ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 1075

เมื่อเห็นซูจื่ออวี๋กรีดศพออกด้วยสีหน้าเรียบเฉย พร้อมกับนำอวัยวะภายในออกมา พลางพูดไปว่า

“ปอดไม่มีน้ำไม่ได้ตายเพราะจมน้ำ ตับขาดเลือดอย่างหนัก ภายในร่างกายแทบจะไม่มีเลือด ในกระเพาะไม่มีเศษอาหารหลงเหลืออยู่ ก่อนตายไม่ได้กินอาหารใดเข้าไป...”

เมื่อเห็นซูจื่ออวี๋นำอวัยวะภายในแต่ละส่วนของศพออกมา จ้าวจ่างซิ่งทนไม่ไหวอีกต่อไป เขารีบออกจากประตูแล้วอ้วกเสียงดัง

ซูจื่ออวี๋หันมองจ้าวจ่างซิ่ง จากนั้นหันมองหันหรูเฟิงที่สีหน้าขาวซีดไม่แพ้กัน จากนั้นเอ่ยอย่างเหนื่อยใจ

“เจ้าก็ออกไปด้วยเถอะ”

หันหรูเฟิงเอ่ยปาก

“ข้า...อ๊อก!” เขากำลังจะปฏิเสธ ทว่าเพียงเอ่ยปาก ก็อาเจียนออกมาทันที

ซูจื่ออวี๋เอ่ยขึน้

“เอาล่ะ ออกไปเถอะ เรื่องต่อจากนี้ ข้าจะจดบันทึกเอง”

หันหรูเฟิงเหมือนได้รับอภัยโทษ รีบวิ่งออกไปอ้วกรวมกันกับจ้าวจ่างซิ่งทันที

ตอนนี้ภายในห้องจึงมีเพียงซูจื่ออวี๋และโม่ซุน

ซูจื่ออวี๋หันมองโม่ซุน พบว่าแม้เขาจะประหลาดใจ แต่ยังถือว่ามีสติ จึงเอ่ยถาม

“ท่านหมอโม่ไม่กลัวหรือ?”

โม่ซุนยิ้มจางๆ

“ไม่กลัวหรอก เพียงแค่ประหลาดใจเท่านั้น วิธีผ่าท้องชันสูตรศพเป็นวิธีที่บันทึกไว้ในตำราโบราณ แต่ไม่เคยมีใครทำมาก่อน แม่นางซูช่างเก่งกาจยิ่งนัก”

ซูจื่ออวี๋ถอนหายใจ

“ไม่ได้เก่งอะไรหรอก เพราะยังหาสาเหตุการตายไม่พบ อย่างมากข้าก็แค่แน่ใจว่าก่อนตายนางถูกลวนลาม คนร้ายน่าจะเป็นบุรุษ นอกเหนือจากนี้ ไม่รู้อะไรเลย อวัยวะภายในของนางนอกจากขาดเลือดอย่างรุนแรงแล้ว ไม่มีความผิดปกติใด ตกลงนางตายอย่างไรกันแน่?”

โม่ซุนทำท่าครุ่นคิดแล้วเอ่ยขึ้น

“ความจริงการฆ่าคนมีหลายวิธีที่มองไม่เห็น นอกจากยาพิษ ยังมีคุณไสยกระทั่งสะกดจิต”

ซูจื่ออวี๋เหม่อมองโม่ซุน นางเพียงแค่แน่ใจได้ว่าเป่าเจวียนตรงหน้าไม่ได้ตายเพราะยาพิษ เพราะหากตายด้วยยาพิษ นางคงได้กลิ่นผิดปกติตั้งแต่แรกแล้ว

ส่วนคุณไสยกับสะกดจิต มันไกลเกินกว่าขอบเขตความรู้ของนาง จึงทำอะไรไม่ได้

ซูจื่ออวี๋ครุ่นคิดแล้วเอ่ยขึ้น

“ช่างเป็นคนวิปริตยิ่งนัก”

จ้าวจ่างซิ่งเอ่ยปาก

“จากความเห็นของข้าน้อย ควรจะตรวจสอบชายโสดในเมืองดู”

ซูจื่ออวี๋เอ่ยอย่างจนใจ

“ความคิดของใต้เท้าจ้าวเป็นความคิดที่ดี แต่ทำได้ยากมาก ในเมืองหลวงไม่ได้มีชาวบ้านเพียงล้านคน หากไปตรวจสอบทีละคนเกรงว่าคนร้ายคงหนีไปแล้ว”

จ้าวจ่างซิ่งถอนหายใจ

“สิ่งที่พระชายาพูดมามีเหตุผล แต่ตอนนี้พวกเรามีเบาะแสน้อยเกินไป ไม่รู้จะเริ่มสืบจากจุดไหนดี เฮ้อ”

ซูจื่ออวี๋ครุ่นคิดแล้วเอ่ยขึ้น

“ใต้เท้าลองให้คนไปสืบดูก่อน ดูว่าจะมีพยานคนไหนให้เบาะแสได้บ้าง”

จ้าวจ่างซิ่งพยักหน้า

“ข้าน้อยจะไปเดี๋ยวนี้”