หลังจากหวังอี้หลินวางสาย เธอก็เริ่มปรับอารมณ์ความรู้สึกของตัวเอง เอนตัวพิงเก้าอี้อย่างอ่อนแรง
ไม่นานก็มีเสียงฝีเท้าดังอยู่ด้านนอกประตู
หวังอี้หลินคิดว่าพยาบาลเดินมา เธอจึงไม่ได้สนใจมากเท่าไร
ทว่าสิ่งที่เห็นคือขายาวของชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งเดินก้าวเข้ามา
หัวใจเธอบีบแน่น ทั้งตัวแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว จากนั้นก็ปรับอารมณ์อย่างรวดเร็ว
ทำตามที่ตัวเองได้ซ้อมไว้ก่อนหน้า มีน้ำคลออยู่ในดวงตา เงยหน้าที่กำลังร้องไห้ มองไปทางฉู่หลินเฉินที่เดินมาทางตนเอง
เธอใช้น้ำเสียงที่เตรียมไว้ก่อนแล้วพูดออกมาให้ดูอ่อนแอ “หลินเฉิน เซียวหย่งคนนั้น…”
“ฉันให้หมอจัดเตรียมห้องผู้ป่วยที่ดีที่สุดให้เธอแล้ว ระหว่างนี้เธอก็ดูแลตัวเองดี ๆ เรื่องวันนี้ฉันจะให้คนไปจัดการให้เรียบร้อย จะไม่ให้ส่งผลกระทบที่ไม่ดีอะไรต่อเธอ”
น้ำเสียงที่นิ่งลึกและกังวาลของฉู่หลินเฉินตัดบทคำพูดของหวังอี้หลิน ทว่ามันทำให้เธอตกตะลึง การแสดงออกบนใบหน้าดูไร้การควบคุม เต็มไปด้วยความประหลาดใจ
“การตั้งท้องเรื่องใหญ่ขนาดนี้ ทำไมเธอไม่บอกฉัน? จากนี้ไปฉันจะไม่ให้เธอได้รับบาดเจ็บแม้แต่นิดเดียว ไม่ว่าใครก็ตามที่ทำร้ายเธอและเด็กในท้องของเธอ ฉันจะไม่ปล่อยมันไปอย่างเด็ดขาด”
ตั้งท้อง? เด็ก?
หวังอี้หลินช็อกอีกครั้ง
เธอพูดซ้ำอีกรอบโดยไม่รู้ตัว “ฉัน ตั้งท้อง?”
“เธอไม่รู้?” ฉู่หลินเฉินแปลกใจเล็กน้อย เขายื่นผลตรวจในมือไปตรงหน้าเธอ “นี่คือผลตรวจของเธอ เธอตั้งท้องได้สามเดือนแล้ว”
หวังอี้หลินยื่นมือไปรับมาอย่างลนลาน หลังจากเธอกวาดสายตาอ่านผลตรวจเสร็จใบหน้าก็ซีดเผือก
เธอตั้งครรภ์ได้สามเดือนแล้ว!
เพราะปกติประจำเดือนของเธอมักจะมาไม่ตรงอยู่แล้ว บางครั้งครึ่งปีแล้วก็ยังไม่มาสักครั้ง ดังนั้นที่ประจำเดือนไม่มาสามเดือนนี้ เธอจึงไม่ได้สนใจ อีกทั้งการเดบิวต์ ถ่ายละคร เธอควบคุมน้ำหนักมาโดยตลอด รูปร่างก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงมากนัก
ดังนั้นเธอจึงไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเธอจะตั้งครรภ์!
สามเดือน... งั้นเด็กคนนี้ก็เป็นของเซียวหย่งในคืนนั้น...
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วุ่นรักวิวาห์ลวง
ติดตามอ่านมาตลอด จะกรุณาอัพโหลดบทให้จบเรื่องได้มั้ยคะ...