วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 64

แต่ปากกลับพูดว่า “คุณย่าคะ หนูว่าฉินซูก็คงไม่ได้ตั้งใจสวมรอยเป็นหนู อีกอย่างเรื่องมันก็เกิดขึ้นไปแล้ว ไม่จำเป็นต้องไปคิดเล็กคิดน้อยอีกแล้วค่ะ ลืมมันไปคงจะดีกว่า”

ซ่งจิ่นหรงมองเธอด้วยความชื่นชม และรู้สึกปลื้มอกปลื้มใจที่หลานสะใภ้ของตนเองเป็นคนใจกว้างและจิตใจดี

ในทางกลับกันฉินซู...

ซ่งจิ่นหรงอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง เมื่อเห็นเธอได้ฟังคำพูดของหวังอี้หลิน แต่กลับปรากฏรอยยิ้มยั่วเย้าขึ้นบนใบหน้าของเธอ

“เธอไม่ได้พูดแบบนี้ตอนที่เธอตบฉัน” ฉินซูพูดอย่างขบขัน

ซ่งจิ่นหรงมองไปทางหวังอี้หลินและเห็นความหวาดผวาวับขึ้นมาบนใบหน้าของเธอ จึงเกิดความเคลือบแคลงขึ้นมาทันที

“นี่…”

ขณะกำลังจะถามให้ชัดเจนว่ามันคือเรื่องอะไร เธอก็รู้สึกแน่นหน้าอกขึ้นมา ในหัวเกิดเสียงวิ้งวิ้ง

เธอจับหน้าอก หายใจกระชั้นถี่ จากนั้นก็ล้มลงบนพื้น

หวังอี้หลินเรียกเธอด้วยความตื่นตระหนก “คุณย่า! นี่ นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

“คุณท่าน!” ฉินซูปรากฏสีหน้าเคร่งเครียดและรีบพุ่งตัวไปด้านหน้าเพื่อตรวจดูอาการ ก่อนหน้านี้เธอเคยเห็นคุณท่านฉู่เกิดอาการลมชัก แต่ครั้งนี้ดูจะต่างไปจากเดิมเล็กน้อย?

หวังอี้หลินเห็นฉินซูพุ่งไปด้านหน้า เดิมทีเธอคิดจะวิ่งออกไปและตะโกนเรียกให้คนมาช่วย แต่เมื่อเหลือบมองเห็นเงาสองคนกำลังเดินเข้ามา

เธอเปลี่ยนความคิดและผลักฉินซูออกไปทันที จากนั้นรีบพูดขึ้น คุณย่าเป็นแบบนี้แล้ว เธอยังคิดจะทำอะไรอีก?!

หลิวเหวยลู่และฉู่หยุนซีที่เพิ่งจะกลับมาจากสุสานบรรพบุรุษรีบก้าวไปด้านหน้า เมื่อเห็นอาการของซ่งจิ่นหรงสีหน้าของพวกเธอก็เปลี่ยนไปอย่างมาก

ฉู่หยุนซีปิดปากและพูดขึ้น “ทำไมคุณย่าถึงมีเลือดกำเดาไหล?!”