หนึ่งสัปดาห์ต่อมา
หลังจากได้รับการรักษาจากฉินซู ในที่สุดอาการของ 183 ก็ทรงตัว ผลการตรวจเชื้อไวรัสสามครั้งติดต่อกันเป็นลบ
ส่วนตัวเธอเอง เนื่องจากได้รับการรักษาทันเวลาตั้งแต่แรก ไม่ปล่อยให้เชื้อไวัสได้แพร่กระจาย จึงหายป่วยอย่างรวดเร็ว
แต่ว่าเธอยังต้องทำการตรวจเลือดครั้งเป็นสุดท้าย เพื่อยืนยันว่าเชื้อไวรัสในร่างกายของเธอได้ถูกกำจัดไปจนหมดสิ้นแล้ว
หลังจากเธอส่งตัวอย่างเลือดให้พยาบาล และรอผลตรวจออกมาถึงจะสามารถออกไปจากห้องกักตัวได้
“คุณไปก่อนได้เลย ไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่” ฉินซูแหงนหน้าเหลือบมองชายหนุ่มในห้องกักตัว เธอพูด
“ผมอยู่อีกไม่นานครับ” 183 พูดด้วยท่าทีสบาย ๆ
หลังจากที่เขาฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บ ท่าทางก็ดูเหมือนจะมีชีวิตชีวามากขึ้น เขาสวมเสื้อยืดคอกลมสีเทากับกางเกงขายาวเรียบ ๆ ด้วยท่าทีที่สะอาดเรียบร้อย
ฉินซูที่ได้ฟังเขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา เธออดทนรอผลตรวจ
ผลตรวจยังไม่ออกมา แต่สายของทิฟฟานี่กลับโทรเข้ามาก่อน
“ซูซู เสี่ยวเวยเวยป่วย อาการไม่ค่อยดีเลย ฉันขอโทษจริง ๆ ที่ไม่ได้ดูแลเขาให้ดี ๆ…”
ทันทีที่ได้ยินว่าลูกชายป่วย สีหน้าที่นิ่งเฉยก็ฉินซูก็หายไปทันที เธอพูดอย่างเป็นกังวล “เกิดอะไรขึ้น?”
“ฉันไม่รู้ จู่ ๆ เขาก็อ่อนเพลีย ไม่มีแรง ตอนที่ฉันออกมาตอนเช้าเขาก็ยังดีอยู่เลย ทันทีที่ได้ยินว่าจะได้เจอคุณวันนี้ เขาก็ดีใจยิ่งกว่าใครทั้งนั้น ฉันเพิ่งจะพาเขามาที่โรงพยาบาล เด็กน้อยปวดศีรษะไม่ค่อยพูดอะไรเลย ฉันวัดอุณหภูมิร่างกายให้เขาแล้ว ไม่ได้มีไข้อะไร”
“ทานของไม่ดีหรือเปล่า?” ฉินซูถามพร้อมกับบีบโทรศัพท์แน่น
“เขาบอกว่าปวดท้อง แต่คุณก็รู้ว่าเขาไม่ได้ชอบทานพวกขนบขบเคี้ยวอยู่แล้ว และฉันก็ให้เขาทานอาหารสามมื้อตามปกติ ไม่ได้กินอาหารมั่วซั่วเลย”
น้ำเสียงของทิฟฟานี่จนปัญญาและเป็นกังวลมากขึ้น “เอางี้แล้วกันนะ เดี๋ยวฉันพาเขาไปตรวจทุกอย่างก่อน ดูว่าเป็นอะไรกันแน่”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วุ่นรักวิวาห์ลวง
ติดตามอ่านมาตลอด จะกรุณาอัพโหลดบทให้จบเรื่องได้มั้ยคะ...