ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 784

หนานหว่านเยียนยังไม่ทันได้เห็น ดวงตากู้โม่หานก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา พลันปิดตาหนานหว่านเยียนไว้ เหมือนกลัวว่านางจะเห็นของสกปรกอย่างไรอย่างนั้น

สีหน้าหยุนเหิงเปลี่ยนไปทันที ตรวจสอบอาการของหลีเต๋อ เอ่ยอย่างเคร่งขรึมว่า “ฝ่าบาท เขากัดลิ้นฆ่าตัวตายพ่ะย่ะค่ะ!”

น่าโมโห ยังไม่ได้ถามอะไรออกมาเลย จะตายแล้วได้อย่างไร

ตายไปแล้ว?!

ก่อนตายยังจะเล่นงานแคว้นต้าเซี่ย ช่างไม่เลิกราจนกว่าจะบรรลุเป้าหมายจริงๆ!

หนานหว่านเยียนขมวดคิ้วแน่น เอื้อมมือไปจับมือใหญ่ของกู้โม่หานที่ปิดตาออก เพื่อมองดูสถานการณ์ แต่กู้โม่หานกลับไม่ขยับ เอ่ยเสียงเย็นให้คนลากศพออกไป ถึงจะปล่อยมือออก

หยุนเหิงกลับรู้สึกงงงวยกับสถานการณ์นี้ โดยไม่รู้ว่าสิ่งที่องครักษ์คนนี้พูดจริงหรือโกหกกันแน่

ฮองเฮาเหนียงเหนียงมั่นใจว่าเขามาจากแคว้นเทียนเซิ่ง แต่เขาก็ปฏิเสธไม่ยอมรับ ยอมตายก็เปลี่ยนคำพูด น่าสับสนมึนงง

อยากจะถามแต่ก็ไม่กล้าถาม กลัวว่าจะพูดไปสองไพเบี้ยนิ่งเสียตำลึงทอง

ส่วนแม่ทัพใหญ่เห็นเช่นนี้ ก็รู้ว่าเรื่องที่ฮูหยินของเขาโดนพิษในตอนนี้ไม่ใช่เรื่องในครอบครัวธรรมดาสามัญ แต่พัวพันไปยังความขัดแย้งระหว่างแคว้น งั้นก็เป็นเรื่องใหญ่ที่สำคัญยิ่ง!

เขารีบผลักคนที่ไม่เกี่ยวข้องออกไป โค้งคำนับให้กู้โม่หานด้วยสีหน้าจริงจัง

"ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ! โปรดประทานอภัยหากข้าน้อยพูดตรงๆ ตอนนี้สถานการณ์วุ่นวาย ไม่อาจนั่งเฉยต่อไปได้อีกแล้วพ่ะย่ะค่ะ"

"ไม่ว่าคนผู้นี้จะเป็นใครส่งมา ล้วนมีเจตนาร้ายแอบแฝงอยู่ พยายามก่อกวนแคว้นซีเหย่ ยุยงให้เกิดความขัดแย้งพ่ะย่ะค่ะ!"

เมื่อเอ่ยถึงตรงนี้ เขาก็ชะงักเล็กน้อย เหลือบมองหนานหว่านเยียน แต่ท่าทางโปรดปรานของกู้โม่หาน จึงยังพูดตรงๆ ว่า "การเคลื่อนไหวของแคว้นเทียนเซิ่งพระองค์ก็ทรงทราบ ตอนนี้พวกเขาโห่ร้องส่งกองกำลังไปโจมตีแคว้นต้าเซี่ย และไม่พอใจแคว้นซีเหย่มากเช่นกัน บัดนี้คณะทูตของแคว้นต้าเซี่ยมาว่าการทูตยังแคว้นซีเหย่ ข้าน้อยคิดว่าจุดประสงค์ของพวกเขาน่าจะชัดเจนแล้ว คือคิดจะร่วมมือกัน!"

"ด้วยเกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ทางการทูต ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ พวกเราต้องสร้างมาตรการตอบโต้ เพื่อไม่ให้คนมีเจตนาแฝงกวนน้ำให้ขุ่นได้นะพ่ะย่ะค่ะ!"

หยุนเหิงพยักหน้าอย่างแรง คล้อยตามพ่อตนเอง "ใช่แล้วพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท คนพวกนี้เก่งเรื่องลับหลัง ดังนั้นพวกเราจะปล่อยปละไม่สนไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ"

"เพียงแต่ข้าน้อยสับสนเล็กน้อย ไม่รู้ว่าคนในวันนี้มาจากแคว้นต้าเซี่ย หรือแคว้นเทียนเซิ่งกันแน่ พวกเราควรรับมืออย่างไรดีพ่ะย่ะค่ะ"

เมื่อได้ยิน หนานหว่านเยียนก็ขมวดคิ้วทันที พูดอย่างหนักแน่นดังก้องว่า "เขาไม่มีทางใช่คนของแคว้นต้าเซี่ย"

"เรื่องเป็นเรื่องไม่พูด ตอนนี้แคว้นต้าเซี่ยก็กำลังส่งคณะทูตมา เห็นชัดว่าต้องการสร้างความสัมพันธ์ทางการทูต คงไม่โง่ถึงขนาดวางยาพิษ ตอนตนเองกำลังมาเยือนแคว้นซีเหย่หรอก!"

"วิธีการเช่นนี้ ไม่เพียงผลักตนเองเข้ากองไฟ ยังเป็นการเติมความเกลียดชัง ถูกศัตรูขนาบทั้งหน้าหลัง ได้ไม่คุ้มเสีย!"

เมื่อหยุนเหิงได้ยิน ก็เข้าใจในทันที แล้วด่าทอด้วยความโกรธ "รู้ตั้งนานแล้วว่านักรบแคว้นเทียนเซิ่งพวกนั้นป่าเถื่อนโหดเหี้ยมอำมหิต วันนี้ดูท่า จะเป็นเช่นนั้นจริง! มีเจตนาร้ายแอบแฝง ช่างชั่วช้าเสียจริง!"

กู้โม่หานมองดูหนานหว่านเยียนปกป้องแคว้นต้าเซี่ยอย่างเต็มกำลัง นัยน์ตาสวยงามกระจ่างใสน่ามองซ่อนความนัย แล้วกวาดตามองหยุนเหิงกับแม่ทัพใหญ่ที่กำลังโกรธแค้น ใบหน้าสงบนิ่ง ทุกท่วงท่าแผ่รัศมีจักรพรรดิออกมาเป็นธรรมชาติ