ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 602

ค่ำคืนนี้ ไม่ว่าจะนอกวังหรือในวัง ก็มีผู้คนจำนวนมากที่ไม่หลับไม่นอน

หยุ่นอี่ว์โหรวที่บอกว่าจะกลับบ้านก็ออกจากจวนไปเมื่อสองวันก่อน จนกระทั่งฟ้าสางในเวลาเช้าตรู่ ก็นั่งรถม้ากลับถึงจวนอี้อ๋อง

เดิมที นางจะกลับหรือไม่กลับจวนก็ล้วนไม่ได้ก่อให้เกิดความวุ่นวายใดๆมากนัก แต่ในตอนนี้ไม่เหมือนกับในอดีตแล้ว หยุนอี่ว์โหรวตั้งครรภ์ลูกของกู้โม่หาน แม้ว่าจะไม่ได้รับความรักและความชื่นชอบมากนัก แต่ถึงอย่างไรนั่นก็คือทายาทผู้สืบทอดของจักรพรรดิ

เพียงแต่ว่า ก็ยังคงมีคนสงสัย กลับมาบ้านแค่นี้ ทำไมถึงใช้เวลาอยู่ข้างนอกนานนัก?

บริเวณรอบๆเรือนจู๋หลานมีเหล่าคนรับใช้อยู่ไม่น้อยที่คอยมองอยู่ ทั้งหมดล้วนรู้สึกว่าหยุนอี่ว์โหรวในเวลานี้ ดูไม่ค่อยเหมือนกับเมื่อตอนก่อนหน้านี้

สีหน้าของนางดูเปล่งปลั่ง จิตใจของนางเมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้ก็ถือว่าดีขึ้นอย่างมากทุกคนคิดว่านางไม่ได้ดูผอมแห้งแรงน้อยอีกต่อไป ตรงกันข้าม ยังคงมีเสถียรภาพแลอารมณ์ที่ไม่สะทกสะท้านระหว่างคิ้วและดวงตา

ปี้หยุนช่วยประคองหยุนอี่ว์โหรวเข้าไปในเรือน ในเวลานี้ สาวใช้ที่กำลังทำความสะอาดคนหนึ่งก็ก้าวเข้าไปด้านหน้าของนางอย่างกระตือรือล้น และยิ้มน้อยๆอย่างตั้งใจจะประจบสอพลอ “เหนียงเหนียง ในที่สุดท่านก็กลับมาแล้ว ไม่ทราบว่าสองวันมานี้ท่านไปที่ไหนมาหรือ?”

หยุนอี่ว์โหรวเหลือบมองนางด้วยสายตาเย็นชาและหัวเราะเยาะออกมาเบาๆ แต่ทว่าน้ำเสียงที่พูดออกมากลับเป็นปกติอย่างยิ่ง “หลังกลับมาที่บ้าน ข้าก็ถือโอกาสแวะไปที่วัดชิงอัน เพื่ออธิษฐานขอพรให้ทารกในครรภ์มีความสุขและความเจริญ”

“วัดชิงอัน?” สาวใช้คนนั้นเบิกตากว้างทันที มองไปที่หยุนอี่ว์โหรวอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก “สถานที่นั้น……มีข่าวลือว่าพระชายาเฉิงฆ่าตัวตายที่นั่นไม่ใช่หรือคะ?”

เมื่อสิ้นคำ ผู้คนต่างก็ซุบซิบแข่งกันจนฟังไม่ได้ศัพท์ ทุกคนล้วนรู้สึกไม่ค่อยเป็นสิริมงคล หยุนอี่ว์โหรวไปครั้งนี้ ได้รับผลกระทบจากการสัมผัสอะไรกลับมาหรือไม่?

ดวงตาของหยุนอี่ว์โหรวมืดครึ้มลงชั่วขณะหนึ่งและคืนสภาพเดิมกลายเป็นสว่างสดใสอย่างรวดเร็ว นางแสร้งทำเป็นพยักหน้าอย่างเสียใจ

“อืม…… ข้าก็เพิ่งจะมารู้ทีหลังเหมือนกัน พระชายาเฉิงมีความผิดฐานก่ออาชญากรรมร้ายแรง แต่ทว่าทนรับการบำเพ็ญตนอย่างหนักของวัดชิงอันไม่ไหว ด้วยความหวาดกลัวโทษจึงฆ่าตัวตาย เพียงแต่ข้าคิดว่า สถานที่พุทธศาสนาอันศักดิ์สิทธิ์เช่นวัดนั้น ไม่น่าจะมีผลกระทบอะไรหรอก”

ปี้หยุนเหลือบมองไปที่สาวใช้คนนั้นทันทีทันใด “อย่ามาพูดไร้สาระ! ในท้องของเหนียงเหนียงน่ะเป็นทายาทมังกร มีลมหายใจของมังกรอยู่ คนจะตายหรือไม่ตายอะไรนั่นน่ะ ไม่มีผลกระทบอะไรทั้งนั้น!”

เพียงแต่สองวันก่อนหน้านี้ นางได้ยินคำพูดของหยุนอี่ว์โหรว และรอคอยอยู่ข้างนอกตลอดเวลา แต่รอแล้วรอเล่าผ่านไปเป็นชั่วยามหยุนอี่ว์โหรวก็ยังไม่ออกมาจากเรือนของหนานชิงชิง

นางกังวลใจว่าเด็กในท้องของหยุนอี่ว์โหรวจะเป็นอันตราย จึงไม่สนใจคำสั่งของหยุนอี่ว์โหรว และมุ่งตรงเข้าไปตามหาทันที

สถานการณ์ตอนนั้นทำให้นางตกใจกลัวจนเกือบตาย

ภายในเรือนของหนานชิงชิงพบหยุนอี่ว์โหรวที่สลบไสลไม่ได้สติอยู่บนพื้น และหนานชิงชิงที่ผูกคอตายไปแล้ว นางทั้งตกใจและหวาดกลัวอย่างมาก แต่โชคดีที่รอบๆเงียบสงบและไม่ได้มีใครผ่านมาเห็น

ด้วยความช่วยเหลือจากคนขับรถม้าที่ช่วยยกหยุนอี่ว์โหรวขึ้นรถม้า และหาที่หยุดพักคอยปรนนิบัติรับใช้

เฝ้าหยุนอี่ว์โหรวอยู่หนึ่งวันหนึ่งคืนเต็มๆ จนถึงเมื่อคืนวาน ย่ำรุ่งวันนี้ หยุนอี่ว์โหรวถึงค่อยๆฟื้นคืนสติขึ้นมา

หลังจากมื้ออาหารเช้าวันนี้ผ่านไป ก็ต้องรีบเร่งกลับไปยังจวนอ๋อง