ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 3

กู้โม่หานหิ้วเด็กน้อยเข้ามา ยิ่งเดินยิ่งรู้สึกผิดสังเกต นี่ไม่ใช่เรือนเย็นที่ขังนักโทษหญิงตระกูลหนานไว้รึ!

หน้าประตูเรือนเย็นยังปลูกผักเขียวขจีไว้เป็นแถวๆ ใครอนุญาตกัน?!

ในตอนที่เขากำลังไม่พอใจอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงคุ้นเคย เป็นเสียงของนังแพศยาหนานหว่านเยียนคนนั้น!

เขาเหลือบตาขึ้นมอง คิดว่าจะได้เห็นหนานหว่านเยียนที่อัปลักษณ์เป็นที่สุด ใครจะคิดกลับได้เห็นสตรีใบหน้างดงามในชุดสาวใช้คนหนึ่ง

นางงดงามยิ่งนัก ผมยาวพริ้วเพียงรวบไว้อย่างง่ายๆ ยังดูมีเสน่ห์ขนาดนั้น

“หนานหว่านเยียน?” กู้โม่หานเหม่อลอยไปชั่วขณะ เห็นนางเข้ามาก็จะแย่งตัวเด็กไป เขาเบี่ยงตัวหลบทันที อุ้มเด็กสองคนแน่นขึ้นอีก

หนานหว่านเยียนยิ่งเดือดจัด “กู้โม่หาน ปล่อยเด็กนะ!”

เกี๊ยวน้อยกับซาลาเปาก็ดิ้นรนขัดขืนไม่หยุด “ปล่อยพวกเรานะ พวกเราจะหาท่านแม่!

ท่านแม่?!

กู้โม่หานทั้งตกใจทั้งโกรธ ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเลยว่า “หนานหว่านเยียนเป็นแม่ของพวกเจ้า?!”

หนานหว่านเยียนเลวทรามต่ำช้า ห้าปีก่อนใช้เล่ห์เหลี่ยมเพทุบาย ทำให้เขาต้องเสียโหรวเอ๋อร์ไป และพ่อของนางก็เป็นคนทำให้เสด็จแม่ต้องกลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา!

หลายปีมานี้ทุกครั้งที่เขานึกถึงเรื่องพวกนี้ ก็จะรู้สึกว่าในหัวใจมีหนามแหลมทิ่มแทง จนเขาไม่อาจหายใจได้!

แต่พอหันมาดูหนานหว่านเยียน ไม่เพียงพรวนดินปลูกผัก ใช้ชีวิตอย่างมีรสมีชาติ ขนาดจุดด่างดำบนหน้ายังหายไป กลายเป็นสตรีงดงามเลิศเลอ!

กระทั่ง---

“หนานหว่านเยียน เจ้ามันเป็นสตรีไร้ยางอาย ไม่รักนวลสงวนตัว เสียพรหมจรรย์ก่อนแต่งงานไม่พอ ยังไม่รู้จักแก้ไขตนเอง! เจ้าบอกมาสิ ห้าปีมานี้เจ้าขึ้นเตียงกับบุรุษมากแค่ไหน ถึงได้ให้กำเนิดเด็กสองคนนี้มา!

ห้าปีก่อนเขามอบยาคุมให้นาง หนานหว่านเยียนไม่มีทางให้กำเนิดลูกของเขา!

“ประสาท!” หนานหว่านเยียนโกรธจัด “ผู้ชายสารเลว เจ้าด่าใครน่ะ!”

เธอยังนึกว่าเขาจะมาหาเรื่องที่เธอพาลูกๆหนี ไม่คิดว่าอ้าปากมาก็ด่าว่าเธอมีชู้เลย?!

เสิ่นอี่ว์ที่ได้สติคืนมาสูดลมหายใจสะท้านเยือก

สตรีที่งดงามดุจเทพธิดาผู้นี้ก็คือพระชายาที่อัปลักษณ์โดนผู้คนรังเกียจเมื่อตอนนั้น และนางไม่หลงใหลท่านอ๋องอีก ไม่เพียงกล้าด่าท่านอ๋องว่า “ชายสารเลว” ยังลักลอบคบชู้และคลอดลูกออกมาสองคน?!

กู้โม่หานเองก็ไม่คิดเลยว่า หนานหว่านเยียนคนนั้นที่เอาแต่สงบเสงี่ยมมองสีหน้าเขา ตอนนี้กล้าด่าเขา!

เขาโกรธจัดทันที ยิ้มเย็นว่า “ข้าด่าเจ้าน่ะแหละ หนานหว่านเยียน เจ้าคงไม่กลัวว่าพ่อเด็กเป็นใครล่ะสิ หญิงแพศยามากชู้หลายผัวอย่างนี้ ทำไมเจ้ายังไม่ไปตายอีก!”

ตอนนี้เอง เกี๊ยวน้อยดิ้นรนจากการหิ้วของเขา หล่นลงพื้น และกอดขาเขาพลางกัดเต็มคำ

และเจ้าก้อนแป้งที่เขาอุ้มอยู่ ยิ่งปัดมือเล็กอ้วนตุ๊ของนางเข้าไปที่หน้ากู้โม่หานเต็มแรง!

สองสาวพี่น้องพูดพร้อมกันว่า “คนเลว! ห้ามรังแกท่านแม่!”

หนานหว่านเยียนยิ่งเดือดจัด ไอ้เลวบ้าอะไรตาบอดถึงขั้นนี้ แม้แต่ลูกสาวแท้ๆของตนยังดูไม่ออก! และยังให้เธอไปตายต่อหน้าลูกอีก?!

“ไอ้เลว!” เธอพลิกมือจับกระทะอันหนึ่งที่ไม่รู้ว่ามาจากไหน และฟาดไปที่หัวกู้โม่หานเต็มแรง

ได้ยินแค่เสียง “แกร๊ง” กู้โม่หานยังไม่ทันรู้ตัวก็โดนตีจนเห็นดาว ตัวเอนโซเซ

หนานหว่านเยียนอาศัยจังหวะเข้าอุ้มซาลาเปา เกี๊ยวน้อยที่เดิมทีกัดขากู้โม่หานอยู่ปล่อยปากออกและวิ่งกลับมายืนข้างกายเธอ

จากนั้นหนานหว่านเยียนก็ควักปืนฉีดน้ำสองอันออกมาจากด้านหลัง ยื่นให้สองสาวพี่น้องคนละอัน

หนานหว่านเยียนพยักหน้าทันที สองสาวพี่น้องยืนประกบซ้ายขวา ถือปืนฉีดน้ำยิงไปที่ดวงตากู้โม่หาน

เสิ่นอี่ว์ยืนมองอึ้งนานแล้ว ไม่รู้สึกถึงสภาพน่าอนาถของท่านอ๋องตนตอนนี้เลย และลืมเรื่องเข้าไปช่วยทิ้งไปแล้ว