ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 221

ซูจื่ออวี๋ไม่ได้สนใจมากนักว่าจะเป็นหรือตาย อย่างไรก็ตามนางไม่สามารถที่จะเป็นสะใภ้ของตระกูลหันได้ นางกังวลมากกว่าว่านางจะได้เงินทองเท่าใด

“จำนำตายกี่ตำลึง? จำนำเป็นกี่ตำลึง?”

เจ้าของร้านมองดูอยู่ครึ่งหนึ่งและกล่าวมาว่า “จำนำเป็นสามร้อยตำลึง”

ซูจื่ออวี๋ผงะไปครู่หนึ่ง ไม่คิดว่ามันจะเป็นจำนวนมากเช่นนี้ สามร้อยตำลึงคงจะเพียงพอสำหรับการซื้อจี้หยก

ซูจื่ออวี๋เจรจาต่อ “เจ้าของร้าน ที่นี่มีจี้หยกขายหรือไม่? ขนาดใหญ่เล็กน้อยและเหมาะสำหรับผู้หญิง”

เจ้าของร้านตอบ “มีอยู่หนึ่งถาดที่จำนำตายเอาไว้ เดี๋ยวข้าเอามาให้แม่นางดู”

หลังจากที่สิ้นเสียงของเจ้าของร้านเขาก็เดินออกจากโต๊ะชำระเงินไปด้านหลัง ในมือของเขามีถาดอยู่หนึ่งใบ ด้านบนมีทั้งห่วงหยก จี้หยก และป้ายหยกหลากหลายรูปแบบอยู่

ซูจื่ออวี๋ถูกตาต้องใจกับจี้หยกสีแดงเพลิงรูปร่างเหมือนหางจิ้งจอก สีแดงราวกับเลือด ส่วนปลายของหางเป็นสีขาว หยกดูมีความชุ่มชื้นแวววาวและรูปร่างอวบป้อมน่ารัก ช่างดูดีจริงๆ

ดูเหมือนว่าขนาดของมันจะสามารถซ่อนหยกเจี๋ยจื่อของนางได้พอดี

ซูจื่ออวี๋ถามต่อ “ชิ้นนี้ต้องใช้เงินกี่ตำลึง?”

เจ้าของร้านมองไปที่หยกชิ้นนั้นและกล่าวว่า “แม่นางสายตาที่ดี ถึงแม้ว่าของชิ้นนี้ขนาดจะไม่ใหญ่มากแต่เป็นหยกสองสีที่หายาก”

มุมปากของซูจื่ออวี๋กระตุก สิ่งที่นางหวาดกลัวมากที่สุดคือการที่จู่ๆก็มีคำชมขึ้นมาว่า “แม่นางช่างมีสายตาที่ดี” นางกลัวว่านางจะซื้อไม่ไหว

แน่นอนว่าในเสี้ยววินาทีต่อมาเจ้าของร้านก็ได้เอ่ยต่อ “จี้หยกชิ้นนี้ราคาเพียงแค่หนึ่งพันตำลึงเท่านั้น!”

“หนึ่งพันตำลึง? ราคาแพงเกินไปแล้ว!” ซูจื่ออวี๋แทบจะกระเด้งตัวขึ้นจากเก้าอี้ เจ้าของร้านเปิดโรงรับจำนำอะไรกัน ทำไมไม่ปล้นกันไปเลยล่ะ? แพงอย่างไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย