ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 39

ถึงแม้หนานหว่านเยียนจะเคยรับปากกู้โม่หานว่าจะไม่สร้างเรื่อง และทั้งสองก็ได้ตกลงกันไว้แล้วจริงๆ ขอเพียงแค่หนานหว่านเยียนยินยอมให้หยุนอี่ว์โหรวแต่งงานเข้ามา และทำตามหน้าที่ในงานเลี้ยงวันเกิด ครึ่งปีผ่านไป นางก็จะได้รับหนังสือหย่าร้าง

แต่นางไม่เคยพูดมาก่อนว่า จะไม่ลอบกัดหยุนอี่ว์โหรว

ทุกคนต่างก็ตอบสนองไม่กลับมา รวมไปถึงกู้โม่หานกับหยุนอี่ว์โหรว

อย่างไรเสียคำตอบข้อนี้ ก็อยู่เหนือความคาดหมายของทุกคนโดยสิ้นเชิง!

หนานหว่านเยียนเลิกคิ้วขึ้นครู่หนึ่ง “ทำไม? น้องอี่ว์โหรวไม่เต็มใจแล้ว?”

“โธ่ เดิมทีข้าเอ่ยข้อเสนอแนะนี้ด้วยความคิดที่จะช่วยให้ชายหญิงที่รักใคร่กันอย่างสุดซึ้งได้สมปรารถนา แต่ตอนนี้ดูแล้ว ท่านอ๋องกับน้องอี่ว์โหรวดูเหมือนจะไม่ค่อยรับน้ำใจเท่าไหร่นัก เสด็จย่าไทเฮา เยียนเอ๋อร์ก็ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดีแล้ว……”

พูดจบ หนานหว่านเยียนทำหน้ากลัดกลุ้ม ถอนหายใจยาวเฮือกหนึ่ง

หนานหว่านเยียนดูเหมือนจะหวังดี แต่ในความเป็นจริงคือจะให้หยุนอี่ว์โหรวเสียหน้าไปอย่างสิ้นเชิง!

การแต่งงานไหนเลยจะมีเร่งรีบขนาดนี้ บ้านใครไม่ให้สินสอดทองหมั้นก่อน แล้วค่อยแต่งเข้าบ้านอย่างมีหน้ามีตา ยิ่งไปกว่านั้นนี่คืออ๋องอี้ที่กำลังจะแต่งงาน หยุนอี่ว์โหรวคนนั้นก็ยิ่งเป็นคนที่อยู่บนยอดดวงใจของเขา

หากแต่งงานเข้าบ้านคืนนี้ ในจวนอ๋องไม่มีอะไรเลย เช่นนั้น เช่นนั้นหยุนอี่ว์โหรวจะไม่เหมือนกับสนมต่ำต้อยที่สามารถเข้าจวนอ๋องผ่านประตูเล็กเท่านั้น ไม่สามารถสู้หน้าคนหรอกหรือ?

ไทเฮาพอใจกับคำตอบของหนานหว่านเยียนมาก: “อ๋องอี้ เจ้าคิดเห็นอย่างไร?”

กู้โม่หานไม่เคยคิดเลยว่า หนานหว่านเยียนจะให้เขาแต่งงานคืนนี้เลย!

เขายังไม่ทันได้ให้คำตอบ ก็รู้สึกถึงความสั่นเทาในฝ่ามือ

ชายหนุ่มก้มหน้าไปมอง ก็เห็นหยุนอี่ว์โหรวสีหน้าซีดขาว ตื่นตระหนกตกใจทำอะไรไม่ถูกราวกับสูญเสียจิตวิญญาณไป ทั่วทั้งร่างกายสั่นเทาไม่หยุด

หยุนอี่ว์โหรวไหนเลยจะเคยประสบกับความอัปยศอดสูขนาดนี้!

ถึงแม้ตอนนี้จวนอ๋องอี้จะเริ่มเตรียมการแล้ว แต่กลับไม่ได้จัดเตรียมอะไรเลย มีเพียงผ้าไหมสีแดงเล็กน้อยเท่านั้นแล้วจะแสดงถึงอะไรได้?

อีกอย่างจวนแม่ทัพก็ยังไม่ได้รับสินสอดทองหมั้นของกู้โม่หาน ทุกอย่างล้วนไม่ใช่เรื่องที่ทำตามกฎเกณฑ์เลย

หนานหว่านเยียนทำให้นางอับอายเช่นนี้ คืออยากจะทำให้ตัวเองเป็นเหมือนกับนาง กลายเป็นเรื่องตลกที่ถูกคนหัวเราะเยาะหรือ!

ไม่ นางไม่อนุญาตเด็ดขาด!

หยุนอี่ว์โหรวเงยหน้าขึ้นมา ขอความช่วยเหลือไปทางกู้โม่หาน “ท่านอ๋อง โหรวเอ๋อร์……”

กู้โม่หานเข้าใจในทันที จ้องมองไปทางหนานหว่านเยียนด้วยความเคร่งขรึม

“เหลวไหล! เป็นไปไม่ได้ที่ข้าจะแต่งงานคืนนี้! วันแต่งงานที่กำหนดเอาไว้แล้ว จะให้เจ้าว่าอย่างไรก็เป็นอย่างนั้นได้อย่างไร! ข้าจะแต่งงานกับโหรวเอ๋อร์ ก็ต้องเป็นแปดวันให้หลัง!”

หยุนเจิ้นซงก็มีสีหน้าไม่ดีเช่นกัน เขารู้สึกว่าหนานหว่านเยียนทำให้หยุนอี่ว์โหรวอับอาย ก็คือทำให้ทุกคนในจวนแม่ทัพอับอายเช่นกัน

“พระชายาอี้ ท่านหมายความว่าอย่างไร? ท่านเป็นคนตัดสินใจในจวนอ๋องอี้เมื่อไหร่กัน? การแต่งงานในครั้งนี้เดิมทีก็เป็นสิ่งที่ฝ่าบาทรับปากเอาไว้ในตอนแรกอยู่แล้ว ตอนนี้เจ้าทำเช่นนี้ คือกำลังสงสัยในการตัดสินใจของฝ่าบาทหรือ? !”