ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 229

ช่วงนี้ นางสังเกตมาสักพักแล้ว ถึงแม้กู้โม่หานจะด่าท่านแม่ แต่ความจริงแล้วไม่เคยทำร้ายท่านแม่มาก่อน และยังดีกับพวกนางมากด้วย……

ไม่ว่ายังไง นางก็จะฟังท่านแม่ ทุกอย่างเอาที่ท่านแม่ว่าเป็นหลัก

และหนานหว่านเยียนที่อยู่ในห้อง ไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นเลย นางถอดเสื้อออก มองดูแผลที่ปริออกตอนที่ทะเลาะกับกู้โม่หาน นางขมวดคิ้วเป็นปม

หนานหว่านเยียนยื่นมือไปเอายาในช่องว่าง กลับเห็นว่าที่วางแอลกอฮอล์ว่างเปล่า

นางตกตะลึง รีบเดินเข้าไปในช่องว่าง นางตกใจกับภาพตรงหน้ามาก

ช่องว่างใหญ่ขึ้นหลายเท่าตัว และตำแหน่งของที่วางอยู่ก็แตกต่างกันไปหมด

อุปกรณ์ทุกอย่างเปลี่ยนใหม่ทั้งหมด และเครื่องสแกนที่จะผ่าตัดให้โม่หวิ่นหมิงก็เปลี่ยนใหม่ด้วย มีครบหมดทุกอย่าง

และที่น่าประหลาดไปกว่านั้นคือ ตู้ที่ใส่ ‘ยาลูกกลอนพูดความจริง’ ในตอนนั้น มียารูปร่างแปลกๆปรากฏขึ้น

ช่องว่างยกระดับอีกแล้ว!

หนานหว่านเยียนตกตะลึง วิ่งไปดูยาตัวใหม่อย่างตื่นเต้น

นางหยิบขวดขึ้นมา พูดพึมพำ “ยาเพิ่มกำลัง กินแล้วจะมีแรงมหาศาล ยาหัวเราะจนคลั่ง กินแล้วจะบ้าคลั่งจนเสียสติ”

นางเลิกคิ้วขึ้น แววตาเป็นประกาย แล้วเหลือบไปเห็นยาที่อยู่ตรงมุม “ยาเสริม……สมรรถภาพชาย!”

หนานหว่านเยียนดีใจมากกว่าเดิม มีของดีเพิ่มมาเยอะเลย ดีจังเลย

แต่ว่า ทำไมช่องว่างถึงยกระดับกะทันหันล่ะ?

หนานหว่านเยียนคิดไม่ออก สุดท้ายก็ต้องอธิบายเป็น ยกระดับล่าช้า

นางทำแผลให้ตัวเองเสร็จ รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดินออกไป ก็เห็นเกี๊ยวน้อยกับซาลาเปาน้อย ซบอยู่ในอ้อมกอดโม่หวิ่นหมิงแล้วฟังเขาอ่านหนังสือ

โม่หวิ่นหมิงก้มหน้าลง ดวงตาสีเหลืองอำพันของเขาก็เต็มไปด้วยความรักและความอดทนต่อเด็กน้อยทั้งสอง

เด็กน้อยสองคนนอนหลับไปแล้ว โม่หวิ่นหมิงตบหลังพวกนางเบาๆ ด้วยใบหน้าเอ็นดู

นิ้วมือเรียวยาวขาวเนียนของเขาตบหลังของสองพี่น้องเป็นจังหวะเบาๆ ปากก็ฮัมเพลงกล่อมเด็ก

พอเห็นหนานหว่านเยียนออกมา เขาก็เงยหน้าแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน “หว่านหว่าน เจ้ามาแล้วเหรอ”

วินาทีนั้น แสงเทียนส่องสว่างและแม้แต่สายลมก็อ่อนโยน

หนานหว่านเยียนมั่นใจว่า ถ้าตัวเองอยากหาสามี จะต้องหาแบบโม่หวิ่นหมิง ที่รักและปกป้องนาง และดูแลเด็กน้อยสองคนได้

“อืม” หนานหว่านเยียนพยักหน้า เข้าไปอุ้มสองพี่น้องไปขึ้นเตียงแล้วห่มผ้าให้พวกนาง ลูบสันจมูกของสองสาวอย่างเอ็นดู

ต่อมานางก็กลับหลังหัน พูดเสียงเบาว่า: “ท่านน้า ตอนนี้ข้าต้องตรวจสอบให้ท่าน ตรวจสอบเสร็จแล้ว ข้าจะต้องดูสถานการณ์ของร่างกายท่าน จากนั้นก็กำหนดเวลาผ่าตัด”

“แต่ว่า……ท่านน้าจะต้องใส่อันนี้”

นางยื่นผ้าแพรสีดำให้โม่หวิ่นหมิง ให้เขาปิดตาไว้

ตอนนี้ช่องว่างยกระดับ ก็เหมือนได้ความช่วยเหลือในยามลำบาก รักษาให้โม่หวิ่นหมิงได้เร็ว นางจะได้ออกจากบ้านบ้าๆนี่ได้สักที

แต่ว่า นางจะให้โม่หวิ่นหมิงรู้เรื่องช่องว่างไม่ได้ ดังนั้นก็เลยต้องปิดตาเขาเอาไว้

โม่หวิ่นหมิงรับมาโดยไม่คิดเลยด้วยซ้ำ และไม่ถามอะไรมาก เอาผ้ามาปิดตาตัวเองทันที แล้วพูดด้วยรอยยิ้มกับหนานหว่านเยียนว่า “ใช่แล้ว หว่านหว่านของข้าเป็นเทพหมอนี่”

หนานหว่านเยียนยิ้มแล้วเข็นโม่หวิ่นหมิงเข้าไปในช่องว่าง

นางใช้อุปกรณ์ทำการตรวจร่างกายก่อนการผ่าตัดให้โม่หวิ่นหมิง และสแกนขาของเขาไปด้วย

ทำทุกอย่างเสร็จแล้ว นางก็ส่งโม่หวิ่นหมิงออกจากช่องว่าง ให้เขารอข้างนอกก่อน