ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 429

เมื่อเอ่ยจบ นางเห็นนิ้วมือที่หนานหว่านเยียนจับพู่กันชะงัก แต่เดี๋ยวเดียวก็เขียนขึ้นมาอีกครั้ง

พระชายามีปฏิกิริยา!

ดวงตาเซียงอวี้เปลวไฟลุกโชน เอ่ยเสริมด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อย “พระชายาเพคะ เพราะท่านอ๋องรู้ว่าท่านถูกรังแกที่จวนกั๋วกง จึงวางแผนสถานการณ์นี้โดยเฉพาะ ท่านดูจุดจบของฮูหยินเฉิงเซี่ยงสิเพคะ คนที่วางแผนทำร้ายท่าน น่าอนาถสิ้นดี ท่านอ๋องเพียงกำลังช่วยท่านระบายความโกรธ เขาชอบท่าน ไม่อย่างนั้นจะลงมือ ลุยน้ำขุ่น1เองทำไมเพคะ!”

“ท่านอ๋องเป็นคนที่พูดไม่เก่ง การกระทำสำคัญกว่าคำพูดเสมอ อยากทำอะไรก็ทำ ท่านดูตอนที่ท่านอ๋องพาท่านกับพวกคุณหนูออกจวนไปครั้งที่แล้ว ไม่เพียงซื้อเครื่องประดับ เสื้อผ้า และของเล่าแปลกตาให้ท่านมากมายหรือ กระทั่งเอาถังหูหลูทั้งหมดกลับมาด้วย ท่านอ๋องเพียงพูดไม่เก่ง แต่เขาก็ชอบพะเน้าพะนอท่านกับพวกเสี่ยวจวิ้นจู่ จนทำให้หลายคนอิจฉาตาร้อนเสมอ!”

หลังคำพูดยืดยาวพูดจบลง เซียงอวี้ก็กะพริบตาอย่างน่าเวทนา “พระชายา ท่านอย่าโกรธอีกเลย คืนดีกับท่านอ๋องเถอะเพคะ...”

นางก็รู้อยู่แล้วตอนอวี๋เฟิงส่งนางกลับมาเมื่อวาน ท่านอ๋องเป็นห่วงพระชายา เลยเฝ้าดูอยู่ที่ห้องใต้หลังคาตลอด เพราะงั้นพระชายาถูกใครข่มเหงรังแก และมีใครเข้าใกล้ ท่านอ๋องล้วนรู้เรื่องทั้งหมด

แต่อวี๋เฟิงบอกว่า เรื่องนี้ไม่อาจให้พระชายารู้ ดังนั้นนางจึงทำได้เพียงเปลี่ยนวิธีบอกพระชายา ท่านอ๋องนั้นดีมากจริงๆ รักและห่วงใยนางมาก

นางกับอวี๋เฟิงยังหวังจากใจว่าท่านอ๋องกับพระชายาจะกลับมาคืนดีกันอีกครั้ง และเรือนเซียงหลินจะมีชีวิตชีวา เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะเฮฮาเหมือนเมื่อก่อน

หนานหว่านเยียนมองตัวเลขถี่ยิบบนกระดาษ ฟังคำพูดเซียงอวี้ถอนหายใจอย่างจนปัญญา เงยหน้าขึ้นมองเซียงอวี้

“เซียงอวี้เจ้าคิดว่ากู้โม่หานหลงรักหน้ามืดตามัวจริงๆ หรือ”

เซียงอวี้ผงะทันที งงงวยเล็กน้อย “รัก...หน้ามืดตามัว?”

