ทันทีที่พูดจบ เฉินกงกงที่อยู่หน้าประตูตำหนักก็ตะโกนเสียงดัง “ฮ่องเต้ องค์หญิงใหญ่อานผิง โหรยเฟยเหนียงเหนียงเสด็จ…”
หยุนอี่ว์โหรวกับกู้โม่หานมาด้วยกันหรือ?
แววตาของหนานหว่านเยียนมืดสลัวลงทันใด จากนั้นก็ยืนขึ้นพร้อมกับทุกคน คารวะผู้มาเยือนด้วยความเคารพ
“ถวายบังคมฝ่าบาท องค์หญิงใหญ่อานผิง โหรวเฟยเหนียงเหนียง!”
หนานหว่านเยียนเงยหน้าขึ้นมองคนทั้งสามอย่างระมัดระวัง
ในเวลานี้กู้โม่หานสวมชุดคลุมมังกร ผมสีเข้มคล้ายกับทางช้างเผือกที่แตกเป็นเสี่ยงๆ ถูกเกล้าไว้ด้วยมงกุฎทอง รูม่านตาอันดุดันลุ่มลึกคู่นั้นดั่งน้ำแข็งเยือกเย็น ใบหน้าหล่อเหลาไม่เปลี่ยนแปลงเลย แต่กลับดูน่าเกรงขาม
มือขวาของเขาจูงเกี๊ยวน้อย ค่อยๆ ก้าวเข้าไปในตำหนักทีละก้าว
เกี๊ยวน้อยเตะปลายเท้าเดินอยู่ข้างกายกู้โม่หาน ใบหน้าน้อยชมพูอ่อนละมุนหลุบตาลง ดวงตาสดใสคู่นั้นค่อนข้างเศร้าหมองและผิดหวัง
วันนี้นางสวมชุดกระโปรงยาวถึงอกสีชมพู เสื้อคลุมทับสีเขียวอ่อนคล้ายกับดอกบัวสีชมพูในสระน้ำ ละมุนละไมจนแทบละลาย ทุกคนในตำหนักใหญ่รู้สึกใจอ่อนเมื่อได้เห็น
ด้านหลังสองพ่อลูก หยุนอี่ว์โหรวอ่อนโยนและใจกว้าง ไม่ว่าจะขมวดคิ้วหรือยิ้มก็มีกิริยาสง่างามและสงบนิ่ง
กู้โม่หานอุ้มเกี๊ยวน้อยมานั่งลงบนตำแหน่งสูง หยุนอี่ว์โหรวนั่งอยู่ตำแหน่งชายาทางด้านซ้าย มีเกี๊ยวน้อยคั่นอยู่ตรงกลางระหว่างกู้โม่หาน
เมื่อนางนั่งลง ท้องน้อยที่นูนออกมาเล็กน้อยก็เด่นชัดขึ้น
สองตาของหนานหว่านเยียนจ้องเขม็ง ขมวดคิ้วด้วยความเย็นชา เอามือลูบครรภ์ที่ถูกปกคลุมด้วยเสื้อคลุมตัวใหญ่โดยสัญชาตญาณ
สายตาที่ไม่แยแสของกู้โม่หานกวาดมองฝูงชน “ทุกท่านลุกขึ้นเถิด”
“ขอบพระทัยฝ่าบาท!” ทุกคนลุกขึ้น แล้วเข้านั่งประจำที่ของตน
แต่ในเวลานี้เกี๊ยวน้อยที่อยู่ข้างกายกู้โม่หานกลับมีท่าทีไม่ค่อยพอใจ
เดิมทีนางผิดหวังอยู่แล้วที่ไม่ได้เจอหนานหว่านเยียนอีก แต่ตอนนี้พ่อเฮงซวยยังปล่อยให้นางนั่งข้างหญิงสารเลวอีก
เกี๊ยวน้อยบุ้ยปาก สะกิดต้นขาของกู้โม่หานด้วยมืออวบอ้วนขาวบริสุทธิ์ พลางพึมพำเสียงเบา “เสด็จพ่อ ข้าไม่อยากนั่งตรงนี้”
นางไม่อยากนั่งใกล้หญิงสารเลวผู้นี้ขนาดนี้!
