เว่ยเหอรายงานข้อมูลที่ตรวจสอบมาได้ ใบหน้าปรากฏความงงงวย “เธอปลอดภัยดี ไม่ได้เกิดเรื่องอะไรครับ”
เขาก็บอกแล้วว่าคุณชายฉู่กังวลมากเกินไป สิ่งที่หยูหร่านคนนั้นพูดมันไม่น่าเชื่อเลย
แต่สิ่งนี้ก็เป็นการยืนยันการคาดเดาในใจของเขา ว่าฉินซูมีความพิเศษกับคุณชายฉู่
ผลสุดท้ายแล้ว มันดีหรือแย่กันนะ?
เว่ยเหอรู้สึกปวดหัวเมื่อคิดถึงเรื่องนี้
เมื่อรู้ว่าฉินซูปกติดีทุกอย่างไม่ได้รับอันตรายใด ๆ เชือกที่รัดแน่นอยู่ภายในใจของฉู่หลินเฉินก็คลายออกทันที ลมหายใจเยือกเย็นไปทั่วร่างกายก็ค่อย ๆ จางหายไป
แต่เขายังคงขมวดคิ้วเล็กน้อยและถามด้วยความสงสัย “ฉินซูออกจากเมืองไปทำอะไร?”
สติของเว่ยเหอกลับมา เขารายงานสถานการณ์ที่ตรวจสอบได้ต่อไป “ดูเหมือนว่าเธอจะไปที่เจียโจวครับ ผมตรวจสอบพบว่าเธอได้จองตั๋วรถไฟไปเจียโจวเรียบร้อยแล้ว”
คิ้วที่เคร่งขรึมของฉู่หลินเฉินย่นเล็กน้อย “นายไม่เคยบอกฉันว่าเธอจะออกจากไห่เฉิงไปเจียโจว”
เว่ยเหอหน้าเหยเก “ผมทำหน้าที่บกพร่องเองครับ”
จากนั้นเขาก็เหลือบมองชายหนุ่มอย่างระมัดระวังและสอบถาม “ในเมื่อฉินซูไม่เป็นอะไร แล้ว... คุณชายฉู่ เรายังต้องไปไหมครับ?”
ความมืดวาบผ่านดวงตาของฉู่หลินเฉินและหายไปในพริบตา
เขาพูดอย่างเย็นชา “กลับไปโรงพยาบาล”
ระหว่างรอผลตรวจในห้องรับรองของโรงพยาบาล หวังอี้หลินไล่ให้คนขับรถที่ฉู่หลินเฉินส่งมาให้เป็นเพื่อนเธอออกไป เธออดทนกับความเจ็บปวดแล้วรีบติดต่อเซียวหย่ง
หลังจากโทรติดต่อหลายครั้ง ในที่สุดก็โทรติด
หวังอี้หลินลดน้ำเสียงลงแล้วก่นด่าอย่างอดไม่ไหว “นายแซ่เซียว นายอยากฆ่าฉันให้ตายใช่ไหม? นายรู้ไหมว่าสายนั้นของนายโทรมายังสถานที่จัดงานที่ฉันอยู่ ทุกคนได้ยินกันหมดแล้ว!”
“อะไรนะ?!” เซียวหย่งเพิ่งได้สติและลุกขึ้นมาจากพื้นหญ้า เขามองไปรอบ ๆ พยายามที่จะคิดทบทวบสถานการณ์ของตนเองให้เข้าใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วุ่นรักวิวาห์ลวง
ติดตามอ่านมาตลอด จะกรุณาอัพโหลดบทให้จบเรื่องได้มั้ยคะ...