ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 140

หนานหว่านเยียนไม่มีท่าทางลังเลว่าจะหลบเลย

กู้โม่หานฟันดาบห่างจากตัวนางไปไม่ถึงศอก แล้วพูดด้วยเสียงแหบห้าว “หลบไป!”

หนานหว่านเยียนเงยหน้าขึ้นสบตา​กับกู้โม่หานด้วยแววตามั่นคง และเย็นชา

“ข้าบอกให้รอก่อน เจ้าฆ่าเขาตอนนี้ไม่ได้!”

ในตอนนี้เจียงหรูเยว่กับหยุนอี่ว์โหรวกำลังดูอยู่​ในห้องโถง

บรรดาคุณหนูตระกูล​ดังต่างก็ตกใจกลัวกับท่าทางของกู้โม่หาน แต่ละคนต่างลูบหน้าอกอย่างโล่งใจ​

หยุนอี่ว์โหรวรีบเดินมายืนด้านข้างกู้โม่หาน แล้ว​ดึงแขนเสื้อของเขา ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงห่วงใยและลนลาน

“ท่านอ๋อง ตอนนี้พระชายาเป็นคนโปรดของไทเฮา และเป็นถึงลูกสาวจวนเฉิงเซี่ยง และ​ตระกูลหนาน ถึงแม้​ชู้รักของนางจะ​... ท่านอ๋องก็ควรห้ามใจไว้ ไม่ควรโยนความผิด​ให้​พระชายานะเพคะ”

หนานหว่านเยียนมองไปทางหยุนอี่ว์โหรวที่กำลังพูดยุยง

“เหตุใด​เจ้าถึงพูดมากเช่นนี้ เหมือนพวกแม่บ้าน​ปากมาก”

ตระกูล​หนาน? ใช่แล้ว​ เขาลืมไปได้อย่างไรว่า หนานหว่านเยียนเป็นลูกสาวของคนบาป เป็นพวกที่ชั่วร้ายมาจากภายใต้​จิตสำนึก​!

กู้โม่หานยิ่งโกรธมากขึ้น

พอเขาเห็นฉางชิงหยางหลบอยู่ด้านหลังหนานหว่านเยียน ตัวสั่นเทา เหมือนพวกคนขี้ขลาด

กู้โม่หานยิ้มเยาะ แล้วมองไปที่หนานหว่านเยียนด้วยสีหน้าที่เชิดขึ้นและพูดเยาะเย้ย “เขาเป็นแบบนี้ เจ้ายังปกป้องเขาอีกหรือ”

“ที่ข้าปกป้องเขา เพราะข้ารู้ว่าเขากำลังแสดง!” หนานหว่านเยียนมองไปที่หยุนอี่ว์โหรวก่อนจะพูดอย่างใจเย็นว่า “แสดงจบแล้วหรือยัง ถ้าแสดงจบแล้ว ก็ถึงเวลาที่ข้าจะแสดงให้พวกเจ้าดูแล้ว “

แสดง?

สีหน้า​ของกู้โม่หานเปลี่ยนไปทันที “เจ้าหมายความว่าอย่างไร”

พอเห็นเช่นนี้ หยุนอี่ว์โหรวก็คาดเดาในใจว่า​ต้อง​มีอะไรผิดปกติแน่นอน​

หนานหว่านเยียนพูดว่าเป็นการแสดงได้อย่างไร หรือว่า นางรู้อะไรบางอย่าง ...

ไม่มีทาง ถึงจะเป็นเช่นนั้น หนานหว่านเยียนอย่าคิดว่าจะหลบหนีได้!

ในเวลานี้ในเวลานี้เอง เจียงหรูเยว่ก็รีบกระโดดออกมา แล้วชี้หน้าด่าว่าหนานหว่านเยียน “พระชายา จนถึงตอนนี้แล้วเจ้ายังจะแก้ตัว​เรื่องอะไรอีก”

หนานหว่านเยียนหันกลับมา และตบหน้าเจียงหรูเยว่อย่างแรง

“เจียงหรูเยว่ ข้าไม่รู้ว่าเจ้าโง่จริง ๆ หรือสมองของคุณมีแต่ขี้เลื่อย​ ถูกคนอื่นหลอกใช้งาน​แล้ว​ยังโง่ให้เขาหลอกอีก”

เจียงหรูเยว่กุมใบหน้าด้วยสีหน้า​ไม่อยากจะเชื่อ นางรู้สึก​อัปยศอดสูและความไม่พอใจมาก “เจ้า นี่เจ้ากำลังพูดถึงเรื่องอะไร! มีดวงตาตั้งหลายคู่มองอยู่! เจ้ากล้าดีอย่างไรถึงได้มาตบข้า!”

