ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 222

จวินมู่เหนียนขมวดคิ้วเข้าหากันและนึกขึ้นมาได้ในทันทีว่าตอนที่เจอกับซูจื่ออวี๋เมื่อตอนเที่ยง ดูเหมือนว่านางจะต้องไปซื้อสินเดิมของฝ่ายหญิง

เพื่อที่จะได้แต่งงานกับเขาแล้ว ไม่สนใจหน้าตาและนางถึงกับยอมที่จะทุบหม้อขายเหล็กทิ้งเชียวหรือ?

จวินมู่เหนียนตกตะลึงและเกิดความรู้สึกที่หลากหลายขึ้นภายในใจของเขา

จวินมู่เยว่ก็อยู่ในห้องด้วยเช่นกัน เมื่อได้ยินเรื่องนี้ก็เปิดปากขึ้นมาทันใด “สวรรค์ สตรีเช่นนี้ มีคำกล่าวว่าเยี่ยงไรนะ ควรจะขึ้นสวรรค์ ไม่ต้องเป็นมนุษย์งั้นหรือ?”

มุมปากของจวินมู่เหนียนกระตุก “สตรีเช่นนี้เคยได้ยินว่ามีอยู่แค่บนสวรรค์ คนบนโลกใดเล่าจะเคยได้ยิน มีเวลาก็อ่านตำราให้มาก”

จวินมู่เยว่ปิดกั้นประโยคหลังโดยทันทีและกล่าวด้วยน้ำเสียงหดหู่ใจ “ใช่ๆ ประโยคนี้แหละ พี่เจ็ด ซูจื่ออวี๋ผู้นั้นรักท่านจริงๆ ข้าไม่เคยเห็นสตรีนางใดเพื่อการแต่งงานของตัวเองจะโผล่มาเพื่อซื้อสินทรัพย์เดิมของฝ่ายหญิง และข้าก็ไม่เคยเห็นคนนำของขวัญที่ผู้อื่นมอบให้มาจำนำ เฮ้อ พี่สะใภ้ของข้าอยู่ในจวนเสนาบดีด้วยความลำบากยากเข็ญอะไรเช่นนี้!”

จวินมู่เหนียนเงยหน้าขึ้นอย่างอดไม่ได้ ไม่ว่าจะมองอย่างไรซูจื่ออวี๋นางนั้นก็ไม่ใช่คนที่จะยอมให้ใครรังแก ทำไมจึงได้มีชีวิตที่น่าเวทนาเช่นนี้

และ...

สิ่งที่เจ้าแปดพูดเป็นเรื่องจริงหรือ? ซูจื่ออวี๋รักเขา?

จวินมู่เหนียนเม้มปากและเกิดความสับสนขึ้นภายในใจแต่ก็ไม่สามารถเก็บซ่อนความรู้สึกสุขใจที่อธิบายไม่ได้ไว้

จวินมู่เหนียนกระแอมออกมาและกล่าวว่า “อย่าพูดจาไร้สาระ ลุงเฟิง พรุ่งนี้ท่านพาเจ้าแปดออกไปซื้อของ สินสอด ของกำนัลและข้าวของที่ควรมีทั้งหมดตามระเบียบของชายาเอก”

ใบหน้าของพ่อบ้านเฟิงเต็มไปด้วยรอยยิ้มประจบประแจง เขาไม่ได้สนใจชายาเอกชายารองอันใด แค่เพียงท่านอ๋องชื่นชอบก็เพียงพอ จะได้รีบแต่งงานและรีบมีองค์รัชทายาทตัวน้อย

จวินมู่เยว่ตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “ไว้ใจข้าได้เลย! แต่ว่าพี่เจ็ด ท่านไม่ส่งของรางวัลให้นางสักหน่อยหรือ? ของบางอย่างเช่นของแทนใจ”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เทียนชิงรีบพูดขึ้นมาทันใด “ท่านอ๋อง วันนี้พระชายาต้องการหยกชิ้นหนึ่งในโรงรับจำนำกว่างหยวนชิ้นหนึ่ง แต่สถานะทางการเงินของนางนั้นลำบาก...แหะๆ...”