ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 839

“บ่าวรู้สึกดีใจแทบไม่ทันอยู่แล้ว จะรู้สึกเป็นการรบกวนได้อย่างไรเพคะ”

อย่างไรก็แล้วแต่ องค์หญิงหมิงหวงตอนนี้ช่วยเหลือราชกิจอย่างตั้งใจ แต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่มีจิตใจนึกถึงเรื่องเลือกคู่เลย บุรุษนางพอหาให้ได้ แต่ก็ใช่ว่าองค์หญิงจะทรงเลือก

เมื่อเฟิงยางได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าภายใต้ผ้าคลุมก็แข็งทื่อทันที มองไปยังหนานหว่านเยียนที่มีความกังวลอยู่เต็มสองตา

องค์หญิงเองไม่ลืมความทุกข์ตรมเมื่อครั้งอดีต เลือกสวามีเหรอ เกรงว่าไม่ได้ทรงคิดคำนึงถึงน่ะสิ

ดวงตาเรียวงามของหนานหว่านเยียนจ้องมององค์จักรพรรดินี เห็นท่าที่ที่ดูพอพระทัยของพระองค์แล้ว ก็เกิดความรู้สึกจำใจยอม

“เสด็จน้าเพคะ เหตุใดทรงคิดจะให้หว่านเยียนเลือกคู่อีกแล้วล่ะเพคะ”

นางกลับมายังต้าเซี่ยได้ราวสองปีครึ่งแล้ว หนึ่งปีก่อนเสด็จน้าบีบบังคับให้นางขึ้นครองราชย์ แต่ด้วยการพูดโน้มน้าวและยืนยันว่าจะช่วยเหลือราชกิจอย่างดีของนาง เสด็จน้าจึงยอมรามือและสถาปนานางขึ้นเป็นองค์หญิง ยกขึ้นเป็นองค์รัชทายาท

หลังจากนั้นอีกหนึ่งปี เสด็จน้าก็กำลังทรงคิดจะเลือกสวามีให้นาง เป็นแม่สื่อให้นางกับคนนั้นทีคนนี้ที แต่ก็ด้วยการปฏิเสธนับไม่ถ้วนของนาง วันนี้ไม่นึกว่าจะทรงเลือกบุรุษหลายร้อยคนให้นางอีก ว่าไปแล้วก็ดูเป็นการเร่งด่วน

องค์จักรพรรดินีทรงดึงมือของหนานหว่านเยียน เกลี้ยกล่อมนางด้วยท่าทีจริงจัง “ทำไมถึงพูดว่าอีกแล้วล่ะ เจ้าเองก็อายุไม่น้อยแล้ว คนที่ดูแลเจ้าอยู่ข้างกายสักคนก็ไม่มี น้าเองดูแล้วจะเป็นสุขได้อย่างไรกัน”

เพื่อตัวหนานหว่านเยียน พระองค์อาจจะคิดไตร่ตรองอย่างหนัก เรื่องบ้านเมืองยังไม่จัดการยากเท่าเรื่องราวของหนานหว่านเยียน

หนานหว่านเยียนขมวดคิ้ว “เสด็จน้า ตอนนี้หม่อมฉันคิดแต่เรื่องเรียนรู้การบริหารราชกิจให้ดี ๆ เท่านั้น เรื่องเลือกคู่ ไว้ค่อยพูดกันอีกทีดีกว่าเพคะ ”

“ไม่ได้!” องค์พระจักรพรรดินีทรงกล่าวปฏิเสธด้วยเหตุผลที่หนักแน่น ทรงมองนางด้วยสายตาที่คาดหวังในตัวนาง “ทุกครั้งเจ้าก็ยังผัดผ่อนข้าเช่นนี้ ครั้งนี้จะไม่ยอมให้เจ้าเลื่อนอีกต่อไปแล้ว!”

“ตอนนี้เจ้ายังเป็นรัชทายาท มีเหตุผลอันใดกันที่รัชทายาทจะไม่เลือกสวามี อย่างน้อย ครั้งนี้เจ้าจะต้องเลือกมาสักสิบคน มิเช่นนั้นข้าอาจจะต้องยัดเยียดคนเข้าห้องเจ้าอย่างไม่จบไม่สิ้น”

ตรัสจบ ดวงตาของหนานหว่านเยียนเคร่งขรึมลงเล็กน้อย รู้สึกกลุ้มใจพอดู

ไม่ใช่ว่านางจะไม่เคยประสบพบเจอกับประสิทธิภาพการจัดการกิจต่าง ๆ อย่างรวดเร็วเฉียบขาดของเสด็จน้า เมื่อก่อนมีครั้งหนึ่งนางปฏิเสธการเลือกสวามี คืนวันต่อมาตอนกลับตำหนัก ก็พบว่าภายในตำหนักมีบุรุษรูปงามมากหน้าหลายตานั่งคุกเข่าเรียงแถวอยู่

นางไล่พวกนั้นออกไปอย่างทุลักทุเล พ้นไปไม่เกินสองวัน ขณะที่นางทานอาหาร ชายหนุ่มหน้าตาไม่เลวสองสามคนก็มาล้อมรอบนาง แล้วก็มาปรนนิบัติรินเหล้าให้นางไปพลางทุบหลังให้นางไปพลางระหว่างทานอาหาร

ครั้งที่น่ากลัวที่สุดก็คือตอนที่นางกำลังอาบน้ำอยู่นั้น ประตูห้องก็ถูกคนเปิดออก ตอนแรกนางก็นึกว่าเป็นลูก ๆ ของนางหรือไม่ก็เฟิงยาง กลับกลายเป็นว่ามีหนุ่มน้อยท่าทีเขินอายเดินเข้ามา ตัวเขาคนนั้นอายุเพิ่งจะ 17 ปี ก็โดนเสด็จน้าผลักไสให้เข้ามาปรนนิบัตินาง

น่ากลัวยิ่งนัก น่ากลัวมากจริง ๆ

ตอนนี้องค์พระจักรพรรดินีเริ่มการเลือกสวามีให้นางอย่างเอิกเกริก นางเองก็กลัวว่าหากปฏิเสธอีกพาลแต่จะให้เสด็จน้าจัดการรวบรัดอีก เลยหัวเราะออกไปแบบขอไปที่แล้วกล่าวว่า “เพคะ เสด็จน้าตรัสถูกต้องแล้ว”

องค์จักรพรรดินีทอดพระเนตรเห็นหนานหว่านเยียนยอมให้ความร่วมมือ ทรงพยักพระพักตร์ตอบรับอย่างพอพระทัย

“หว่านเยียน น้าจะบอกให้นะ ไม่ว่าครั้งนี้เจ้าจะเลือกใคร ชอบแบบไหนก็ตาม อันดับแรกจะมีคนสองคนที่เจ้าต้องเลือก”

หนานหว่านเยียนเดาไว้แล้วว่าหมายถึงใคร “หว่านเยียนทราบแล้ว คือเย่เชียนเฟิงและเฉิงซูหย่วนถูกไหมเพคะ”

สองคนนี้นางเองก็คุ้นเคย เสด็จน้าคอยเป็นแม่สื่อจับคู่นางกับพวกเขาทั้งสองมาโดยตลอด

เฟิงยางและเฉียนซีเงี่ยหูฟังเสียงอึกทึกอยู่ด้านข้าง องค์จักรพรรดินีก็ทรงตบพระเพลาฉาดใหญ่ “ไม่เลวนี่”