ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 15

กู้โม่หานเห็นเสิ่นอี่ว์ไม่พูดอะไรอีก เลยไม่ได้พูดมาก “เรื่องหนานหว่านเยียน ข้ารู้ดีว่าควรทำอย่างไร ไม่ต้องให้เจ้ามาบอกว่าข้าควรจะทำอะไร ระยะนี้พักผ่อนให้มากๆ”

เพราะพอเขานึกถึงเด็กหญิงสองคนข้างกายหนานหว่านเยียน ในใจก็อดอ่อนยวบขึ้นมาไม่ได้

เสิ่นอี่ว์รับคำ ร่างของกู้โม่หานก็หายเข้าสู่ความมีด แต่กลับเห็นพ่อบ้านกาวยืนรออยู่นอกเรือน

กู้โม่หานคิ้วขมวดเล็กน้อย “พ่อบ้านกาว?”

พ่อบ้านกาวคำนักคารวะให้กู้โม่หานอย่างเคารพนบนอบ “ท่านอ๋อง ข้าน้อยอยากมาเตือนท่าน พรุ่งนี้ท่านควรจะบอกเรื่องงานเลี้ยงในวังกับพระชายาได้แล้ว!”

เขาเห็นกู้โม่หานไม่มีปฏิกิริยาอะไร คิดว่าเขายังมึนตึงกับพระชายาอยู่ พ่อบ้านกาวเอ่ยขึ้นอีกว่า “ท่านอ๋อง วันนี้ท่านลงไม้ลงมือกับพระชายา ไม่อาจรับรองได้ว่าพระชายาจะไม่ผูกใจเจ็บ หากพระชายาไม่ยอมไปงานเลี้ยงในวังด้วย น่ากลัวจะทำให้ไทเฮาไม่พอใจ ถึงเวลาท่านอยากจะแต่งงานกับคุณหนูโหรว น่ากลัวจะ...”

พอได้ยินดังนั้น สีหน้ากู้โม่หานสะท้านเล็กน้อย ในใจยิ่งไม่พอใจและรังเกียจหนานหว่านเยียนมากขึ้น

แต่พอนึกถึงว่าโหรวเอ๋อร์ยังรอตนอยู่ กู้โม่หานเก็บความโกรธไว้ ตอบกลับไปทันทีว่า “รู้แล้ว เจ้าไปเถอะ เรื่องที่ข้าสั่งการไป พรุ่งนี้เจ้าไปจัดการให้ดีนะ”

“ขอรับ ข้าน้อยจะจัดการให้เรียบร้อย” พ่อบ้านกาวรับคำ ถึงได้ค้อมตัวถอยออกไป

....

ท้องฟ้าสว่างเล็กน้อย ที่เรือนเซียงหลิน

หนานหว่านเยียนง่วงเหงาหาวนอน เมื่อคืนเธอหลับไปตอนไหนไม่รู้ตัวเลย พอมองเด็กน้อยสองคนในอ้อมแขนอีกครั้ง ก็ไม่รู้ไปกอดกันกลมตอนไหน

เวลานี้ซาลาเปากับเกี๊ยวน้อยยังหลับปุ๋ยอยู่ บนใบหน้ามีรอยยิ้มบางอยู่

หนานหว่านเยียนทนไม่ไหวยื่นมือไปหยิกแก้มน้อยๆของเด็กทั้งสองเบาๆ “ฝันดีอะไรกันนะ ยิ้มหวานขนาดนี้”

ระหว่างพูด เธอค่อยๆย่องลงจากเตียง พลางหาวหวอดๆ

วันนี้เป็นวันแรกที่เธอหนานหว่านเยียนได้รับอิสระอีกครั้ง ต้องทำอาหารดีๆให้เด็กสองคนสักหน่อย

พอคิดอย่างนี้ หนานหว่านเยียนเปิดประตูออก และเห็นพ่อบ้านกาวยืนท่าทางนบนอบอยู่หน้าประตู ด้านหลังยังมีคนอีกกลุ่มใหญ่

“ข้าน้อยคารวะพระชายา” พ่อบ้านกาวโค้งตัว จากนั้นส่งสายตาให้คนกลุ่มข้างหลัง

สาวใช้หลายคนนั้นตามคารวะคำนับหนานหว่านเยียน

หนานหว่านเยียนไม่มีฟอร์มอะไร ยิ้มละไมใส่พ่อบ้านกาว “พ่อบ้านกาว ลำบากท่านแล้ว”

พ่อบ้านกาวตอบอย่างหวาดกลัว “พระชายาเกรงใจข้าน้อยไปแล้ว คนนี้คือเซียงเหลียน ข้างนางคือเซียงอี่ว์ ต่อไปพวกนางสองคนจะรับผิดชอบดูแลความเป็นอยู่ของพระชายา ที่เหลือพระชายาเชิญสั่งการจัดวางได้สบาย”

พอมองตามมือพ่อบ้านกาวไป หนานหว่านเยียนเห็นสองคนที่ชื่อว่าเซียงเหลียนเซียงอี่ว์ใบหน้าคล้ายคลึงกัน อายุพอกัน น่าจะเป็นคู่ฝาแฝดอีกคู่หนึ่ง

เธออดแปลกใจไม่ได้ เมื่อคืนเธอขอแค่องครักษ์ ยังไงกู้โม่หานดันส่งสาวใช้ให้เธออีกหลายคน

สายตาของหนานหว่านเยียนขยับเล็กน้อย แต่กลับพยักหน้าราบเรียบ “เข้ามาเถิด”