วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 79

ฉินซูตัวเปียกไปด้วยเหงื่อและเดินโซเซลุกออกจากเตียง

ประตูถูกเปิดออก

ฉู่หลินเฉินที่ถูกโทรตามมาทันทีที่เขาลงจากเครื่องบิน เห็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้น สีหน้าของเขาตกใจ เขาเข้าใจได้อย่างรวดเร็วว่าทำไมคุณอารองจึงเรียกเขามา

ฉู่หลินเฉินมีสีหน้าเคร่งขรึม เขาพูดขึ้นด้วยเสียงเย็น "ไปตามหมอมา!”

เว่ยเหอไม่กล้าลังเลและไปทันที

ตอนนี้ประตูถูกปิดและเหลือเพียงเขาสองคนภายในห้อง

ฉู่หลินเฉินเดินไปหาฉินซูเพื่อดูอาการของเธอ

เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าที่ใกล้เข้ามา ฉินซูก็เงยหน้าขึ้น สีหน้าที่สับสนของเธอดูงุนงงเล็กน้อย ร่างตรงสูงโปร่งของเขาสะท้อนอยู่ในดวงตาของเธอ

เธอขยับริมฝีปาก เสียงเบาเกือบจะพึมพำ “ฉู่หลินเฉิน?”

เขาหยุดก้าวเท้า มองไปยังผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเขา สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นซับซ้อน

เห็นผมของเธอหลุดลุ่ย มองเขาด้วยดวงตาที่ไร้เดียงสาปนสับสน

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเธอเป็นแบบนี้

สติของเขากำลังจะขาดกระเจิง

ฉินซูรีบตรงเข้ามาหาเขา เกาะเขาเอาไว้เหมือนหมีโคอาล่า

"ตัวคุณเย็นดีจัง สบายจังเลย..."

ฉู่หลินเฉินตัวแข็งทื่อ เขาขมวดคิ้วแน่น

เขาเคยโดนยาประเภทนี้ และรู้ว่ามันมีฤทธิ์ร้ายแรงขนาดไหน

อาการที่เธอเป็นทั้งหมดตอนนี้ เพราะว่าฤทธิ์ของยานั่น

เขานึกถึงหวังอี้หลิน จึงได้ทำหน้าเคร่งขรึมและผลักเธอออกไป

ฉินซูล้มก้นจ้ำเบ้าลงพื้น ใบหน้าของเธอย่นเข้าหากัน

เมื่อหมอมาถึง เขาพยายามควบคุมฉินซูเอาไว้

ทั้งสองเหงื่อแตกชุ่ม สถานการณ์ดูยุ่งเหยิง

เว่ยเหอยืนอยู่ที่ประตูด้วยอาการกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เขาอ้าปากค้าง เขาพูดเตือนขึ้นอย่างระมัดระวัง "คุณชายฉู่ครับ หมอมาแล้วครับ"

ตอนนี้ฉู่หลินเฉินจึงได้ลงมาจากเตียง เช็ดเหงื่อที่ไหลจากหน้าผาก และเดินเข้าไปในห้องน้ำ ฝากให้เว่ยเหอและหมอจัดการแทน

หมอฉีดยาและให้ฉินซูกินยา

ในที่สุดเธอก็สงบลงและหมดสติไป

เมื่อเห็นดังนี้ เว่นหอก็ถามขึ้น "ไม่เป็นไรแล้วใช่ไหมครับ?"

"อาจจะมีอาการหลงเหลืออยู่บ้าง พักสักสองวันก็จะดีขึ้นครับ”

คุณหมอพูดขึ้น เขาอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ห้องน้ำ ถอนหายใจและพูดขึ้นอีก "ผมไม่ควรไปก้าวก่ายเรื่องของคุณชายฉู่กับคุณนายฉู่สินะครับ"

เว่ยเหอตกตะลึง

หลังจากเรียกสติกลับมาได้แล้ว เขาก็โบกมืออย่างรวดเร็ว “มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดนะครับ”

“คุณชายฉู่และคุณนายฉูเป็นสามีภรรยากันไม่ใช่หรือครับ? ผู้ช่วยเว่ยครับ ทุกคนเป็นผู้ใหญ่แล้ว ไม่มีอะไรน่าอายเกี่ยวกับเรื่องนี้” คุณหมอพูดด้วยรอยยิ้ม

เว่ยเหออึกอัก

เขายังเป็นหนุ่มโสดอยู่เลยไม่ใช่เหรอ?

เว่ยเหอกระแอมและแสดงสีหน้าจริงจัง “ผมอธิบายให้คุณฟังไม่ได้ แต่วันนี้คุณต้องเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ อย่าพูดออกไป นี่คือสิ่งที่คุณชายฉู่ต้องการจะบอกครับ”

คุณหมอครุ่นคิด เหมือนกับเขากำลังคิดถึงเรื่องบางอย่างอยู่ จากนั้นสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปในทันใด

เขาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง "ผมเข้าใจแล้วครับ ไม่ต้องกังวลไป ผมจะไม่ปริปากสักคำ"

เว่ยเหอพยักหน้า และเมื่อคุณหมอหันไป เขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

เว่ยเหอเกือบจะกระอักเลือดออกมา