“ตบก็ตบไปแล้ว​ ยังจะมีอะไรต้องกลัวอีก!”

หลังจากที่ด่าจบ นางก็หยิบจดหมายที่ห่อด้วยกระดาษน้ำมันออกมาจากแขนของนาง แล้วคลี่จดหมายออก ก่อนจะชี้ไปที่ลายมือสวยงามไปของ​กู้โม่หาน

ตอนที่​หยุนอี่ว์โหรวเห็นจดหมาย รูม่านตาของนางก็หรี่ลงลงทันที!

มันมาได้อย่างไร!

ของสิ่งนี้เหตุใดถึงตกไปอยู่ในมือของหนานหว่านเยียนได้? !

หนานหว่านเยียนพูดออกมาทีละคำ เนื้อหาในนั้นนางจำได้ขึ้นใจ​ “วันนี้ข้าจะให้เจ้าแกล้งทำเป็นชู้รักของหนานหว่านเยียน ทำให้หนานหว่านเยียนอับอายขายหน้า​ต่อหน้าทุกคน เรื่องนี้เป็นความลับห้ามให้ใครรู้เด็ดขาด​... “

ในจดหมาย มาพร้อมกับภาพเหมือนของหนานหว่านเยียน และ​อธิบายถึงตำแหน่งปานบนร่างกายของ หนานหว่านเยียนอย่างชัดเจน

สีหน้าของกู้โม่หานเปลี่ยนไปทันที ดวงตา​หรี่ลง

หนานหว่านเยียนโยนจดหมาย​ใส่กู้โม่หานสุดแรง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“กู้โม่หาน ข้าเคยบอกท่านแล้ว ว่าอย่าฟังแค่คำพูด​ของ​ฝ่ายเดียว แต่ท่านกลับไม่เชื่อ ตอนนี้เบิกตาของท่านแล้วดูให้ชัดเจน! หลักฐานที่เป็นอักษร​ ท่านเอาไปอ่านเอาเอง!”

กู้โม่หานคว้าจดหมายมา แล้วก้มลงไปอ่านอีกครั้ง

มีคนตั้งใจจะใส่ร้ายหนานหว่านเยียน!

ปลายดาบของเขาชี้หน้าฉางชิงหยาง ก่อนจะถามอย่างดุดัน “บอกมาเดี๋ยว​นี้​ ว่าใครสั่งเจ้าให้ทำเช่นนี้!”

พอพบว่าตนเองถูกจับได้แล้ว ฉางชิงหยางก็พูดอ้ำอึ้ง​ และซ่อนตัวอยู่ด้านหลังหนานหว่านเยียนด้วยท่าทางหวาดกลัว​ “ข้า ข้า ... “

กู้โม่หานสังเกต​เห็น​ท่าทีผิดปกติ​ได้ทันที

เรื่อง​นี้​ มีใครบางคนคอยบงการอยู่เบื้องหลัง และคนๆ นี้ก็มีจุดประสงค์​เพียงอย่างเดียว คือไม่ยอมให้หนานหว่านเยียนมีชีวิตทึ่​สุขสบาย!

เซียงอวี้เบิกตาโต คิดไม่ถึง​เลยว่าเรื่องราวจะพลิกผันเช่นนี้

ไม่แปลกใจเลยที่ก่อนหน้านี้​พระชายาจะมีท่าทีสงบนิ่ง ที่แท้​ก็คาดเดาได้ก่อนแล้ว

แต่ว่า วันนี้พระชายาไม่ได้ออกไปไหน เหตุใดถึงรู้เรื่อง​ทั้งหมดเลยล่ะ​

อีกทั้งยังมีหลักฐานอยู่ในมือด้วย

แต่ไม่ว่าจะอย่างไร ตอนนี้นางแค่อยากจะปรบมือให้พระชายาเท่านั้น!

“แน่นอนว่าต้องเป็นเรื่องดีอยู่แล้ว​!” หนานหว่านเยียนดีดนิ้ว แล้วตะโกนออกไปข้างนอก​ “อวี๋เฟิง!”

