ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 538

กู้โม่หลิงเหลือบมองหนานหว่านเยียนกับกู้โม่หานที่ตรงประตู สายตาอัดอั้นคับข้องใจ

“เสด็จพี่หกข้าไม่ได้โกหก องค์หญิงฮั่นเฉิงทำเช่นนี้ได้อย่างไร ข้าไม่รู้แจ้ง แต่ข้าถูกคนปองร้าย วางยาจึงคลุ้มคลั่ง”

“พี่สะใภ้หกก็รู้เรื่องนี้ หลังข้าถูกวางยาก็หมดสติไป ได้พี่สะใภ้หกปลุกข้า อ๊ะจริงสิ ตอนนั้นพี่สะใภ้หกก็ถูกคนจับมา ต้องมีคนวางแผนคิดให้ข้ามีความสัมพันธ์กับพี่สะใภ้หกแน่นอน แต่ข้ารู้ดีว่าไม่อาจทำให้ความบริสุทธิ์ของพี่สะใภ้หกเสื่อมเสียได้ จึงวิ่งออกมาจากห้องอย่างยากลำบาก”

“ระหว่างทางข้าสะลึมสะลือ ร่างกายก็อึดอัดมากเช่นกัน ข้าจึงคิดจะตามหมอหลวงมาช่วยข้า จึงลากองครักษ์คนหนึ่งมาถามว่าหมอหลวงอยู่ที่ใดอย่างส่งเดช องครักษ์คนนั้นก็ชี้มาที่ห้องนี้ ข้าจึงเข้ามา แต่ใครจะรู้ว่าเมื่อเข้าห้องมาแล้วก็ถูกองค์หญิง...แล้ว...อ่า มันเป็นความผิดของข้า แต่ข้าไม่ได้ตั้งใจจะทำให้ความบริสุทธิ์ขององค์หญิงฮั่นเฉิงเสื่อมเสียจริงๆ”

เมื่อกล่าวจบ ฉินมู่ไป๋ยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม ตะโกนสุดเสียงว่า “พวกเจ้าตั้งใจจะทำร้ายข้า! ร่วมมือกันทำร้ายข้า! ข้าจะไม่ไว้ชีวิตพวกเจ้าแน่! ไอ้สารเลว!”

ฉินอี้หรานหยุดฉินมู่ไป๋ไม่ให้ร้องไห้ไม่ได้ ได้แต่ขมวดคิ้วแน่น “ใครต้องการวางแผนใส่พวกเจ้ากัน”

ดวงตาหนานหว่านเยียนหรี่ลง “เป็นเช่นนั้นก็จริง แต่ว่าต่อมา น้องเจ็ดเขาก็พังหน้าต่างหนีออกไปเอง”

“ตอนไฟไหม้เมื่อครู่ เป็นห้องที่ข้ากับน้องเจ็ดอยู่พอดี”

เมื่อเอ่ยจบ นางก็ขมวดคิ้ว มองกู้โม่หลิงที่ใบหน้าไม่มีพิษมีภัยอย่างลึกซึ้ง

แม้สิ่งที่กู้โม่หลิงพูดเมื่อครู่จะราบรื่น มีที่มาที่ไป แต่นางก็ยังรู้สึกว่ามันบังเอิญเกินไป

เขาหนีออกมา แล้วสุ่มถามใครสักคนก็มาถึงห้องนี้ แล้วทําข้าวสารให้เป็นข้าวสุกกับองค์หญิงฮั่นเฉิงรึ

คนที่วางแผนน่าจะคิดทำร้ายนางกับเขา น่าจะไม่ได้คิดทำร้ายเขากับฉินมู่ไป๋ใช่ไหม เพราะนี่มันจะมีประโยชน์อะไรกับคนที่วางแผนกัน

คนที่จะได้ประโยชน์ มองจากปัจจุบัน มีเพียงกู้โม่หลิงเขาเท่านั้น

ดวงตากู้โม่หานก็ฉายแววสังหารเยือกเย็น เขามองทางกู้โม่หลิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงนิ่งเงียบ

“น้องเจ็ด องครักษ์ที่ชี้ทางให้เจ้าหน้าตาเป็นอย่างไร”

ฉินอี้หรานก็จ้องมองกู้โม่หลิง

กู้โม่หลิงหรี่ตาครุ่นคิดอย่างหนัก แต่กลับขมวดคิ้วอย่างเจ็บปวด “ตอนนั้นสติข้าไม่ค่อยแจ่มชัด คนคนนั้นหน้าตาเป็นเช่นไร ก็จำไม่ค่อยได้”

หนานชิงชิงที่เงียบอยู่ตรงประตูตลอด ฟังคำอธิบายของกู้โม่หลิงร่างกายก็เย็บวาบทันที รู้สึกตัวแข็งทื่อ ตั้งแต่หัวจรดเท้า

นางรับรู้ได้รางๆ ว่า เรื่องนี้มันไม่ค่อยถูกต้อง

ตั้งแต่เมื่อครู่ องครักษ์ที่รายงานนางว่า เปลี่ยนที่เพราะไฟไหม้ นางก็เหมือนจะถูกคนจูงจมูกไปแล้ว

กู้โม่หลิงบอกว่ามีคนชี้นำให้เขามาที่นี่ ซึ่งเห็นได้ชัดว่าที่นี่เปลี่ยนไปโดยบังเอิญ และนางก็จัดเตรียมให้หนานหว่านเยียนกับเขา

แต่ตอนนี้ กลับกลายเป็น “รังรัก” ของเขากับฉินมู่ไป๋!

นี่ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ว่า มีคนรู้ทันแผนการนาง เป็นบุคคลที่เหนือกว่า

คนคนนั้นซ้อนกล แทนที่จะวางกับดักในแผนการนาง กลับทำให้นางกลายเป็นเบี้ย

แต่เบี้ยเช่นนางนี้ เมื่อครู่ยังรู้สึกพึงใจ เพราะนางนึกว่าแผนการของตนเอง “รัดกุมรอบคอบ” ...

เหอะ ช่างน่าขันจริงเชียว นางลำบากลำบนเตรียมแผนการยิ่งใหญ่ กลับกลายเป็นทำชุดแต่งงานให้คนอื่น1แล้ว

หนานหว่านเยียนไม่ได้พัวพันกับกู้โม่หลิง กู้โม่หานก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์กับฉินมู่ไป๋

กลับเป็นฉินมู่ไป๋มีความสัมพันธ์กับกู้โม่หลิง บนเส้นทางสู่อำนาจ นางมีคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งเพิ่มอีกคนแล้ว... เมื่อคิดอย่างรอบคอบก็ร้สึกกลัว หนานชิงชิงประหม่าจนฝ่ามือเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ เหงื่อเย็นไหลออกมาทั่วร่าง

ฉินอี้หรานกลับไม่เชื่อคำพูดของกู้โม่หลิงอย่างเห็นได้ชัด เขาเตะโต๊ะข้างๆ ทันที “กล่าววาจาจำความไม่ได้ คิดจะโยนมาให้องค์หญิงแคว้นเทียนเซิ่งของข้าหรือไร!”

“วันนี้ ฮั่นเฉิงเสียตัวที่แคว้นซีเหย่ของพวกเจ้า เรื่องรับผิดชอบ ข้าจะสืบสวนถึงที่สุดอย่างแน่นอน! ท่านอ๋องเจ็ดหากเจ้าไม่มีคำอธิบายให้ ข้าก็ไม่ถือสาทำสงครามกับแคว้นซีเหย่ของพวกเจ้า!”