หัวใจของหานโม่หยางกระตุก มุมปากเขายกขึ้นเล็กน้อย “ไม่ต้องกังวล ฉันจะปกป้องเธอตลอดไปเหมือนพี่สาวของเธอ จะไม่ให้เธอได้รับบาดเจ็บ”

“อื้ม!” หานเหมิงพยักหน้าอย่างหนักแน่น แต่ทว่าความอึมครึมกลับแวบขึ้นมาในแววตาของเธอ

หานโม่หยางพูดต่อ “แต่ตอนนี้ฉินซูไม่ได้ติดต่อกับตระกูลฉู่อีกแล้ว เธอไปตีสนิทคงไม่มีความหมายเท่าไหร่”

ขณะที่พูดเขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “ยิ่งไปกว่านั้นเธอก็เคยช่วยฉัน ฉันไม่อยากดึงเธอเข้ามาเกี่ยวข้อง”

หานเหมิงหลบตาลงต่ำ การเยาะเย้ยประกายวาบขึ้นมาในดวงตาของเธอ แต่ทว่าปากกลับตอบรับอย่างน่าเอ็นดู “อื้ม ฉันเข้าใจแล้ว”

หลังจากนั้นหานเหมิงก็ไม่ได้ติดต่อกับฉินซูอีกเลย

ฉินซูมีความสุขมากที่ไม่ถูกรบกวน เธอใช้ความคิดจดจ่ออยู่กับโครงการ

แต่ละวันผ่านไปเรื่อย ๆ ความก้าวหน้าในการทำงานราบรื่นกว่าที่เธอคาดการณ์เอาไว้ ใช้เวลาไม่ถึงสองสัปดาห์ เธอก็สามารถทำงานเสร็จก่อนกำหนดได้

ในเวลาเดียวกัน บนอินเทอร์เน็ตยังคงมีการพูดคุยเกี่ยวกับภาพเปลือยของหยูหร่านอย่างร้อนเป็นไฟ

ฉินซูอดไม่ได้ที่จะกังวลว่าหยูหร่านจะสามารถรับมือกับมันได้หรือไม่

ในเวลาว่างเธอไม่ค่อยอ่านข่าวบันเทิงในอินเทอร์เน็ตสักเท่าไร

ตอนนี้ที่อ่านมัน ก็เต็มไปด้วยความสงสัย

แม้ว่าหัวข้อยังคงวนเวียนอยู่กับหยูหร่าน แต่จุดที่ชาวเน็ตให้ความสนใจในการถกกัน ได้หลุดออกจากภาพเหล่านั้นแล้ว พวกเขาพากันคาดเดาว่าหยูหร่านกับลู่ซี มีความสัมพันธ์อะไรบางอย่างที่ผู้คนไม่รู้

ทำไมลู่ซีถึงถูกดึงเข้ามาเกี่ยว?

ฉินซูอดทนต่อความสงสัยและค้นหาเบาะแสตามทางไปเรื่อย ๆ ในที่สุดก็พบกับเวยป๋อที่ลู่ซีโพสต์เมื่อสองวันก่อน

“ฉันแอบไปสืบมาเงียบ ๆ แล้วพบคนที่ชื่อเซียวหย่งคนนั้น จึงได้สะกดรอยตามเขาอยู่หลายวัน” ในน้ำเสียงของหยูหร่านมีความโกรธเล็กน้อย เธอพูด “เขาเป็นคนถ่ายภาพไว้จริง ๆ แถมหวังอี้หลินยังให้คนปล่อยรูปออกไป!”

ฉินซูประหลาดใจมาก เธอไม่คิดว่าหยูหร่านที่ดูบอบบาง จะกล้าไปทำเรื่องที่อันตรายขนาดนี้

“หวังอี้หลินได้ทำลายขีดจำกัดของฉันอีกครั้งแล้วจริง ๆ ฉันคิดว่าที่เธอบงการให้เซียวหย่งไปรังแกคุณนั้นก็มากเกินไปแล้ว ไม่คิดว่าเธอจะยังถ่ายภาพไว้ด้วย!”

ฉินซูก็โกรธมากเช่นกัน เธอถามหยูหร่าน “คุณมีหลักฐานตามที่คุณพูดไหม? ไม่งั้นมันยากมากที่จะพิสูจน์ความบริสุทธิ์”

หยูหร่านส่ายศีรษะ น่าเสียดายมาก “สถานการณ์ไม่เอื้ออำนวย ไม่อย่างนั้นฉันก็คงบันทึกเสียงไว้ได้ น่าเสียดายที่ฉันได้แค่ถ่ายภาพที่หวังอี้หลินและเซียวหย่งเจอกัน ไม่สามารถพิสูจน์อะไรได้เลย”

“ใช่สิ คุณจะออกไปจากไห่เฉิงแล้วใช่ไหม?” จู่ ๆ หยูหร่านก็เปลี่ยนหัวข้อแล้วเอ่ยถามขึ้น

“คุณรู้ได้ยังไง”

หยูหร่านพูดตามความจริง “เมื่อวานฉันได้ยินหวังอี้หลินพูดกับเซียวหย่งตอนที่เจอกัน จะฉวยโอกาสตอนที่คุณออกไปจากไห่เฉิงทำให้คุณเสียเปรียบ หวังอี้หลินคนนี้ช่างน่ากลัวมากจริง ๆ คุณต้องระวังตัวด้วยนะ”