กลิ่นกายของหญิงสารเลว ไม่น่าสูดดมเลยสักนิด!
แม้จะทำอะไรไม่ถูก แต่กู้โม่หานก็ยังอดทน ลูบผมด้านหลังศีรษะของเกี๊ยวน้อยอย่างเบามือและเอ็นดู “เด็กดี อีกเดี๋ยวก็เสร็จแล้ว”
เขาก็ไม่ต้องการอยู่ใกล้ชิดหยุนอี่ว์โหรวเช่นกัน
ที่ให้เกี๊ยวน้อยนั่งระหว่างกลาง แม้ว่าจะทำผิดต่อลูกสาว แต่เขาก็ทำเพื่อหลีกเลี่ยงความเสี่ยงเช่นกัน
หากเกี๊ยวน้อยทำอะไรหยุนอี่ว์โหรว เขาก็สามารถทำเป็นหลับตาข้างหนึ่งได้ ถึงอย่างไรเกี๊ยวน้อยต่างหากที่เป็นคนที่เขาประคับประคองอยู่ในมือ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้
อ่าน ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ ตอนที่ 998 - 1,846 www.sunnewsfocus.com...
อ่านยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ ตอนที่ 998 - 1846 sunnewsfocus.com นะคะ...
ขัดใจหลายหย่าง 1. นางเอก - ก็รู้ว่าตัวเองสู้เเพ้อ๋องทุกครั้ง เเทนที่จะฝึกวิชาป้องกันตัวบ้าง เเต่ก็ไม่เห็นทำไร 2. ลูก - ก็เห็นอยู่ว่าเเม่ตัวเองทุกข์ใจที่ต้องอยู่กับอ๋อง เเทนที่จะสนับสนุนให้เลิก เเต่ยังจะให้คบกันต่อ คือพวกเอ็งจะขาดพ่อไม่ได้เลยรึไงฟะ 3. อ๋อง - รักเเต่ใช้วิธีผิด นางไม่ยอมก็ขังนางไว้ เจอผู้ชายคนไหนก็ขู่จะทำร้ายเค้า ? เป็นพระเอกที่ห่วยบัดซบ...
ใครที่คิดว่าหนานหว่านเยียนอคติเกินไป ลองย้อนไปดูสิ่งที่กู้โม่หานทำกับนางเอกในช่วงแรกๆ ว่ามันสมควรให้อภัยกันง่ายๆมั้ย...
ไม่แปลกหรอกที่นางเอกจะเกลียดกู้โม่หาน และไม่ยอมให้อภัยกู้โม่หาน ก่อนหน้านั้นหนานหว่านเยียนโดนทำร้ายทั้งกายและจิตใจมามาก โดนจับขังในเรือนเย็น ทั้งตั้งท้องลูก คลอดลูกเอง เลี้ยงเอง ข้าวที่จะกินแทบจะหาไม่ได้ พระเอกมักจะเลือกช่วยหยุนอี่โหรวก่อนนางเอกเสมอ สมควรได้รับที่สิ่งทำไว้ในอดีต นางเอกไม่ได้ทำอะไรผิดแต่โดนพระเอกกระทำมาโดยตลอด...
ดูๆ ไปแล้ว เรื่องนี้คงมีแค่ 997 ไม่ต่อแล้ว เศร้าไปสิ...
ดูๆ ไปแล้ว เรื่องนี้คงมีแค่ 997 ไม่ต่อแล้ว เศร้าไปสิ...
กลับมาอัพเดทหน่อยจ้า..แอด,😁😁...
รออัพเดทนะคะ...
ขอเรื่อง หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์...