วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 46

เธอไปเข้าห้องน้ำ

เมื่อมองตัวเองในกระจก เธอก็อดดึงมุมปากขึ้นไม่ได้ การเป็นภรรยาของตระกูลร่ำรวยนี่มันไม่ง่ายจริง ๆ

"คุณนายฉู่ คุณเดินเร็วมาก ฉันยังไม่ทันได้พูดกับคุณเลยค่ะ"

หญิงสาวในชุดกระโปรงสีแดงเดินเข้ามาในห้องน้ำพร้อมกับแก้วไวน์ ข้างหลังยังมีหญิงสาวอีกสองคนตามมาด้วย

ฉินซูหันตัวมา รอยยิ้มบาง ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าอีกครั้ง "ไม่ทราบว่ามีอะไรเหรอคะ?"

หญิงทั้งสามมองหน้ากันและหัวเราะออกมา หญิงที่สวมชุดสีแดงพูดออกมาก่อนว่า "ได้ยินว่าแม่บุญธรรมของคุณนายฉู่เป็นหนี้ แล้วก็กำลังจะล้มละลาย"

อีกคนที่สวมชุดกระโปรงสีเหลืองพูดเสริม ลักษณะการพูดออกรสออกชาติ "ใช่นะสิ ตามหลักแล้ว คุณนายฉู่แต่งเข้าตระกูลที่ร่ำรวย เงินก็มีไม่ขาด แล้วครอบครัวจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไงกันนะ มันจะต้องเป็นข่าวลือแน่ ๆ”

"คุณนายฉู่ คุณช่วยเล่าให้พวกเราฟังหน่อยสิคะ พวกเราสงสัยจริง ๆ นะ ทำไมคุณชายถึงได้แต่งงานกับผู้หญิงแบบคุณ?" หญิงสาวในชุดกระโปรงสีขาวมองฉินซูด้วยท่าทางเสแสร้ง

ทั้งสามคนไม่ได้มาดี รอยยิ้มบนหน้าของฉินซูจางลงเล็กน้อย

"ทำไมฉันต้องบอกพวกเธอด้วยล่ะ?"

พูดจบเธอก็เดินผ่านทั้งสามคนออกมาด้านนอก

รองเท้าส้นสูงของใครบางคนยื่นออกมาเหยียบชายกระโปรงทางด้านหลังของเธอเอาไว้

ฉินซูหยุดและหันไปมอง

หญิงในชุดสีแดงแกล้งทำเป็นไม่รู้ เธอยิ้มพลางพูดว่า "คุณนายฉู่ดูถูกพวกเรา ไม่อยากคุยกับพวกเรามากกว่านี้เหรอคะ?"

"ใช่ ฉันยังพูดไม่จบเลย จะรีบไปไหนหรือคะ" หญิงในชุดสีเหลืองพูดเสริม

หญิงกระโปรงขาวพูดเย้ยหยัน "เห็นท่าคงจะคิดว่าตัวเองเป็นคุณนายฉู่แล้วจะอยู่สูงกว่าคนอื่น ๆ คงลืมไปแล้วว่าตัวเองมาจากบบ้านนอก"

พูดจบทั้งสามก็หัวเราะออกมาอย่างเปิดเผย

สายตาของฉินซูเคร่งขรึมขึ้น ดวงตาเย็นชาจ้องไปที่พวกเธอ เธอตอบกลับ "ในเมื่อพวกเธอก็รู้ว่าฉันคือคุณนายฉู่ แล้วจะยังมาพูดจาแบบนี้ต่อหน้าฉันอีก ไม่กลัวคุณชายฉู่จะตามไปคิดบัญชีพวกเธอเหรอ?"

ทั้งสามคนชะงัก หญิงชุดแดงยิ้มพลางพูด "คุณนายฉู่ ดูคุณพูดเข้าสิ พวกเราก็แค่ไม่ทันระวังเลยเหยียบเข้าที่กระโปรงของคุณ แล้วก็...."

ก่อนจะพูดจบ ไวน์ในมือของหญิงชุดแดงก็ถูกสาดไปบนร่างกายของฉินซู ชุดสีขาวพระจันทร์เสี้ยวของเธอเปื้อนไปด้วยสีแดงเข้ม

"ตายแล้ว ฉันมือลั่น ขอโทษทีนะคะ เรื่องแบบนี้คุณนายฉู่คงไม่วิ่งแจ้นไปฟ้องคุณชายฉู่หรอกเนอะ"

ฉินซูไม่รู้จักพวกเธอสักนิด แถมพวกเธอยังไม่กลัวเธอเอาเรื่องไปพูดข้างนอกอีกด้วย พวกเธอมีกันหลายคน แค่พวกเธอยืนกรานปฏิเสธก็รอดแล้ว

เมื่อเห็นหญิงสาวในชุดสีแดงยิ้มย่อง ฉินซูก็ขมวดคิ้วด้วยความรังเกียจ "ขนาดแก้วยังจับไว้ไม่อยู่ เป็นเส้นประสาทเสื่อมกล้ามเนื้ออ่อนแรงเหรอคะ?"

รอยยิ้มของหญิงสาวหุบลง

สายตาของฉินซูกวาดไปทั่วใบหน้าของหญิงสาว "ลูกสาวตระกูลเซวีย ลูกสาวตระกูลเหอ และตะกูลเหวินสามตระกูล พวกคุณฐานะทางสังคมสูงกว่าฉัน ถ้าเธอไม่ชอบฉัน มันไม่คุ้มที่จะใช้วิธีโง่ ๆ แบบนี้นะคะ"

หญิงในชุดสีแดงเบาเสียงพูดด้วยความประหลาดใจ "เธอรู้จักพวกเรา?!"

ใบหน้าของทั้งสามตื่นตกใจ ฉินซูพูดขึ้นเบา ๆ "ฉันเห็นรายชื่อแขกผู้ร่วมงาน ได้ยินว่าครอบครัวของพวกเธอต้องทำงานกับตระกูลฉู่มาตลอด พวกเธอกระตือรือร้นขนาดนี้ ฉันคงต้องไปพูดอะไรดี ๆ ต่อหน้าคุณชายฉู่สักหน่อยแล้ว!"

สิ้นเสียง สีหน้าของสามสาวก็เปลี่ยนไป

พวกเธอช่วยฉู่หยุนซีสั่งสอนฉินซู และก็มั่นใจว่าฉินซูไม่รู้จักพวกเธอ ไม่กล้าทำให้กลายเป็นเรื่องใหญ่โต คิดไม่ถึงว่าพวกเธอจะคาดคะเนฉินซูผิดไปทั้งหมดแบบนี้

ทั้งสามมองหน้ากัน ความเย่อหยิ่งลำพองเมื่อครู่นี้หายไปหมดสิ้น

"คุณนายฉู่ ได้โปรดอย่าถือสาพวกเราเลยนะคะ พะ พวกเรามีเรื่องต้องทำ ไปก่อนนะคะ!"

ฉินซูไม่ได้ห้ามไม่ให้พวกเธอจากไป เธอกังวลว่าจะจัดการยังไงกับคราบไวน์บนเสื้อมากกว่าที่จะไล่ตามผู้หญิงสามคนนั่น

เธอใช้ทิชชู่เช็ดแล้วเช็ดอีก แต่ก็เช็ดไม่ออกสักนิด

เธอเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยความหงุดหงิด และก็บังเอิญพบใครคนหนึ่ง

"คุณนายฉู่?"

หานโม่หยางมองเธอด้วยความประหลาดใจ สายตามองต่ำลง