ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี นิยาย บท 95

แต่วันนี้เฟิ่งชูอิ่งกลับกล้าตบหน้าของเขา!

หรือว่านิสัยของเขาจะเปลี่ยนไปแล้ว?

หลินหว่านถิงมองศพที่บ่าวไพร่ในจวนที่กองอยู่เต็มพื้นเพราะยังไม่มีใครมาจัดการ ยางจึงเงียบไปสักพัก

นางเกิดคงามกังวลขึ้นในใจ หากจิ่งโม่เยี่ยปกป้องเฟิ่งชูอิ่งขนาดนี้ หลังจากนี้พวกเขาจะลงมืออย่างไรล่ะ?

ไม่ได้ อย่างไรเฟิ่งชูอิ่งก็ต้องตาย!

หากเฟิ่งชูอิ่งไม่ตาย นางก็ไม่ได้เป็นพระชายาอ๋องเฉินน่ะสิ!

จิ่งโม่เยี่ยปกป้องเฟิ่งชูอิ่งได้แค่ไม่นานหรอก เขาไม่สามารถอยู่ข้างกายเฟิ่งชูอิ่งได้ตลอดเวลา

วิธีการฆ่าคนอันโหดเหี้ยมอำมหิตที่ซ่อนอยู่ภายในจวนด้านหลังแห่งนี้ มันจะต้องฆ่าเฟิ่งชูอิ่งได้แน่นอน

จิ่งโม่เยี่ยวันนี้นอกจากจะไม่ได้ลิ้มรสเฟิ่งชูอิ่ง ยังถูกนางตบอีกต่างหาก

เขารู้สึกหงุดหงิดอย่างมาก เพราะเขาโตมาจนป่านนี้แล้ว ยังไม่เคยมีใครกล้าลงมือขนาดนี้มาก่อน

แล้วอีกฝ่ายยังเป็นสตรีด้วย!

หลังออกมาจากจวนสกุลหลินก็คิดได้เรื่องหนึ่ง นางตบเขาเชียวนะ ทำไมเขาถึงไม่ใช้กระบี่ฟันแขนนางขาดล่ะ?

เรื่องนี้แม้แต่ตัวเขาเองก็ยังไม่เข้าใจ เพราะว่ามันไม่สอดคล้องกับสิ่งที่เขาทำมาตลอด

เขาครุ่นคิดว่าควรจะกลับไปหานางเพื่อตัดมือดีไหม แต่หากกลับไปตอนนี้มันก็ดูไม่ค่อยน่าเกรงขามสักเท่าไหร่ แล้วนางยังชอบพูดไร้สาระไปเรื่อยอีก

จิ่งโม่เยี่ยคิดว่าครั้งหน้าที่เจอนาง จะต้องฝากบทเรียนให้นางจำเป็นจนวันตายสักครั้ง ไม่งั้นนางก็จะปีนเกลียวเขาไม่เลิกสักที

พอเขากลับมาถึงจวน ฉินจื๋อเจี้ยนก็สัมผัสได้ว่าเขาอารมณ์ไม่ดี

ฉินจื๋อเจี้ยนเอ่ยถามอย่างระวังตัว “ท่านอ๋อง ทะเลาะกับคนผู้นั้นมาหรือ?”

ฉินจื๋อเจี้ยนเห็นสถานการณ์แบบนั้น เขาจึงคิดว่าจิ่งโม่เยี่ยน่าจะหลงรักปักใจกับสตรีที่เขาไม่รู้ชื่อนางนั้น

เพราะด้วยนิสัยของจิ่งโม่เยี่ย หากไม่หลงรักปักใจกับแม่นางคนนั้น ก็คงไม่มีท่าทีตอบสนองเช่นนั้นหรอก

ฉินจื๋อเจี้ยนเริ่มหนักใจ ก่อนหน้านี้เขาคาดหวังให้ว่าที่พระชายาของจิ่งโม่เยี่ยมีชีวิตรอดนานๆ เสียหน่อย แต่คราวนี้กลับคาดหวังให้เฟิ่งชูอิ่งตายไวๆ

เพราะหากนางตาย สตรีในดวงใจของจิ่งโม่เยี่ยก็จะได้แต่งเข้ามาอย่างถูกต้องเหมาะสม

ส่วนเรื่องฐานะของสตรีคนนั้นจะสูงต่ำอย่างไร ฉินจื๋อเจี้ยนก็ไม่สนใจ เพราะว่าที่พระชายาของจิ่งโม่เยี่ยตายไปมากมาย ขอแค่เป็นสตรีที่รอดชีวิตได้ก็พอแล้ว

เพราะคนที่อยู่ในวังคนนั้น อยากจะส่งจิ่งโม่เยี่ยไปแต่งงานกับพระชายาที่ต่ำต้อยใจจะขาด

ระหว่างที่ฉินจื๋อเจี้ยนกังวลเรื่องการแต่งงานของจิ่งโม่เยี่ย หลินชูเจิ้งก็กำลังด่าฮว๋าซื่อ

เขาหน้ามืดครึ้ม “เจ้ามันโง่ เจ้ากล้าเอาคนไปจับชู้ตอนที่ท่าอ๋องฉู่อยู่ได้อย่างไร เจ้ากลัวว่าข้าจะใช้ชีวิตสงบสุขมากเกินไปหรือ?”