เข้าสู่ระบบผ่าน

ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 694

ด้วยความคิดเช่นนี้ ปี้หยุนจึงรีบร้อนไปหาซูรั่วซี ทันที

หยุนอี่ว์โหรวเรียกนางไว้ แล้วกระซิบว่า “จำไว้ ทำสิ่งต่างๆ อย่างเงียบๆ อย่าให้ถูกจับพิรุธได้”

ปี้หยุนพยักหน้าหงึกๆ “เหนียงเหนียง ท่านไม่ต้องกังวล! บ่าวจะจัดการให้ดีอย่างแน่นอน!”

เมื่อมองดูปี้หยุนเดินออกไปไกล หยุนอี่ว์โหรวก็ไม่สามารถระงับความตึงเครียดได้อีกต่อไป ดวงตาทั้งคู่เปลี่ยเป็นน่ากลัวอย่างยิ่ง

นางบีบถ้วยชาแน่น เล็บที่ไว้ยาวสองนิ้วแล้วได้แตกออกมา กัดฟันกรอดอย่างเกลียดชัง “ไป๋จื่อ วันเวลาดีๆ ของเจ้า กำลังจะสิ้นสุดลงแล้ว…”

...

ในเวลาเดียวกัน หลังจากที่กู้โม่หานออกมาจากเรือนฉีเซวียน ก็ตรงกลับไปที่ห้องทรงพระอักษร

ชายผู้นี้มีพลังที่ดุร้ายและน่าสะพรึงกลัวทั่วตัวเขา ทำให้เฉินกงกงตกใจจนแทบหยุดหายใจ แค่กล้ายืนอยู่ด้านหลังฉากกั้นห้อง แอบสังเกตทุกการเคลื่อนไหวของกู้โม่หาน

กู้โม่หานนั่งลงบนพื้น แขนวางอยู่บนโต๊ะ มือที่มีข้อต่อชัดเจนกำแน่นเป็นกำปั้นกดแนบขมับ เอียงศีรษะเล็กน้อย ผมสีดำขลับเอียงลง ใบหน้าขาวใสไร้ที่ติชัดเจนและหล่อเหลา แต่ขมวดคิ้วเล็กน้อย พลางลูบขมับอย่างไม่สบอารมณ์

ไม่ได้เจอมาสองเดือนแล้ว นางก็โกรธมากขึ้นเรื่อยๆ วันนี้นางเกือบจะเอาชนะเขาได้อีกครั้ง

ตอนแรกไม่อยากพูดคำพูดเหล่านั้นกับนาง เพื่อไม่ให้เป็นการบังคับนาง แต่นางกระตือรือร้นที่จะไป เขาโกรธอย่างควบคุมไม่ได้…

ในเวลานี้ เสิ่นอี่ว์รีบกลับมาจากจวนแม่ทัพน้อยอย่างรีบร้อน เขาเห็นเฉินกงกงตัวสั่นอยู่หลังฉากกั้นห้อง ในใจอดรู้สึกสับสนเล็กน้อยไม่ได้ “เฉินกงกง ท่านเป็นอะไรไป ฮ่องเต้กลับมาแล้วหรือ?”

เฉินกงกงรีบพาเสิ่นอี่ว์ออกไปด้วยสีหน้ากังวลและหวาดกลัว “อ้าว องครักษ์เสิ่น ท่านกลับมาแล้ว”

“ท่านไม่รู้หรอก เมื่อครู่ฮ่องเต้โกรธเป็นฟืนเป็นไฟที่เรือนฉีเซวียน เดี๋ยวท่านเข้าไป ต้องระมัดระวังหน่อย”

ฮ่องเต้อารมณ์เสียใส่ไป๋จื่อสอหรือ?

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้