มันคืออะไร

หนานหว่านเยียนจัดการบัญชีเรียบร้อยก็ใส่ไว้ในตู้ข้างมือ พูดอย่างเฉยเมยว่า “ข้ายอมรับว่ารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ที่เรื่องสถานการณ์วุ่นวายในวังเป็นกู้โม่หานที่ผลักดัน ต้องบอกว่าร้ายกาจมาก แต่ว่า หากสามารถลงโทษและกดต่ำจวนเฉิงเซี่ยงได้ เขาย่อมทำมัน แล้วจะเป็นการทำเพื่อข้าได้อย่างไร”

“ต่อให้จะบอกว่า เขาระบายความโกรธเพื่อข้าจริงๆ แล้วอย่างไรเล่า ข้าไม่ได้มีความสัมพันธ์กับกู้โม่หานไม่จำที่เข้าต้องมาทำดีกับข้าเช่นนี้ เพราะอย่างไรข้าไม่ได้รักเขา และไม่มีทางมีความเป็นไปได้กับเขา”

นางจะไปมีอนาคตอะไรกับกู้โม่หานได้อย่างไร ไม่ว่ากู้โม่หานจะสงสัย ดูถูก และกระทำรุนแรงใส่นางก่อนหน้านี้ ยังมีโบยสามสิบไม้นั้น หรือเรื่องที่ต่อมาเขาบังคับให้นางช่วยหยุนอี่ว์โหรวช่วยศัตรู

กู้โม่หานกับนางไม่อาจเดินมาบรรจบกันได้ มันกำหนดไว้ทุกอย่างแล้ว

ต่อให้กู้โม่หานจะช่วยนางไว้ นางก็เคยช่วยชีวิตกู้โม่หานทั้งไม่ใช่เพียงครั้งเดียว ระหว่างพวกเขาเสมอกันมาตั้งนานแล้ว

เกณฑ์การเลือกสามีของนาง ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับกู้โม่หานเลย

ตอนนี้นางกับกู้โม่หานก็ควรจะจดจ่อกับการยึดอำนาจ แล้วหย่ากันเร็วหน่อย

ตอนนี้จวนเฉิงเซี่ยงเกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ ทางหนานชิงชิงก็ถูกหางเลขด้วย จะต้องมีหลายคนเริ่มลังเลใจอย่างแน่นอน ถือเป็นโอกาสดีที่กู้โม่หานจะเอาชนะใจผู้คน

พระชายาไม่ได้รักท่านอ๋องเลยรึ

มันจะเป็นไปได้อย่างไรกัน!

เซียงอวี้ตกใจมาก

“พระชายา ท่านเคยชอบท่านอ๋องมากที่สุดไม่ใช่หรือเพคะ บ่าวรู้ว่าเมื่อก่อนท่านอ๋องปฏิบัติไม่เหมาะสมต่อท่านหลายครั้งจริงๆ แต่ แต่ว่าขอเพียงต่อไป...”

“ไม่มีต่อไปแล้ว” สายตาหนานหว่านเยียนไม่มีความรู้สึกสักเท่าไร “มีหลายสิ่งหลายอย่างไม่ใช่ว่าวัวหายล้อมคอกแล้วจะแก้ไขได้”

จากนั้น หนานหว่านเยียนจับมือของนาง แล้วเอ่ยกำชับอย่างจริงจังว่า “เซียงอวี้เจ้ายังไม่รู้จักโลกภายนอกดี แต่ข้าอยากบอกเจ้าว่า ความรักน่ะ...ก็แค่เมื่อเจ้าเลือกตัดสินใจที่จะใช้ชั่วชีวิตร่วมกับใครสักคน แต่หากถูกคนคนนั้นทำร้ายจิตใจ ก็อย่าได้ทำผิดรอยเดิมอีกเด็ดขาด”

“ผู้ชายเยอะแยะมากมาย ไม่จำเป็นต้องยึดมั่นในคนคนเดียว การรักตัวเอง คือจุดเริ่มต้นของความโรแมนติก เข้าใจไหม”

เซียงอวี้ฟังด้วยความงุนงง รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย “พระชายาเพคะ...”

ขณะนั้นเอง กู้โม่หานที่ยืนอยู่นอกประตูหนานหว่านเยียน สวมเสื้อผ้าสีดำกาฬ ผมสีดำสลวย แสงและเงาพลิ้วไหว