วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 80

หมอประสาอะไรเนี่ย? ทำไมในสมองถึงมีความคิดยุงเหยิงมากมายแบบนั้น?

ถ้ารู้แบบนี้น่าจะเรียกหมอประจำตระกูลฉู่ ไม่ควรเรียกแค่เพราะอยู่ใกล้ หมอที่หาได้จากโรงพยาบาลละแวกนี้กลับเป็นหมอที่ไว้ใจไม่ได้

“คุณกล้าดียังไงมาพูดแบบนี้ครับ ระวังคำพูดหน่อย...”

ก่อนที่เว่ยเหอจะเตือนจบ ฉู่หลินเฉินก็ออกมาจากห้องน้ำ

ชายหนุ่มสีหน้าไร้ความรู้สึก มองด้วยสายตาเย็นชาเชิงไม่พอใจเล็กน้อย “ทำไมคุณถึงยังอยู่ที่นี่”

คุณหมอยิ้มอย่างเศร้า ๆ และก่อนจะจากไป เขาไม่ลืมโฆษณาโรงพยาบาลของเขาว่า "คุณชายฉู่ครับ โรงพยาบาลของเราดีมาก ยินดีต้อนรับทุกเมื่อ"

“หุบปาก!” เว่ยเหอจ้องเขาอย่างรวดเร็ว พร้อมผลักเขาออกไป แล้วปิดประตูด้วยความรุนแรง

เขาหันไปเจอกับสายตาของฉู่หลินเฉินที่กำลังจ้องมองอยู่

เว่ยเหอปากกระตุกและพูดอย่างรวดเร็ว “เขาพูดเรื่องไร้สาระ ไม่ต้องกังวลนะครับคุณชายฉู่ ผมเตือนเขาแล้วว่าไม่อนุญาตให้พูดเรื่องนี้กับคนภายนอก”

ฉู่หลินเฉินขมวดคิ้ว แต่ไม่ได้ซักไซ้ต่อ เพียงแค่หันไปมองฉินซูบนเตียงของโรงพยาบาล

“คุณชายฉู่ครับ เราจะทำยังไงกันดี” เว่ยเหอยังมองตามไปด้วย

เขาพูดเรียบ ๆ "พาเธอกลับไปก่อน"

ณ ร้านกาแฟชั้นล่าง

หวังอี้หลินดูเวลาอีกครั้ง นานมากแล้วที่หลินเมิ่งฟานไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ

ถ้าเป็นไปตามแผน ตอนนี้จะต้องมีข่าวออกมาแล้ว

“อี้หลิน ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันกลับบริษัทนะ” ฉู่หยุนซีลุกขึ้นและพูด

หวังอี้หลินพยักหน้า เมื่อเห็นเธอไปแล้ว เธอก็ไม่สามารถนั่งนิ่งได้อีกต่อไป เธอโทรหาหลินเมิ่งฟาน

“อะไรนะ? หนีไปได้? ฉันจับตาดูเธอดื่มเครื่องดื่มแก้วนั้นจนหมดแก้ว ยาแรงขนาดนั้นยังจะหนีไปได้อีกเหรอ?”

อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ หลินเมิ่งฟานสูดหายใจ "ถ้าไม่มีผู้ชายที่ตำแหน่งไม่ธรรมดามาช่วยเธอไว้ เธอจะหนีไปได้ยังไงกันล่ะ?"

"ผู้ชายที่ตำแหน่งไม่ธรรมดาคือใครกัน?

หลินเมื่งฟานเบ้ปาก "ฉันก็ไม่รู้ มีนักข่าวมา ฉันเลยรีบหนีออกมา"

พูดแล้วถามหวังอี้หลินว่า “นักข่าวพวกนั้นมาได้อย่างไร เธอเป็นคนจัดการเหรอ?"

หวังอี้หลินรู้สึกในใจบีบคั้น เธอปฏิเสธโดยไม่ลังเล "ไม่ ฉันไม่รู้ บางทีอาจจะตามผู้ชายคนนั้นมาก็ได้?

หลินเมิ่งฟานได้แต่สงสัย

หวังอี้หลินวางสาย เพราะเธอกลัวที่จะเปิดเผยข้อมูลของเธอมากเกินไป

ยังไม่ได้ทันได้ออกจากโรงแรม เธอก็ต้องหยุดฝีเท้าลง ตกใจกับเหตุการณ์ที่เห็นตรงหน้า

ฉู่หลินเฉินออกมาจากโรงแรม และคนที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาคือฉินซู?

ฉู่หลินเฉินมาช่วยฉินซูได้ยังไงกัน?

เมื่อนึกถึงฤทธิ์ของยานั่นแล้ว ฉินซูหน้าตาเหยเก อย่าบอกว่าพวกเขา…

เธออดไม่ได้ที่จะเดินไป

“คุณชายฉู่ครับ คุณอี๋หลินมาครับ” เว่ยเหอมองเธออย่างรวดเร็ว และรีบกระซิบบอกฉู่หลินเฉิน

ฉู่หลินเฉินที่กำลังอุ้มฉินซู เขาเม้มริมฝีปากเล็กน้อย วางเธอลงในรถโดยไม่แสดงอาการอะไร จากนั้นจึงหันมาหาหวังอี้หลิน

"หลินเฉิน คุณกำลังทำอะไรเหรอ?"

หวังอี้หลินถามพลางมองเข้าไปในรถด้วยความสงสัย

เมื่อเห็นสิ่งนี้ เว่ยเหอเดาว่าเธออาจจะเข้าใจผิดได้ เขารีบอธิบายทันทีว่า “คุณอี้หลินครับ พอดีที่นี่เกิดเรื่องนิดหน่อย คุณอารองจึงเรียกคุณชายมาจัดการ ไม่ต้องกังวลนะครับ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างคุณชายฉู่กับเธอ"

เมื่อได้ยินคำพูดของเว่ยเหอ ความกังวลของหวังอี้หลินก็หายไปมากกว่าครึ่ง และรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธออีกครั้ง

ฉู่หลินเฉินมองมาที่เธอและถามว่า "ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่ล่ะ?”