ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 9

หนานหว่านเยียนเองก็ไม่โกรธ เธอดึงเข็มออกเบามือ

“เสิ่นอี่ว์ ข้ารู้ว่าเจ้าไม่เชื่อข้า ในจวนอ๋องนี่ก็ไม่มีใครเชื่อข้า ตอนนี้เจ้าถูกพิษหนักมาก หมอในจวนช่วยเจ้าไม่ได้ หมอหลวงกำลังมา แต่เจ้ารอไม่ไหวแล้ว ดังนั้นข้าต้องช่วยเจ้า ที่ฉีดให้เจ้าเมื่อครู่เรียกว่ายานอนหลับ ดูท่ายาใกล้จะออกฤทธิ์แล้ว ถ้าเจ้ารู้สึกดีขึ้นแล้ว และอยากให้ข้าทำต่อ ข้าค่อยทำต่อก็ไม่สวย”

เสิ่นอี่ว์ไม่เชื่อนาง แต่พอยาออกฤทธิ์ เขาพลันรู้สึกคลายความเจ็บปวดลงไปมาก และไม่ได้รู้สึกหนาวยะเยือกเสียดกระดูกเหมือนเมื่อครู่แล้ว

เสิ่นอี่ว์ตกตะลึงมาก!

เมื่อครู่คำที่หมอในจวนพูดเขาได้ยินหมดแล้ว และรู้ว่าเขาใกล้จะตาย แต่ไม่คิดว่าหนานหว่านเยียนจะมีฝีมือจริงๆ...

เขารู้สึกสับสนนัก แต่เขายังอยากมีชีวิตต่อ สู้ให้นางลองดูแล้วกัน

เสิ่นอี่ว์หลับตาลง พูดด้วยเสียงแหบพร่าว่า “ลงมือเถอะ...”

หนานหว่านเยียนเห็นท่าทางเหมือนยอมรับความตายของเขา อดเย้าหยอกมิได้

“วางใจเถอะ ข้าให้เจ้ารอด เจ้าก็ไม่มีทางตายได้หรอก” เธอใส่ผ้าปิดปาก หยิบมีดผ่าตัด ฆ่าเชื้อ และค่อยๆตัดเฉือนเนื้อดำตรงท้องของเสิ่นอี่ว์อย่างเบามือ

เธอรู้ดีว่า ทุกการลงมีดล้วนเกี่ยวพันกับชีวิตของเขา ดังนั้นเธอเลยตั้งสมาธิมั่น การลงมือแต่ละครั้งไม่กล้าชักช้าเลย

รอจนจัดการบาดแผลเรียบร้อยแล้ว เธอโรยผงยาห้ามเลือดลงบนบาดแผล รอจนบาดแผลเลือดหยุดไหวแล้ว เธอก็หยิบเข็มและเส้นผ่าตัดออกมาเย็บแผลให้เสิ่นอี่ว์

ด้ายชนิดนี้อ่อนนุ่มเรียบลื่นมัดปมง่าย เธอพิจารณาถึงว่าต่อไปเธอคงไม่มีโอกาสตัดไหมดึงด้ายให้เสิ่นอี่ว์ เลยเลือกด้ายเย็บแผลที่สามารถสลายไปได้เองเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด สำหรับผู้ป่วยแล้ว ปฏิกิริยาสะท้อนกลับก็ต่ำ

เสิ่นอี่ว์รู้วรยุทธ์ ไม่อาจทำให้เขาเคลื่อนไหวไม่สะดวกได้

หลังจากเย็บแผลเรียบร้อย หนานหว่านเยียนก็หยิบของเหลวสีใสขวดหนึ่งออกมา นี่เป็นยาเจลที่เธอคิดค้นขึ้นมาเอง สามารถช่วยสมานและฟื้นฟูบาดแผลได้เร็วขึ้น

เธอใส่ยาอย่างรวดเร็ว ถึงได้ผ่อนคลายลง หน้าผากยังมีเหงื่อผุดขึ้นมา

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้