ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 568

หลังกู้โม่หานออกมาจากเรือนจิ้งฉาน ก็จิตใจวุ่นวายอย่างยิ่ง

ความจริงที่เกิดขึ้นกับเสด็จแม่ เรื่องของจวนเฉิงเซี่ยง การหย่าของหนานหว่านเยียน

เรื่องราวสองสามเรื่องนี้รวมเข้าด้วยกันโจมตีสมองของเขา จิตใจปั่นป่วนราวกับน้ำไหลเชี่ยว ไม่มีทางสงบลงได้เลยสักนิด

เขาจิตใจสับสนวุ่นวาย ทันทีที่กลับมาถึงห้องอักษร ก็พบกับเสิ่นอี่ว์และรองแม่ทัพอวี๋

หลังจากเสิ่นอี่ว์ได้รับการบำรุงรักษาและการดูแลอย่างสุดตัวจากหนานหว่านเยียนช่วงนี้ ก็สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างคล่องแคล่วแล้ว แต่ว่า ยังคงไม่มี “การฟื้นคืนความทรงจำ”

รองแม่ทัพอวี๋ก็จัดการงานการทหารของค่ายเสินเชื่อค่อนข้างมาก สองคนนี้คือคนที่เขาให้มาหาเขาก่อนหน้านี้ แต่เขายุ่งอยู่กับเรื่องของเสด็จแม่ จึงลืมไปชั่วขณะ

เขาขมวดคิ้ว น้ำเสียงทุ้มต่ำ

“มาแล้วเหตุใดถึงไม่แจ้งให้ทราบ?”

เสิ่นอี่ว์กับรองแม่ทัพอวี๋มองตากัน และทั้งสองรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าอารมณ์ของกู้โม่หานนั้นไม่ค่อยดีนัก

เสิ่นอี่ว์เอ่ยขึ้นก่อน “ข้าน้อยกับเหล่าอวี๋รู้ว่าท่านมีธุระ จึงไม่ได้รบกวน”

กู้โม่หานเองก็มาได้โกรธ จากนั้นก็เดินเข้าไปด้านในห้องอักษร

“ที่ให้พวกเจ้ามาพบ เพราะอยากบอกกับพวกเจ้า ว่าเสด็จพ่อตัดสินใจกำหนดวันสมรสของน้องเจ็ดเป็นหลังเดือนหนึ่ง สำหรับพิธีการแต่งตั้งของข้านั้น ยังไม่มีกำหนด”

อะไรนะ?

ไม่พระราชทานยศไท่จื่อแล้ว?!

เสิ่นอี่ว์กับรองแม่ทัพอวี๋พากันเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

ไม่นาน รองแม่ทัพอวี๋ก็มีท่าทางโกรธเดือดดาล และเอ่ยอย่างไม่พอใจ “นี่ไม่เห็นได้อย่างชัดเจนเลยหรือว่าฝ่าบาทกำลังขัดขวางท่าน!”

เสิ่นอี่ว์เองก็ขมวดคิ้ว โมโหเป็นฟืนเป็นไฟ “นั่นสิท่านอ๋อง จริงอยู่ที่เรื่องการอภิเษกสมรสสำคัญ แต่การแต่งตั้งไท่จื่อต่างหากที่สำคัญที่สุด เหตุใดจึงไม่สามารถกำหนดวันได้เล่า?!”

สีหน้าของกู้โม่หานเย็นยะเยือก

“อาจเป็นเพราะบุคคลคัดเลือกไท่จื่อที่เขาชอบใจ ไม่ใช่ข้ากระมัง ไม่จำเป็นต้องสนใจเขาดอก เหล่าอวี๋ เจ้าต้องเร่งเรื่องการหากองกำลังทหารที่ฝีมือเยี่ยมให้เร็วขึ้น อีกประเดี๋ยวข้าก็จะตามเจ้าไปค่ายเสินเชื่อสักรอบ”

“ส่วนเสิ่นอี่ว์ เจ้าเพิ่งจะฟื้นตัวจากการบาดเจ็บหนัก และไม่ควรทำงานหนัก ก็เตรียมเรื่องงานสมรสของน้องเจ็ดแทนข้าก็แล้วกัน หากหลี่หลางจงและคนอื่นๆ หาเรื่องเจ้า ก็รายงานข้าได้ทุกเมื่อ”

“เข้าใจแล้ว! ข้าน้อยจะไปจัดการประเดี๋ยวนี้!” เสิ่นอี่ว์คารวะตอบรับทันที นึกถึงเรื่องที่หนานหว่านเยียนรับสั่งเขา สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นสงสัยขึ้นมา

เขาเองก็ต้องเร่งความคืบหน้าของเรื่องนั้นแล้ว ให้ท่านอ๋องได้รู้ความจริงเร็วขึ้น……

เสิ่นอี่ว์พูดจบ ก็ก้าวเดินออกไปจากจวนอย่างเร่งรีบ

ส่วนรองแม่ทัพอวี๋ก็ติดตามกู้โม่หาน ทั้งสองคนมุ่งหน้าไปยังค่ายเสินเชื่อ

ระหว่างทาง รองแม่ทัพอวี๋บอกกับกู้โม่หาน ว่าวันนี้กู้โม่หลิงมาที่ค่ายเสินเชื่อ

แววตาของกู้โม่หานเย็นชาเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไร

นั้บตั้งแต่เกิดเรื่องอื้อฉาวในวังครั้งก่อน กู้จิ่งซานก็ให้กู้มาหลิงแทรกซึมเข้ามาในอำนาจของเขาไม่หยุด ซึ่งค่ายเสินเชื่อเองก็เช่นกัน

เดิมทีกู้โม่หานนั้นก็ระมัดระวังกู้โม่หลิงอยู่แล้ว และวันนี้ปรึกษาหารือเรื่องพิธีราชาภิเษกสมรส ทุกคำพูดของกู้โม่หลิงล้วนเข้าข้างแคว้นเทียนเซิ่ง ก็ยิ่งทำให้จิตใจที่ระแวดระวังกู้โม่หลิงของเขาเพิ่มทวีคูณขึ้น

ในเมื่อตอนนี้น้องเจ็ดคนนี้ของเขา “สนใจ” งานการทหารเช่นนี้ เช่นนั้นวันนี้ เขาจะบกพร่องหน้าที่เจ้าบ้านที่ดีไม่ได้……

ชั่วประเดี๋ยวเดียว ภายในค่ายเสินเชื่อ

กู้โม่หานสาวเท้าก้าวเดินไปยังสถานที่ตั้งค่าย รองแม่ทัพอวี๋ก็ตามมาด้านหลังเขาติดๆ สีหน้าเคร่งขรึม

เหล่าทหารทั้งหมดเห็นกู้โม่หานแล้วก็พากันเกิดความรู้สึกนับถือขึ้นมา แม้แต่หลังที่ตรงอยู่แล้วก็ยิ่งตรงขึ้นอีก

“เยี่ยมเยือนท่านอ๋อง!”

“เยี่ยมเยือนท่านอ๋อง!”

ไม่ไกลนัก กู้โม่หลิงกำลังถือพัดดอกท้ออยู่ใต้คาง มองดูทหารสองสามนายทำท่านั่งม้าอยู่หน้ากระโจมอย่างเพลิดเพลิน

ได้ยินเสียงเรียกร้องในค่ายทหาร กู้โม่หลิงก็หันสายตาไปมองรอบๆ และปะทะเข้ากับนัยน์ตาดุดันคู่นั้นของกู้โม่หานพอดี