ฉินซูหันกลับมามองด้วยความสงสัย "ผู้ช่วยเว่ย มีอะไรเหรอเปล่าคะ?"
เว่ยเหอมองเธออย่างลึกซึ้ง เขาพูดด้วยน้ำเสียงเตือน "คุณฉินคุณคือคนฉลาด เรื่องบางเรื่องถึงแม้คุณชายจะไม่ได้พูด แต่เขาก็รู้เรื่องทุกอย่างดี คุณก็ต้องระวังตัวเองให้ดีนะครับ เพราะว่า....."
เขาลังเลเล็กน้อย สีหน้าเคร่งขรึม "จะทำให้คุณชายโมโหไม่ได้นะครับ"
ฉินซูฟังอย่างงงงวย "ผู้ช่วยเว่ยหมายความว่าอะไรคะ? ฉันทำอะไรล้ำเส้นไปเหรอคะ?"
เว่ยเหอมองไปทางที่คุณชายเพิ่งเดินจากไป เมื่อเห็นว่าเขาเข้าไปแล้ว เขาถึงพูดอย่างชัดเจนว่า "คุณชายรู้แล้วนะครับว่าคุณขู่เอาเงินกับหวังอี้หลิน"
ฉินซูตกตะลึง "ฉันขู่เอาเงินกับหวังอี้หลินเหรอคะ?"
ผ่านไปครู่หนึ่ง เธอก็ตั้งสติกลับมาได้
มิน่าล่ะ สองสามวันมานี้ฉู่หลินเฉินปฏบัติกับเธอแปลก ๆ และเธอก็ไม่เข้าใจมาตลอดว่าเธอไปทำให้เขาโมโหตอนไหน
"ผู้ช่วยเว่ย ขอบคุณที่เตือนนะคะ"
ฉินซูกล่าวขอบคุณเว่ยเหอและเดินจากไป
เว่ยเหอมองภาพด้านหลังของเธอพลางขมวดคิ้ว ที่เขาพูดแบบนี้ก็เพื่อทดสอบว่าฉินซูจะให้คำอธิบายไหม เพราะตัวเขาคิดว่าฉินซูไม่ใช่คนโลภแบบนั้น คิดไม่ถึงว่าเธอจะไม่พูดอะไรเลย
เว่ยเหอผิดหวังเล็กน้อย เขาขับรถจากไป
ในความเป็นจริงแล้ว ฉินซูไม่ได้สนใจว่าเว่ยเหอเหรอฉู่หลินเฉินจะเข้าใจผิดเธอเรื่องอะไรบ้าง และก็ไม่เคยคิดอยากให้พวกเขาโปรดปรานเธอ
แต่คำพูดของเว่ยเหอก็ทำให้เธอเข้าใจอยู่เรื่องหนึ่ง
หวังอี้หลินโอนเงินก้อนนี้ให้เธอ ไม่ใช่เพื่อให้เธอไปจากฉู่หลินเฉิน แต่เพื่อให้ฉู่หลินเฉินเข้าใจผิดและเกลียดเธอ
มิน่าล่ะ บัตรของเธอถึงได้ถูกระงับ
ที่หวังอี้หลินทำแบบนี้ ก็เพราะกลัวว่าฉู่หลินเฉินจะมีความรู้สึกดี ๆ ต่อเธอเหรอ?"
ฉินซูอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่ามันไร้สาระ
เธอเอาบัตรใหม่ออกมาจากกระเป๋า วันนี้ตอนออกไปข้างนอก เธอจะแวะไปยกเลิกการอายัติบัตรที่ธนาคาร และเอาเงินแปดแสนโอนเข้าบัตรใบใหม่
เดิมทีเธอคิดจะคืนเงินนี้ให้หวังอี้หลิน แต่ในเมื่อจุดประสงค์ของหวังอี้หลินคือการใส่ร้ายตน ก็ไม่มีความจำเป็นต้องคืน
เมื่อฉินซูเอาบัตรเก็บเข้ากระเป๋า เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
เมื่อเห็นว่าคนที่โทรมาคือฉู่หลินเฉิน เธอก็มองไปที่บนบ้านอย่างสงสัย
เมื่อรับสาย เสียงเข้มก็พูดขึ้น "เอากล่องพยาบาลมาที่ห้องฉัน"
เขาสั่งสั้น ๆ และวางสายไปโดยไม่เปิดโอกาสให้ฉินซูพูด
ฉินซูรู้สึกตลก ผู้ชายคนนี้ไม่ว่ายังไงก็จะยั่วโมโหเธออย่างตามใจชอบสินะ
แต่การที่เขาต้องการกล่องพยาบาล เพราะเขาต้องการทำแผลใหม่เหรอ?
นี่ถือเป็นโอกาสที่ดีที่จะได้ดูแผลของเขา
ฉินซูนำกล่องพยาบาลไปที่หน้าห้องของฉู่หลินเฉิน เธอเคาะประตู
เปิดประตูเข้าไป
บรรยากาศเหน็บหนาว และความชื้นปะทะเข้ากับหน้าของเธอ
เมื่อเห็นผู้ชายตรงหน้ามีแค่ผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวเอาไว้ ฉินซูตกตะลึง
เขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ผมของเขายังคงชื้น ๆ อยู่ มันดูยุ่งเหยิงไม่เป็นทรง
ดูสบาย ๆ แต่เซ็กซี่
เธอกลืนน้ำลายโดยไม่ได้ตั้งใจ "คุณกำลังอาบน้ำอยู่เหรอ"
ฉู่หลินเฉินหน้าตาเคร่งขรึม สายตามองไปยังกล่องพยาบาลในมือของเธอ พร้อมกับยื่นมืออกมา
ฉินซูรีบรวบรวมสติแต่ก็ยังไม่ได้ส่งกล่องพยาบาลนั้นให้กับเขา เธอกลับพูดออกมาก่อนว่า "ฉันเป็นนักศึกษาแพทย์เอกศัลยกรรม ทำไมคุณไม่ให้ฉันช่วยทำแผลล่ะ"
พอพูดเสร็จใบหน้าก็ฉู่หลินเฉินเปลี่ยนเป็นโกรธทันที
"ไม่ต้อง!“ เขาปฏิเสธอย่างเย็นชา
เธอถือกล่องพยาบาลเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วุ่นรักวิวาห์ลวง
ติดตามอ่านมาตลอด จะกรุณาอัพโหลดบทให้จบเรื่องได้มั้ยคะ...