ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 638

“คืนตอนเทศกาลปีใหม่...เขาถูกองค์หญิงของแคว้นเทียนเซิ่งวางแผนใส่ ข้า...ข้าจึงเป็นยาแก้ให้เขา” นางมองลู่ยวนหลีที่ดวงตาเปลี่ยนเป็นอันตราย ทันใดนั้นก็ปิดท้องอย่างประหม่า

นางไม่กล้าพูดว่าถูกกู้โม่หานบีบบังคับ ถึงอย่างไรแคว้นต้าเซี่ย แคว้นซีเหย่ และแคว้นเทียนเซิ่งเป็นศัตรูกัน และตอนนี้กู้โม่หานเป็นฮ่องเต้องค์ใหม่ของแคว้นซีเหย่ นางกำลังตั้งครรภ์ ลูกของกู้โม่หานในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อเช่นนี้ ไม่รู้ว่าพวกเขาจะทนได้หรือไม่...

“พี่รอง เด็กเขาบริสุทธิ์ ข้า...”

“เจ้าไม่ต้องพูดมาก เด็กก็มีสายเลือดของแคว้นต้าเซี่ยเหมือนกัน เจ้าคิดอย่างไร พี่รองล้วนเคารพเจ้าทั้งนั้น ที่ข้าโกรธไม่ใช่เจ้า แต่เป็น...” เป็นไอ้สารเลวกู้โม่หานนั่น!

ไม่นึกเลยว่าจะนอนกับน้องสาวเขา ภายใต้สายตาของเขา! เขายังนึกว่าคนของเขาเฝ้าดูอย่างระมัดระวังอยู่แล้วเชียว!

เทศกาลปีใหม่...สมควรตาย วันเทศกาลปีใหม่นั้นเขาออกไป เพื่อแยกระยะห่างระหว่างแคว้นเทียนเซิ่งกับแคว้นซีเหย่ ออกไปโดยตั้งใจ ไม่คาดคิดว่าจะถูกกู้โม่หานได้ผลประโยชน์ไป!

ลู่ยวนหลีที่สงบ และนิ่งเงียบมาโดยตลอด ตอนนี้ฟันกรามกัดดังกรอด สุดท้ายกำหมัดแน่นเพื่ออดกลั้น เขามองทางหนานหว่านเยียนอีกครั้ง สีหน้านางไม่ค่อยดีนัก

“สุขภาพเจ้าไม่ค่อยดี อยากอยู่ก็อยู่เถอะ เพียงแต่ช่วงนี้สถานการณ์แคว้นต้าเซี่ยปั่นป่วน พี่รองไม่อาจอยู่ที่นี่ได้นานเกินไป จะจ้องกลับไปก่อน”

นางพยักหน้าให้ลู่ยวนหลีอย่างซาบซึ้ง “ขอบคุณพี่ที่เข้าใจ เมื่อข้ารับเกี๊ยวน้อยมาแล้ว จะกลับแคว้นต้าเซี่ยทันที”

ตอนนี้นางตั้งครรภ์ อยู่ในวังล้วนอาเจียนจนหน้ามืดตามัวได้ เรื่องเร่งเดินทางมิใช่ว่าทำไม่ได้ แต่เกี๊ยวน้อยยังไม่ได้พาออกมา นางกังวลว่ามันจะส่งผลต่อทารกในครรภ์ จึงอยู่ไปก่อนดีกว่า

“เกรงใจอะไรกัน เจ้าเป็นน้องสาวของข้านะ” ลู่ยวนหลีลูบศีรษะนาง ด้วยสายตาพะเน้าพะนอ “องครักษ์ลับชั้นยอดของพี่รองทิ้งไว้ให้เจ้าทั้งหมด ปกป้องความปลอดภัยของเจ้ากับลูก พวกพี่ชายล้วนอยากเจอเจ้ากับลูกนะ เจ้ารีบจัดการแล้วกลับแคว้นต้าเซี่ยเร็วหน่อย หากแผนการไม่ราบรื่น กู้โม่หานเจอเจ้าเข้า กล้าคิดมิดีมิร้ายต่อเจ้า พวกพี่ชายจะเปิดศึกกับแคว้นซีเหย่ ไม่มีทางปล่อยให้เจ้ากับลูก ได้รับความคับข้องใจแม้แต่น้อย”

นางรู้สึกตื้นตันใจมาก การมีครอบครัวสนับสนุนช่างดีจริงๆ จากนั้น นางก็อำลาส่งลู่ยวนหลี แล้วนอนจำศีลมาจนถึงปัจจุบัน

หลังจากสองเดือน นางไม่มีอาการแพ้ท้องอีก หลังจากพักฟื้นร่างกายของนางดีขึ้นไม่น้อย และในที่สุดการป้องกันนอกวังก็ผ่อนคลายลงบ้างแล้ว

ดังนั้น นางจึงวางแผนที่จะโจมตี

เสียงของโม่หวิ่นหมิงดังเจ้ามาในหูของหนานหว่านเยียนไม่หยุด นางผงะ ดึงตนเองออกมาจากความทรงจำทันที แล้วมองไปทางเขา

“ท่านน้า?”