ไม่นาน อวี๋เฟิงก็พาเชี่ยนปี้กับชิงหว่านเดินเข้ามา

เชี่ยนปี้แอบส่งสายตาให้กับหยุนอี่ว์โหรว

อวี๋เฟิงคำนับ “คารวะท่านอ๋อง บ่าวเห็นสองคนนี้กับฉางชิงหยางท่าทางลับๆ ล่อๆ ดังนั้นจึงตามหลัง​พวกเขาไป แล้วพบว่าพวกเขากำลังวางแผนใส่ร้าย​พระชายาที่วัดร้างนอกเมือง ดังนั้นบ่าวจึงจับตัวพวกเขาไว้เพื่อนำตัวมาสอบสวน​ขอรับ”

พอกู้โม่หานเห็นเชี่ยนปี้ เขาก็จำได้ทันทีว่าเป็นสาวใช้คนสนิท​ของหยุนอี่ว์โหรว

ดังนั้น​สีหน้าของเขาจคงเปลี่ยนไปทันที “เป็นเจ้าได้อย่างไร”

หลังจากพูดจบ เขาก็มองไปที่หยุนอี่ว์โหรว

สาวใช้​คนสนิท​ถูกจับแล้ว

หยุนอี่ว์โหรวไม่มีท่าทีได้ใจนานแล้ว ฝ่ามือของนางเต็มไปด้วยเหงื่อเย็น

นางไม่ได้ตอบคำถามของกู้โม่หาน แค่ทำสีหน้า​ตกใจ

“เชี่ยนปี้! เจ้ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร”

ไม่เป็นไร เรื่องนี้ไม่มีทางดึงนางเข้าไปเกี่ยวข้องด้วยได้ นางไม่เคยขอให้เชี่ยนปี้ทำอะไร ขอแค่โยนความผิด​ทั้งหมด​ให้คนอื่น นางก็จะไม่เป็นไร

เชี่ยนปี้เข้าใจได้ทันที นางสะอึกสะอื้น​ แล้วร้องไห้ออกมา

“พระชายารองเพคะ บ่าว บ่าวเองก็ไม่ทราบเจ้าค่ะ... บ่าวเห็นว่าช่วงนี้ชิงหว่านดูท่าทางผิดปกติ บ่าวจึงแอบตามนางไปอย่างเงียบๆ เพื่อดูว่านางคิดจะทำอะไร แต่ว่าองครักษ์อวี๋เฟิง​กลับเข้ามา แล้ว​จับตัวบ่าวไว้โดยไม่พูดอะไรเลย”

หนานหว่านเยียนสีหน้า​เคร่งขรึม​

มาถึงขนาดนี้แล้ว​ หยุนอี่ว์โหรวกลับยังคงไม่ยอม​รับความผิด เหอะ ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา

ฉางชิงหยางเห็นอวี๋เฟิงก็ยิ่งกลัวมากขึ้น

หนานหว่านเยียนเอ่ยถามอย่างเฉียบขาด “ฉางชิงหยาง ใครสั่งให้เจ้ามาใส่ร้ายข้า ถ้าเจ้าไม่บอกข้าตอนนี้ เจ้าจะยิ่งตานทรมานมากกว่านี้!”

ฉางชิงหยางอยากจะพูด แต่เชี่ยนปี้กลับพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม​ “เจ้า! ทางที่ดีเจ้าพูดให้ดี! อย่าคิดจะใส่ร้ายคนดี”

ประโยคนี้ถือเป็นการตักเตือน เพร่ะนางให้เงินชายชู้ผู้นี้จำนวนมาก และเขาจะต้องเล่นละครให้จบถึงจะได้เงิน

ฉางชิงหยางชี้หน้าเชี่ยนปี้ แล้วตะโกนด่าอย่างโมโห​

“เป็นเจ้านั่นแหละ​! เป็นเจ้าที่บอกว่านายหญิงของเข้าขอให้ข้าปลอมตัวเป็นชู้รัก แล้วทำให้พระชายากับท่านอ๋องผิดใจกัน​ ถ้าทำสำเร็จ​จะมอบเงินให้ข้าจำนวนมาก เจ้าเป็นคนวางแผนเรื่องนี้ทั้งหมด​”