วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 82

ศาสตราจารย์ฉางประกาศว่าให้ไปรวมตัวกันที่ห้องปฏิบัติการ!

แต่พอมองดูเวลามันก็สามทุ่มกว่าแล้ว การรวมตัวคงเสร็จสิ้นกันไปนานแล้ว

ฉินซูถอนหายใจก้มมองข้าง ๆ ตัว แต่กลับไม่เห็นแฟ้มเอกสารของเธอ

ไม่ใช่ว่าทำหายไปแล้วใช่ไหม?

เธอลุกลี้ลุกลนเล็กน้อย มองไปยังชายหนุ่มที่กำลังจะขึ้นไปชั้นบน และรีบถามขึ้น “คุณชายฉู่ฉันขอถามอะไรหน่อย คุณเห็นแฟ้มเอกสารสีดำบ้างไหม? ด้านในมีข้อมูลการวิจัยเกี่ยวกับเซลล์ต้านมะเร็ง”

ฉู่หลินเฉินหันกลับมา “ไม่เห็น”

เมื่อได้ยินคำตอบของเขาฉินซูก็รู้สึกใจไม่ดี หรือว่าจะทำหายไปจริง ๆ?

ไม่รอช้า เธอรีบลุกขึ้นคว้าโทรศัพท์มือถือแล้วออกไป

ฤทธิ์ของยาเพิ่งหมดไปไม่นาน ร่างกายของเธอยังคงไร้เรี่ยวแรงทำให้เดินเอนไปเอนมา

ฉู่หลินเฉินหรี่ตาลงเล็กน้อย “ดึกขนาดนี้แล้วเธอจะไปไหน?”

“เอกสารของฉันต้องอยู่ที่โรงแรมแน่ ๆ ฉันจะไปหาดู” ฉินซูตอบโดยที่ไม่หันกลับไปมอง

เอกสารฉบับนั้นสำคัญมาก เธอเป็นคนตรวจสอบข้อมูลและทำรายงานสรุป เดิมทีจะต้องส่งให้ศาสตราจารย์ฉางในตอนที่เรียกรวมตัว

“หยุด” ฉู่หลินเฉินพูดขึ้นด้วยเสียงต่ำ

แต่ฉินซูได้เดินออกไปแล้ว

เห็นเช่นนั้นเขาก็ขมวดคิ้วอย่างหงุดหงิดแล้วตามออกไป

“ถ้าอยู่ที่โรงแรมเธอกลับไปตอนนี้ก็สายเกินไปแล้ว!”

ฉู่หลินเฉินพูดเตือนและยื่นมือออกไปดึงเธอไว้

ฝีเท้าของฉินซูไร้เรี่ยวแรง แต่ถูกเขาคว้าไว้ได้ทัน ร่างกายเธอเข้าไปใกล้เขาโดยไม่ได้ตั้งใจ

ระยะห่างของทั้งสองใกล้กันมาก เธอเงยหน้าขึ้นด้วยความแปลกใจ ขณะสบตากันต่างฝ่ายก็ต่างได้กลิ่นอายของกันและกัน

ฉินซูรีบก้าวถอยหลังอย่างรวดเร็ว ในขณะเดียวกันฉู่หลินเฉินก็ปล่อยมือ แต่ฝ่ามือยังคงหลงเหลือการสัมผัสที่ละเอียดและอ่อนนุ่ม