ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 696

นางเม้มปาก แล้วยังช่วยหนานหว่านเยียนหาหนทาง ทันใดนั้นดวงตาก็สว่างไสวขึ้น “จวิ้นจู่ บ่าวคิดว่ามันน่าจะมีทาง ท่าน…”

หนานหว่านเยียนเอียงหูฟังอย่างตั้งใจ กะพริบตาปริบๆ โดยไม่รู้ตัว

หลังจากนั้น นางมองไปที่เฟิงยางด้วยสีหน้ายินดีและชื่นชม “ดี งั้นก็ทำแบบนี้แล้วกัน เจ้าช่วยข้าจัดของให้เรียบร้อย แล้วเราจะไปหาเสิ่นอี่ว์ทันที”

“เจ้าค่ะ” เฟิงยางตอบด้วยความเคารพ ช่วยหนานหว่านเยียนแต่งตัว จัดหน้าปลอมของนางให้มั่นคง

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง สองนายบ่าวก็ออกเดินทางจากเรือนฉีเซวียนเพื่อไปหาเสิ่นอี่ว์ แต่เมื่อผ่านไปได้ครึ่งทาง ก็บังเอิญพบกับหยุนอี่ว์โหรวและปี้หยุนที่กำลังถืของบางอย่าง

เมื่อได้ยินว่าเหล่าขุนนางชั้นผุ้ใหญ่เริ่มเคลื่อนไหวแล้ว หยุนอี่ว์โหรวก็รู้สึกสบายใจในตอนแรก อยากนั่งบนภูดูเสือกัดกัน แต่เมื่อได้รู้ว่าพวกเขาไม่มีใครได้พบกู้โม่หาน นางจึงคิดที่จะช่วยเหลือเหล่าขุนนาง

ด้วยวิธีนี้ นางจะยังคงได้รับความรู้สึกดีจากทุกคน วางรากฐานให้ตำแหน่งเจ้าของวังในอนาคตของนางให้มั่นคง

ไม่คาดคิดว่า ยังไม่ได้พบเหล่าขุนนางชั้นผู้ใหญ่ นางก็ได้พบกับไป๋จื่อในจุดศูนย์กลางของการต่อสู้

ปี้หยุนมองไปที่หนานหว่านเยียน สีหน้าไม่สู้ดีนัก แม้แต่ตาขาวก็กำลังจะโบยบินขึ้นสู่ท้องฟ้าแล้ว

ในใจของนาง ไป๋จื่อคือคนที่กำลังจะตาย กระโดดไปมาได้อีกไม่นานแล้ว

หยุนอี่ว์โหรวขยับริมฝีปากด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน เข้าไปหาหนานหว่านเยียน น้ำเสียงอ่อนโยนแต่ซ่อนมีดไว้

“ไม่ได้พบกันหนึ่งวัน ทำไมน้องสาวดูเหมือนมีอะไรอยู่ในใจ?”

“อา ข้าลืมไป น้องสาวข้าเกรงว่าเจ้าคงเคยได้ยินข่าวลือข้างนอกด้วย ตอนนี้คงร้อนใจอยู่ใช่ไหม”

หยุนอี่ว์โหรวมอบรอยยิ้มอ่อนโยน แต่สายตากลับดูหมิ่นและมุ่งร้าย “ข้าเคยบอกน้องสาวไปแล้วว่า การเป็นตัวแทนของคนอื่น ยังไงก็เป็นความฝันที่คงอยู่ได้ไม่นาน”

“ในตอนนี้ดูเหมือนว่า สถานการณ์น้องสาวน่าจะอันตรายมาก เกรงว่าอาจจะได้รับโทษอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ หากสถานการณ์ลุกลามใหญ่โต ชีวิตของน้องสาวก็จะ…”

หยุนอี่ว์โหรวพูดเท่านี้ แต่ทุกคนที่มีดวงตาสดใสล้วนเข้าใจว่า มันหมายความถึงตัวแทนอย่างไป๋จื่อ มีจุดจบที่ไม่ดี

ดวงตาที่เย็นชาของหนานหว่านเยียนจับจ้องไปที่หยุนอี่ว์โหรวที่มีท่าทางสงบนิ่ง แต่ซ่อนมีดไว้ในคำพูด แค่รู้สึกสงสัยมากขึ้นในใจ